Αξιότιμη κυρία Υπουργέ
Τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας δεν είναι πλέον απαραίτητα και πρέπει να καταργηθούν. Η καινοτομία στην εκπαίδευση και την παιδαγωγική δεν γεννιούνται πλέον σε αυτά, ακόμη κι αν ο λόγος που ιδρύθηκαν ήταν αυτός, σε διαφορετική ιστορική συγκυρία. Ένα σωρό συναρπαστικά πράγματα για τον μαθητικό πληθυσμό συμβαίνουν σήμερα από ταγμένους/ες εκπαιδευτικούς στα πιο απομακρυσμένα και αφανή σχολεία των πόλεων και της υπαίθρου. Η αριστεία αναδύεται αυθόρμητα ως χαρακτηριστικό συγκεκριμένων παιδιών σε υποστηρικτικό σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον, παιδιών που συχνά «αποβάλλονται» από τα πειραματικά ή πρότυπα σχολεία. Έχουμε πλέον στη χώρα μας αξιόλογο, κατάλληλα καταρτισμένο εκπαιδευτικό δυναμικό που μπορεί να εμφυσήσει νέο πνεύμα διδασκαλίας, μάθησης και υποστήριξης με σταθερές αξίες συνεργασίας και συλλογικής ευθύνης σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και με προτεραιότητα στα ίδια τα παιδιά, τις μαθήτριες και τους μαθητές. Δεν χρειαζόμαστε πλέον τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία. Τα θετικά χαρακτηριστικά τους θα πρέπει να αναγνωριστούν και να ενισχυθούν σε όλα τα σχολεία της χώρας σε ένα πλαίσιο δυναμικής και εποικοδομητικής εξέλιξης και διασύνδεσης διδασκόντων-διδασκομένων-γονιών.
Στα παραπάνω καταλήγω παρακολουθώντας τη λειτουργία τους ως εκπαιδευτικός και γονιός τα τελευταία 10 χρόνια και με τις διάφορες αλλαγές που εφαρμόστηκαν. Τα σημερινά πειραματικά και τα πρότυπα σχολεία αποτελούν σχολεία υψηλών προσδοκιών που διαψεύδονται με θύματα τα ίδια τα παιδιά, και χαμένων ευκαιριών, αφού στο τρελό και ανεξέλεγκτα ανταγωνιστικό πανδαιμόνιο των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών προγραμμάτων αυτών των σχολείων χάνονται οι θετικές, υποστηρικτικές ενδοσχολικές σχέσεις, οι ειλικρινείς προθέσεις προσφοράς αξιόλογων εκπαιδευτικών, η συνοχή κάθε τάξης όπως και το ίδιο το πρόσωπο κάθε παιδιού. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις σε όλα αυτά. Όμως, είναι καιρός το Υπουργείο αλλά και τα εποπτεύοντα πανεπιστημιακά ιδρύματα να φροντίσουν να κάνουν ευρείες και στοχευμένες επιστημονικές έρευνες για τις ενδοσχολικές σχέσεις σε κάθε επίπεδο, για αυτό που συμβαίνει στα σχολεία αυτά ως προς τους διατυπωμένους στόχους τους, ως προς τη διοίκηση και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους, τα παιδιά που φοιτούν αλλά και σε αυτά που παύουν να φοιτούν σε αυτά. Με βάση τα αποτελέσματά τέτοιων ερευνών που μπορεί να περιλαμβάνουν εκπλήξεις, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η πολιτική συνέχισης ή διακοπής της ύπαρξής τους.
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ Τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας δεν είναι πλέον απαραίτητα και πρέπει να καταργηθούν. Η καινοτομία στην εκπαίδευση και την παιδαγωγική δεν γεννιούνται πλέον σε αυτά, ακόμη κι αν ο λόγος που ιδρύθηκαν ήταν αυτός, σε διαφορετική ιστορική συγκυρία. Ένα σωρό συναρπαστικά πράγματα για τον μαθητικό πληθυσμό συμβαίνουν σήμερα από ταγμένους/ες εκπαιδευτικούς στα πιο απομακρυσμένα και αφανή σχολεία των πόλεων και της υπαίθρου. Η αριστεία αναδύεται αυθόρμητα ως χαρακτηριστικό συγκεκριμένων παιδιών σε υποστηρικτικό σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον, παιδιών που συχνά «αποβάλλονται» από τα πειραματικά ή πρότυπα σχολεία. Έχουμε πλέον στη χώρα μας αξιόλογο, κατάλληλα καταρτισμένο εκπαιδευτικό δυναμικό που μπορεί να εμφυσήσει νέο πνεύμα διδασκαλίας, μάθησης και υποστήριξης με σταθερές αξίες συνεργασίας και συλλογικής ευθύνης σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και με προτεραιότητα στα ίδια τα παιδιά, τις μαθήτριες και τους μαθητές. Δεν χρειαζόμαστε πλέον τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία. Τα θετικά χαρακτηριστικά τους θα πρέπει να αναγνωριστούν και να ενισχυθούν σε όλα τα σχολεία της χώρας σε ένα πλαίσιο δυναμικής και εποικοδομητικής εξέλιξης και διασύνδεσης διδασκόντων-διδασκομένων-γονιών. Στα παραπάνω καταλήγω παρακολουθώντας τη λειτουργία τους ως εκπαιδευτικός και γονιός τα τελευταία 10 χρόνια και με τις διάφορες αλλαγές που εφαρμόστηκαν. Τα σημερινά πειραματικά και τα πρότυπα σχολεία αποτελούν σχολεία υψηλών προσδοκιών που διαψεύδονται με θύματα τα ίδια τα παιδιά, και χαμένων ευκαιριών, αφού στο τρελό και ανεξέλεγκτα ανταγωνιστικό πανδαιμόνιο των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών προγραμμάτων αυτών των σχολείων χάνονται οι θετικές, υποστηρικτικές ενδοσχολικές σχέσεις, οι ειλικρινείς προθέσεις προσφοράς αξιόλογων εκπαιδευτικών, η συνοχή κάθε τάξης όπως και το ίδιο το πρόσωπο κάθε παιδιού. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις σε όλα αυτά. Όμως, είναι καιρός το Υπουργείο αλλά και τα εποπτεύοντα πανεπιστημιακά ιδρύματα να φροντίσουν να κάνουν ευρείες και στοχευμένες επιστημονικές έρευνες για τις ενδοσχολικές σχέσεις σε κάθε επίπεδο, για αυτό που συμβαίνει στα σχολεία αυτά ως προς τους διατυπωμένους στόχους τους, ως προς τη διοίκηση και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους, τα παιδιά που φοιτούν αλλά και σε αυτά που παύουν να φοιτούν σε αυτά. Με βάση τα αποτελέσματά τέτοιων ερευνών που μπορεί να περιλαμβάνουν εκπλήξεις, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η πολιτική συνέχισης ή διακοπής της ύπαρξής τους.