Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Πετρόπουλος' | 5 Μαΐου 2020, 21:27

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  κα. Υπουργέ, Η διάρθρωση των επιστημονικών πεδίων (ομάδων προσανατολισμού) είναι αντι-επιστημολογική και αναχρονιστική. Και αυτό δεν συναρτάται αναγκαστικά με την παρούσα ηγεσία του Υπ. Παιδείας, αλλά αποτελεί ένα διαχρονικό πρόβλημα που θα πρέπει κάποτε να αντιμετωπιστεί. Κατ'αρχάς, ο χρήση του προσδιοριστικού όρου "θετικών" έμμεσα ταυτίζει τους άλλους κλάδους με τις "θεωρητικές" επιστήμες. Επίσης, στερεί τις άλλες επιστήμες, ιδίως τις "κοινωνικο-πολιτικό-οικονομικές", από "θετικές" προσεγγίσεις στο αντικείμενό τους. Αντίστροφα, στερεί τις λεγόμενες θετικές επιστήμες από "θεωρητικά" και "υποκειμενικά" στοιχεία (εναλλακτικές ερμηνείες). Δεύτερο, οι οικονομικές επιστήμες ανήκουν στις κοινωνικές επιστήμες. Καλύτερη απόδειξη είναι η επίδραση κοινωνικών, πολιτισμικών και ψυχολογικών παραγόντων στην οικονομία και στις αγορές τα χρόνια της οικονομικής και πανδημικής κρίσης. Ατυχές είναι και το ότι η οικονομία συνδέεται με την Πληροφορική, ένα μάθημα το οποίο έχει οριζόντια σχέση με όλα τα επιστημονικά πεδία και πρέπει να είναι μάθημα γενικής παιδείας. Ανάλογα με το επιστημονικό πεδίο που θα επιλέξουν ο μαθητές στη Β' Λυκείου, μπορούν να εμβαθύνουν ως προς το επίπεδο και το αντικείμενο του μαθήματος της πληροφορικής. Τρίτο, και επίσης ατυχές είναι η συγχώνευση των "Θετικών" και των "επιστημών υγείας", αν στις "επιστήμες της υγείας" συμπεριλάβουμε θέματα "κοινοτικής" και "ψυχικής" υγείας. Επίσης,απορώ γιατί απαλείφθηκε ο όρος "κοινωνικές επιστήμες..." από το πρώτο επιστημονικό πεδίο, με αποτέλεσμα την περαιτέρω υποβάθμισή τους. Καταλήγοντας, θεωρώ ότι η θεσμοθέτηση των παρακάτω τεσσάρων επιστημονικών πεδίων (ομάδων Προσανατολισμού) θα ήταν το επιστημολογικά ορθότερο, για λόγους ισονομίας των επιστημών: οι Ανθρωπιστικές Σπουδές, οι Κοινωνικές Σπουδές, οι Φυσικο-Μαθηματικές Σπουδές και οι Σπουδές των Βιο-επιστημών και Επιστημών Υγείας. Η διάκριση μεταξύ "εξεταζόμενων" και "μη εξεταζόμενων" μαθημάτων δημιουργεί μαθήματα/αντικείμενα δύο κατηγοριών και ουσιαστικά αχρηστεύει τα "μη εξεταζόμενα" μαθήματα, δεδομένου ότι οι μαθητές δεν παρακολουθούν τα μη εξεταζόμενα μαθήματα, τα οποία μπορούν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην ζωή τους. Κατακλύζουν την παραπαιδεία για να εξασφαλίσουν καλούς βαθμούς στα εξεταζόμενα μαθήματα. Η λύση είναι η κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων, η εισαγωγή στα ΑΕΙ να βασίζεται στις επιδόσεις των μαθητών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, ενδεχομένως με αυξανόμενο συντελεστή βαρύτητας καθώς προχωράμε από την Α' στη Γ' Λυκείου. Προτείνεται επίσης οι πανεπιστημιακές σχολές να ορίζουν με ειδικούς συντελεστές βαρύτητας τα πεδία και τα μαθήματα που άπτονται των αντικειμένων των τμημάτων τους. Για να μετριαστεί ο ενδεχόμενος πληθωρισμός βαθμών στο Λύκειο, ένα μέρος του βαθμού τους (10-20%) μπορεί να βασίζεται και σε εξετάσεις (υπό την εποπτεία των σχολικών συμβούλων της περιφέρειας) στο τέλος της Β' και Γ' Λυκείου με ερωτήσεις εφαρμογής (διαφόρων αντικειμενικών τύπων) που θα προέρχονται από τράπεζα ερωτήσεων. Παράλληλα,θα πρέπει να υπάρξει ένας σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός που θα υπογραμμίζει την αξία όλων των επαγγελμάτων για την επιβίωση της κοινωνίας, ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο των μελών της. Το αντεπιχείρημα φυσικά μπορεί να είναι ότι η παραπάνω πρόταση για εισαγωγή στα ΑΕΙ είναι ανέφικτη και δεν μπορεί να αντικαταστήσει΄το "αδιάβλητο" σύστημα των πανελλαδικών! ΄Και αναρωτιέμαι, τι να το κάνω το αδιάβλητο όταν ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών μας αποφοιτά από το Λύκειο λειτουργικά αγράμματο και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των ΑΕΙ και/ή της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Επισημαίνω τέλος ότι τα Λατινικά δεν μπορεί να είναι υποκατάστατο της Κοινωνιολογίας. ούτε μπορεί να περιοριστεί στις "Ανθρωπιστικές Σπουδές". Πέρα από τη σημασία της Κοινωνιολογίας για την κατανόηση της πολύπλοκης σύγχρονης κοινωνίας, το μάθημα των Λατινικών έχει οριζόντια σχέση με όλα τα επιστημονικά πεδία. Και εννοώ, ως προς την ετυμολογική του σημασία για την κατανόηση των σύγχρονων δυτικών γλωσσών. Ένα κοινό μάθημα αρχαιοελληνικής και λατινικής ετυμολογίας της Αγγλικής γλώσσας (ή μιας από τις ρομαντικές γλώσσες) ίσως θα έπρεπε να είναι μάθημα γενικής παιδείας. Εναλλακτικά, το σχετικό μάθημα ετυμολογίας θα ήταν δυνατόν να διαχυθεί στο γλωσσάρι κάθε μαθήματος. Με τιμή, Νίκος Πετρόπουλος π. Σύμβουλος του Π.Ι