Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι τα Καλλιτεχνικά Σχολεία δεν αναφέρονται πουθενά στο νέο νομοσχέδιο. Κι όμως θα μπορούσαν να αποτελούν και Πρότυπα αλλά και Πειραματικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, γιατί οι Τέχνες αποτελούν πεδίο εφαρμογής όλων όσων και τα δυο αυτά σχολεία προτάσσουν. Δυστυχώς η συνεχή παράλειψη της Τέχνης ως παιδαγωγικό εργαλείο, δείχνει την αδιαφορία στην ατομική πλήρωση και την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης των νέων. Η κρατική τάση, ολοένα στρέφεται σε τομείς επιστημονικούς, εστιάζοντας κυρίως στη λογική και παραβλέποντας την ψυχή ως παιδαγωγικό κέντρο στόχευσης. Ας ξεκαθαρίσουμε αν η εκπαίδευση πρέπει να τείνει στην αυτοματοποίηση, στην επιστημοσύνη και στην αριστεία μόνο, και να αδιαφορεί για την αυτενέργεια, το όνειρο και την πρωτοπορία. Αν ισχύει αυτό δεν υπάρχει δρόμος συνεννόησης δυστυχώς. Αν δεν ισχύει όμως, τότε ας ξαναδούμε την ομορφιά των Καλλιτεχνικών Σχολείων και ας τα υπολογίσουμε και επανεξετάσουμε στο νέο σχεδιασμό μας. Ας τα πολλαπλασιάσουμε ανοίγοντας σε κάθε νομό από ένα καλλιτεχνικό σχολείο, γιατί αποτελούν στολίδια του εκπαιδευτικού μας συστήματος και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία σε κάθε νομό να έχει από ένα όπως ήταν και ο αρχικός σχεδιασμός λειτουργίας των εξ άλλου. Ας τα ενισχύσουμε υλικοτεχνικά αλλά και στηρίζοντας τους εκπαιδευτικούς που τα τελευταία περίπου 15 χρόνια δίνουν αγώνα για να τα κρατήσουν -χωρίς την ιδιαίτερη υλικοτεχνική υποδομή, με εφευρετικότητα και έμπνευση-στην κορυφή της προτίμησης των μαθητών και μαθητριών της επικράτειας, πράγμα που διαφαίνεται στον αριθμό των δηλώσεων συμμετοχής στις εισαγωγικές και κατατακτήριες εξετάσεις. Επιτέλους ας ανοίξουν οι οργανικές θέσεις και ας μονιμοποιηθούν οι καθηγητές υψηλών προσόντων, που χρόνια τώρα διδάσκουν είτε ως ωρομίσθιοι είτε ως αναπληρωτές στις κατευθύνσεις του Θεάτρου Κινηματογράφου και Χορού και ας δοθεί το πολυπόθητο ΠΕ κλάδου στους κινηματογραφιστές και χορευτές εκπαιδευτικούς, που αδικούνται έναντι των υπολοίπων με την μη απόδοση του κλάδου χρόνια τώρα. Δεν αποτελούν δεύτερης κατηγορίας εκπαιδευτικών και είναι άδικη αυτή η διάκριση. Διδάσκουν χρόνια και δεν αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις. Ας σκεφτούμε ότι το όνειρο κινεί τον άνθρωπο μπροστά και ο ορθολογισμός του στερεί το ταξίδι. Ελπίζω και στην αποκατάσταση με τη συμμετοχή καλλιτεχνών (ηθοποιών χορευτών και σκηνοθετών) στην επιτροπή για τα Καλλιτεχνικά Σχολεία, ώστε να διαφυλαχθεί το αυτονόητο. Η καλλιτεχνική διάσταση των μαθημάτων.
Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι τα Καλλιτεχνικά Σχολεία δεν αναφέρονται πουθενά στο νέο νομοσχέδιο. Κι όμως θα μπορούσαν να αποτελούν και Πρότυπα αλλά και Πειραματικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, γιατί οι Τέχνες αποτελούν πεδίο εφαρμογής όλων όσων και τα δυο αυτά σχολεία προτάσσουν. Δυστυχώς η συνεχή παράλειψη της Τέχνης ως παιδαγωγικό εργαλείο, δείχνει την αδιαφορία στην ατομική πλήρωση και την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης των νέων. Η κρατική τάση, ολοένα στρέφεται σε τομείς επιστημονικούς, εστιάζοντας κυρίως στη λογική και παραβλέποντας την ψυχή ως παιδαγωγικό κέντρο στόχευσης. Ας ξεκαθαρίσουμε αν η εκπαίδευση πρέπει να τείνει στην αυτοματοποίηση, στην επιστημοσύνη και στην αριστεία μόνο, και να αδιαφορεί για την αυτενέργεια, το όνειρο και την πρωτοπορία. Αν ισχύει αυτό δεν υπάρχει δρόμος συνεννόησης δυστυχώς. Αν δεν ισχύει όμως, τότε ας ξαναδούμε την ομορφιά των Καλλιτεχνικών Σχολείων και ας τα υπολογίσουμε και επανεξετάσουμε στο νέο σχεδιασμό μας. Ας τα πολλαπλασιάσουμε ανοίγοντας σε κάθε νομό από ένα καλλιτεχνικό σχολείο, γιατί αποτελούν στολίδια του εκπαιδευτικού μας συστήματος και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία σε κάθε νομό να έχει από ένα όπως ήταν και ο αρχικός σχεδιασμός λειτουργίας των εξ άλλου. Ας τα ενισχύσουμε υλικοτεχνικά αλλά και στηρίζοντας τους εκπαιδευτικούς που τα τελευταία περίπου 15 χρόνια δίνουν αγώνα για να τα κρατήσουν -χωρίς την ιδιαίτερη υλικοτεχνική υποδομή, με εφευρετικότητα και έμπνευση-στην κορυφή της προτίμησης των μαθητών και μαθητριών της επικράτειας, πράγμα που διαφαίνεται στον αριθμό των δηλώσεων συμμετοχής στις εισαγωγικές και κατατακτήριες εξετάσεις. Επιτέλους ας ανοίξουν οι οργανικές θέσεις και ας μονιμοποιηθούν οι καθηγητές υψηλών προσόντων, που χρόνια τώρα διδάσκουν είτε ως ωρομίσθιοι είτε ως αναπληρωτές στις κατευθύνσεις του Θεάτρου Κινηματογράφου και Χορού και ας δοθεί το πολυπόθητο ΠΕ κλάδου στους κινηματογραφιστές και χορευτές εκπαιδευτικούς, που αδικούνται έναντι των υπολοίπων με την μη απόδοση του κλάδου χρόνια τώρα. Δεν αποτελούν δεύτερης κατηγορίας εκπαιδευτικών και είναι άδικη αυτή η διάκριση. Διδάσκουν χρόνια και δεν αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις. Ας σκεφτούμε ότι το όνειρο κινεί τον άνθρωπο μπροστά και ο ορθολογισμός του στερεί το ταξίδι. Ελπίζω και στην αποκατάσταση με τη συμμετοχή καλλιτεχνών (ηθοποιών χορευτών και σκηνοθετών) στην επιτροπή για τα Καλλιτεχνικά Σχολεία, ώστε να διαφυλαχθεί το αυτονόητο. Η καλλιτεχνική διάσταση των μαθημάτων.