Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Κατανομή χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στα Δημοτικά ΣχολείαΣχόλιο του χρήστη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ | 5 Μαΐου 2020, 18:12
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σε μια γενική διαπίστωση, το νομοσχέδιο συνεχίζει να χαράζει την γραμμή σταδιακής απομάκρυνσης της εκπαίδευσης από την Τέχνη. Είχαμε τη φρούδα ελπίδα ότι η απώλεια του Θεάτρου από την Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού θα λυνόταν με αυτό το νομοσχέδιο αλλά δυστυχώς απογοητευθήκαμε. Και σε αυτό το νομοσχέδιο η διδακτική της Τέχνης αντιμετωπίζεται σαν ένα μάτσο από «δευτερεύουσες δραστηριότητες»-πάρεργο- και όχι ως ένα σύνολο από προτάσεις για αυθεντικές και ενεργητικές δημιουργίες, που θα απομάκρυναν την εκπαίδευση από την θεωρητικοποίηση και την στείρα επιστημοσύνη, δίνοντας χώρο στην αυτενέργεια, στην έμπνευση, στην ψυχική ανάταση και την πρωτοπορία. Σε αυτήν εδώ τη χώρα από την λαμπρή αρχαιότητα μας, το Θέατρο αποτέλεσε σχολείο για τις αρχές και τα επιτεύγματα του σπουδαίου αυτού πολιτισμού και είναι λίγο παράδοξο σήμερα αυτό να απουσιάζει από το κεντρικό παιδαγωγικό μας στοχασμό. Ας τα βάλουμε κάτω και ας επανεξετάσουμε την χρησιμότητα των Τεχνών και ειδικά του Θεάτρου στην διαμόρφωση φωτεινών προσωπικοτήτων που λειτουργούν ομαδοσυνεργατικά αλληλέγγυα και χαίρονται να εμπνέονται και να δημιουργούν. Την στιγμή που τα παιδιά προσπαθούν να κατανοήσουν ταυτότητα, σχέση ατόμου με σύνολο, έχουν αναστολές και συστολή, ματαιώσεις, ανάληψη πρωτοβουλιών και κατανόηση των ρόλων το Θέατρο δεν μπορεί να απουσιάζει από τις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού. Είναι απαραίτητο για την ψυχική και διανοητική του ισορροπία. Άλλη σημαντική απουσία στο νομοσχέδιο, είναι η έλλειψη πρόβλεψης εισαγωγής στην εκπαίδευση του οπτικοακουστικού γραμματισμού. Μέγα ατόπημα να μιλάμε για εισαγωγή κι άλλων γλωσσών στην εκπαίδευση και να απουσιάζει η κυρίαρχη γλώσσα του 21ου αι. Η εικόνα μας κατακλύζει το ίδιο και η οπτικοακουστική αφήγηση- ταινίες, βίντεο κλιπ. διαφήμιση, σειρές κτλ -και οι νέοι μας εμπειρικά χωρίς ουσιαστική γνώση προσπαθούν να κολυμπήσουν σε βαθιά και επικίνδυνα νερά. Ο οπτικοακουστικός λόγος είναι ο κυρίαρχος αυτή την στιγμή. Η εποχή απαιτεί να ξέρουμε να τον διαβάζουμε. Επιβάλλεται η εισαγωγή της οπτικοακουστικής εκπαίδευσης-κινηματογραφικού λόγου. Η Τέχνη είναι έκφραση. Βουβά πρόσωπα γίνονται τυφλές ψυχές.