Διαφωνώ έντονα με την εισαγωγή του μαθήματος της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγισης στην δράση με τίτλο «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό σχολείο. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι αποκλειστική ευθύνη των γονέων/κηδεμόνων και εξαρτάται επιπλέον από τις προσωπικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.Για τόσο σημαντικά θέματα μόνο ο γονιός μπορεί να αντιληφθεί την κατάλληλη στιγμή που θα τα συζητήσει με το παιδί του και βέβαια θα το κάνει ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του. Σε αδέλφια της ίδιας οικογένειες για το ίδιο θέμα μπορεί να συζητήσει ο γονιός διαφορετικά και σε διαφορετικές ηλικίες. Θα καταστρέψουμε την προσωπικότητα του κάθε παιδιού εντάσσοντας σε μαζικές « μέσες ευαισθησίες», «μέσες πεποιθήσεις», «μέσες αντιλήψεις»; Τότε πάει η μοναδικότητά του, και ο γονιός γίνεται απλός θεατής και διεκπεραιωτής στη ζωή του παιδιού του για το οποίο σε βασικά και εξαιρετικά ευαίσθητα θέματα αποφασίζει κάποιος άλλος.
Eπιπλέον σ’αυτές τις ηλικίες το παιδί λέγεται παιδί και όχι έφηβος γιατί δεν κατανοεί πλήρως τέτοια θέματα και δεν του χρειάζονται.
Οτιδήποτε θεωρηθεί από το υπουργείο καινούργιο και σημαντικό να ειπωθεί σχετικά πρέπει να γίνει στα πλαίσια ομιλιών στους γονείς των παιδιών οι οποίοι θα το φιλτράρουν ανάλογα με το παιδί τους.
Ευχαρίστως να μας δώσουν πληροφορίες για τους τρόπους με τους οποίους δρούν οι παιδόφιλοι.
Αυτό θα ήταν πραγματικά χρήσιμο.
Ευχαριστώ
Παναγιώτα Χρυσικοπούλου
Διαφωνώ έντονα με την εισαγωγή του μαθήματος της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγισης στην δράση με τίτλο «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό σχολείο. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι αποκλειστική ευθύνη των γονέων/κηδεμόνων και εξαρτάται επιπλέον από τις προσωπικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.Για τόσο σημαντικά θέματα μόνο ο γονιός μπορεί να αντιληφθεί την κατάλληλη στιγμή που θα τα συζητήσει με το παιδί του και βέβαια θα το κάνει ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του. Σε αδέλφια της ίδιας οικογένειες για το ίδιο θέμα μπορεί να συζητήσει ο γονιός διαφορετικά και σε διαφορετικές ηλικίες. Θα καταστρέψουμε την προσωπικότητα του κάθε παιδιού εντάσσοντας σε μαζικές « μέσες ευαισθησίες», «μέσες πεποιθήσεις», «μέσες αντιλήψεις»; Τότε πάει η μοναδικότητά του, και ο γονιός γίνεται απλός θεατής και διεκπεραιωτής στη ζωή του παιδιού του για το οποίο σε βασικά και εξαιρετικά ευαίσθητα θέματα αποφασίζει κάποιος άλλος. Eπιπλέον σ’αυτές τις ηλικίες το παιδί λέγεται παιδί και όχι έφηβος γιατί δεν κατανοεί πλήρως τέτοια θέματα και δεν του χρειάζονται. Οτιδήποτε θεωρηθεί από το υπουργείο καινούργιο και σημαντικό να ειπωθεί σχετικά πρέπει να γίνει στα πλαίσια ομιλιών στους γονείς των παιδιών οι οποίοι θα το φιλτράρουν ανάλογα με το παιδί τους. Ευχαρίστως να μας δώσουν πληροφορίες για τους τρόπους με τους οποίους δρούν οι παιδόφιλοι. Αυτό θα ήταν πραγματικά χρήσιμο. Ευχαριστώ Παναγιώτα Χρυσικοπούλου