1. Παρά την συχνή εντύπωση ότι η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο μπορεί να επηρεάσει θετικά την σεξουαλική συμπεριφορά στους νέους και να μειώσει τους κινδύνους, δεν υπάρχουν αδιαμφησβήτητα επιστημονικά δεδομένα. Εύλογα λοιπόν η διδασκαλία σεξουαλικών ζητημάτων στα σχολεία θεωρείται ιδεολογική επιλογή Οργανισμών και Κυβερνήσεων και όχι τεκμηριωμένη παρέμβαση υγείας. Και εύλογα οι γονείς διαμαρτύρονται, θεωρώντας τις παρεμβάσεις πειραματικές.
2.Πρόσφατες διεθνώς αξιόπιστες μετααναλύσεις της COCHRANE Database of Systematic Reviews, (διεξήχθησαν με αίτημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) δείχνουν ότι δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα αποτελεσματικότητας της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στην πρόληψη της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (School-based interventions for preventing HIV, sexually transmitted infections, and pregnancy in adolescents. http://cochranelibrary-wiley.com/doi/10.1002/14651858.CD006417.pub3/full . Τα προγράμματα πρόληψης πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης προσφέρουν αύξηση των γνώσεων, αλλά δεν έχει ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά τους στην πρόληψη της κακοποίησης, η διατήρηση των γνώσεων πέραν των 6 μηνών και η επίδραση των προγραμμάτων στους γονείς (School-based education programmes for the prevention of sexual abuse. Cochrane Database Syst Rev, 2015;16(4):CD004380)
3.Επιδίωξη της συμπεριληπτικής σεξουαλικής αγωγής είναι να καλλιεργήσει την δυνατότητα «αναπαραγωγικής ελευθερίας και σεξουαλικής ικανοποίησης όπως ο καθένας τα αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του» (SIECUS Position Statement, 2018). Αυτή είναι άποψη και όχι επιστημονική θέση και ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα συμφωνίας ή διαφωνίας, σύμφωνα με τις αξίες του
4.Η αγωγή σεξουαλικής υγείας θα πρέπει να αποτελέσει παράγοντα κοινωνικής υγείας και συνοχής και όχι σημείο τριβής μεταξύ των μελών της οικογένειας, της κοινωνίας ή μεταξύ κράτους και πολιτών. Τα πλέον επιτυχημένα προγράμματα ήταν αυτά που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τις υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, την Εκκλησία και τις οργανώσεις Γονέων (πχ Ολλανδία). Προτείνω να αποτελέσουν τα προγράμματα αγωγής σεξουαλικής υγείας μέρος πιο εμπεριστατωμένων και ευέλικτων πρωτοβουλιών, σε συνεργασία με τους αποδέκτες των υπηρεσιών τους.
1. Παρά την συχνή εντύπωση ότι η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο μπορεί να επηρεάσει θετικά την σεξουαλική συμπεριφορά στους νέους και να μειώσει τους κινδύνους, δεν υπάρχουν αδιαμφησβήτητα επιστημονικά δεδομένα. Εύλογα λοιπόν η διδασκαλία σεξουαλικών ζητημάτων στα σχολεία θεωρείται ιδεολογική επιλογή Οργανισμών και Κυβερνήσεων και όχι τεκμηριωμένη παρέμβαση υγείας. Και εύλογα οι γονείς διαμαρτύρονται, θεωρώντας τις παρεμβάσεις πειραματικές. 2.Πρόσφατες διεθνώς αξιόπιστες μετααναλύσεις της COCHRANE Database of Systematic Reviews, (διεξήχθησαν με αίτημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) δείχνουν ότι δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα αποτελεσματικότητας της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στην πρόληψη της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (School-based interventions for preventing HIV, sexually transmitted infections, and pregnancy in adolescents. http://cochranelibrary-wiley.com/doi/10.1002/14651858.CD006417.pub3/full . Τα προγράμματα πρόληψης πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης προσφέρουν αύξηση των γνώσεων, αλλά δεν έχει ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά τους στην πρόληψη της κακοποίησης, η διατήρηση των γνώσεων πέραν των 6 μηνών και η επίδραση των προγραμμάτων στους γονείς (School-based education programmes for the prevention of sexual abuse. Cochrane Database Syst Rev, 2015;16(4):CD004380) 3.Επιδίωξη της συμπεριληπτικής σεξουαλικής αγωγής είναι να καλλιεργήσει την δυνατότητα «αναπαραγωγικής ελευθερίας και σεξουαλικής ικανοποίησης όπως ο καθένας τα αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του» (SIECUS Position Statement, 2018). Αυτή είναι άποψη και όχι επιστημονική θέση και ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα συμφωνίας ή διαφωνίας, σύμφωνα με τις αξίες του 4.Η αγωγή σεξουαλικής υγείας θα πρέπει να αποτελέσει παράγοντα κοινωνικής υγείας και συνοχής και όχι σημείο τριβής μεταξύ των μελών της οικογένειας, της κοινωνίας ή μεταξύ κράτους και πολιτών. Τα πλέον επιτυχημένα προγράμματα ήταν αυτά που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τις υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, την Εκκλησία και τις οργανώσεις Γονέων (πχ Ολλανδία). Προτείνω να αποτελέσουν τα προγράμματα αγωγής σεξουαλικής υγείας μέρος πιο εμπεριστατωμένων και ευέλικτων πρωτοβουλιών, σε συνεργασία με τους αποδέκτες των υπηρεσιών τους.