Θετικότατη η αναφορά (στην αιτιολογική έκθεση τουλάχιστον) στην επιστημονική βάση της διασύνδεσης μεταξύ πειραματικών σχολείων διαφορετικών βαθμίδων – η οποία θεωρείται δεδομένη και παιδαγωγικά επιβεβλημένη. Στόχος πρέπει να είναι η διασφάλιση της συνέχειας της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών χωρίς να διασκορπίζονται σε σχολικές μονάδες, αλλά και η ανάπτυξη παράλληλων διδακτικών προσεγγίσεων μεταξύ διαφορετικών βαθμίδων εκπαίδευσης, προς όφελος των παιδιών και της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ξεκάθαρη αυτή διατύπωση συνιστά θεωρώ ένα φάρο για το μέλλον, καθότι η σκληρή εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι από κάποιους αυτή θεωρήθηκε ειδικό προνόμιο, κατάφορη αδικία κ.α.
Ταυτόχρονα, για τις οικογένειες των παιδιών που φοιτούν σε πειραματικά σχολεία, η στήριξη της επιστημονικής βάσης της διασύνδεσης είναι μια εξέλιξη που βάζει τέλος σε μια αγωνία ετών, μια διελκυστίνδα διεκδικήσεων που- μετά το Νόμο 4610/2019- έθιξε φωτογραφικά κάποια σχολεία.
Στην περίπτωση του Μαρασλείου, ενός σχολείου ιστορικού , συνδεδεμένου με την ιστορία της Εκπαίδευσης, και το μοναδικό σχολείο της Περιφέρειας που διαθέτει Μονοθέσιο και Τριθέσιο Δημοτικό (απαραίτητα για την επιμόρφωση των δασκάλων) η κατάργηση της διασύνδεσης που υπήρχε από το 2015 και λειτουργούσε κανονικά, (Νόμος 4327/2015 (ΦΕΚ 50Α)) επέφερε μείωση στις αιτήσεις συμμετοχής στην κλήρωση. Παρότι δεν βρέθηκε –και δεν θα βρεθεί ποτέ-το Μαράσλειο χωρίς μαθητές …καθώς επιτελεί όλα αυτά τα χρόνια εξαιρετικό εκπαιδευτικό έργο… για το οποίο είμαστε τουλάχιστον ευγνώμονες και περήφανοι ως γονείς, διαφαίνεται το εξής: η δυσμενής ρύθμιση μπορεί να επηρεάσει το βαθμό στον οποίο οι οικογένειες αντέχουν να δεσμευτούν στην πειραματική εκπαιδευτική διαδικασία και στην δύσκολη καθημερινότητα που συνεπάγεται η φοίτηση σε ένα πειραματικό σχολείο ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ. Ειδικά αν ο νόμος αντιμετωπίζει τα παιδιά ως «δείγματα» πειράματος και όχι ως παιδιά. Ειδικά αν η δέσμευσή τους συμπορεύεται με ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών τους.
Είναι ( θετικά) αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά που συμμετείχαν στη διαβούλευση συμπύκνωσαν την ουσία των προβληματισμών που δημιουργούνται με τη δημοσίευση του Ν/Σ. Και όλα αυτά χωρίς να υποστηρίζουν συγκεκριμένα τα συμφέροντα του σχολείου τους θίγοντας τα συμφέροντα ενός άλλου. Είναι εξαιρετικά θετικό το ότι τα παιδιά εστιάζουν στην πραγματικότητα της μετάβασης από τη μια βαθμίδα στην άλλη, στη βιαιότητα που συνεπάγεται για αυτά η ασυνέχεια της εκπαιδευτικής τους πορείας και η αποκοπή από φίλους και γειτονιά πολλαπλές φορές κατά τη διάρκειά της, στη σκληρή πραγματικότητα της προετοιμασίας για εξετάσεις – ακόμα και χρόνια ολόκληρα.
Ως μητέρα παιδιού που φοιτά στο Μαράσλειο, θεωρώ ότι η εξασφάλιση της συνέχειας, η αντιμετώπιση του παιδιού μου ( και κάθε άλλου παιδιού ) ώς συντελεστή στην εκπαιδευτική διαδικασία και όχι ως πειραματόζωου είναι πολύ σημαντική. Εκλαμβάνω την επαναφορά της διασύνδεσής μας με το Γυμνάσιο, ως την αποκατάσταση της δυσμενούς αντιμετώπισης του σχολείου από τον προηγούμενο Νόμο και ως απαραίτητη ρύθμιση προκειμένου να τερματίσει η αγωνία και η ανασφάλεια. Η αποκατάσταση αυτή δεν συνιστά προνόμιο αλλά ρύθμιση διευκόλυνσης των μαθητών και των οικογενειών τους προκειμένου να μπορούν να συμβάλλουν στην πειραματική εκπαιδευτική διαδικασία – και καλό θα ήταν να θεωρείται δεδομένη για όλα τα πειραμαικά σχολεία. Κατά τον ιδιο τρόπο μπορούμε να θεωρούμε ότι η φοίτηση σε πειραματικό σχολείο μπορεί να συνιστά ουσιαστική ( όχι ευκαιριακή –συγκυριακή) δέσμευση για τους μαθητές και τις οικογένειές τους και όχι προνόμιο.
Θετικότατη η αναφορά (στην αιτιολογική έκθεση τουλάχιστον) στην επιστημονική βάση της διασύνδεσης μεταξύ πειραματικών σχολείων διαφορετικών βαθμίδων – η οποία θεωρείται δεδομένη και παιδαγωγικά επιβεβλημένη. Στόχος πρέπει να είναι η διασφάλιση της συνέχειας της ακαδημαϊκής πορείας των μαθητών χωρίς να διασκορπίζονται σε σχολικές μονάδες, αλλά και η ανάπτυξη παράλληλων διδακτικών προσεγγίσεων μεταξύ διαφορετικών βαθμίδων εκπαίδευσης, προς όφελος των παιδιών και της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ξεκάθαρη αυτή διατύπωση συνιστά θεωρώ ένα φάρο για το μέλλον, καθότι η σκληρή εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι από κάποιους αυτή θεωρήθηκε ειδικό προνόμιο, κατάφορη αδικία κ.α. Ταυτόχρονα, για τις οικογένειες των παιδιών που φοιτούν σε πειραματικά σχολεία, η στήριξη της επιστημονικής βάσης της διασύνδεσης είναι μια εξέλιξη που βάζει τέλος σε μια αγωνία ετών, μια διελκυστίνδα διεκδικήσεων που- μετά το Νόμο 4610/2019- έθιξε φωτογραφικά κάποια σχολεία. Στην περίπτωση του Μαρασλείου, ενός σχολείου ιστορικού , συνδεδεμένου με την ιστορία της Εκπαίδευσης, και το μοναδικό σχολείο της Περιφέρειας που διαθέτει Μονοθέσιο και Τριθέσιο Δημοτικό (απαραίτητα για την επιμόρφωση των δασκάλων) η κατάργηση της διασύνδεσης που υπήρχε από το 2015 και λειτουργούσε κανονικά, (Νόμος 4327/2015 (ΦΕΚ 50Α)) επέφερε μείωση στις αιτήσεις συμμετοχής στην κλήρωση. Παρότι δεν βρέθηκε –και δεν θα βρεθεί ποτέ-το Μαράσλειο χωρίς μαθητές …καθώς επιτελεί όλα αυτά τα χρόνια εξαιρετικό εκπαιδευτικό έργο… για το οποίο είμαστε τουλάχιστον ευγνώμονες και περήφανοι ως γονείς, διαφαίνεται το εξής: η δυσμενής ρύθμιση μπορεί να επηρεάσει το βαθμό στον οποίο οι οικογένειες αντέχουν να δεσμευτούν στην πειραματική εκπαιδευτική διαδικασία και στην δύσκολη καθημερινότητα που συνεπάγεται η φοίτηση σε ένα πειραματικό σχολείο ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ. Ειδικά αν ο νόμος αντιμετωπίζει τα παιδιά ως «δείγματα» πειράματος και όχι ως παιδιά. Ειδικά αν η δέσμευσή τους συμπορεύεται με ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών τους. Είναι ( θετικά) αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά που συμμετείχαν στη διαβούλευση συμπύκνωσαν την ουσία των προβληματισμών που δημιουργούνται με τη δημοσίευση του Ν/Σ. Και όλα αυτά χωρίς να υποστηρίζουν συγκεκριμένα τα συμφέροντα του σχολείου τους θίγοντας τα συμφέροντα ενός άλλου. Είναι εξαιρετικά θετικό το ότι τα παιδιά εστιάζουν στην πραγματικότητα της μετάβασης από τη μια βαθμίδα στην άλλη, στη βιαιότητα που συνεπάγεται για αυτά η ασυνέχεια της εκπαιδευτικής τους πορείας και η αποκοπή από φίλους και γειτονιά πολλαπλές φορές κατά τη διάρκειά της, στη σκληρή πραγματικότητα της προετοιμασίας για εξετάσεις – ακόμα και χρόνια ολόκληρα. Ως μητέρα παιδιού που φοιτά στο Μαράσλειο, θεωρώ ότι η εξασφάλιση της συνέχειας, η αντιμετώπιση του παιδιού μου ( και κάθε άλλου παιδιού ) ώς συντελεστή στην εκπαιδευτική διαδικασία και όχι ως πειραματόζωου είναι πολύ σημαντική. Εκλαμβάνω την επαναφορά της διασύνδεσής μας με το Γυμνάσιο, ως την αποκατάσταση της δυσμενούς αντιμετώπισης του σχολείου από τον προηγούμενο Νόμο και ως απαραίτητη ρύθμιση προκειμένου να τερματίσει η αγωνία και η ανασφάλεια. Η αποκατάσταση αυτή δεν συνιστά προνόμιο αλλά ρύθμιση διευκόλυνσης των μαθητών και των οικογενειών τους προκειμένου να μπορούν να συμβάλλουν στην πειραματική εκπαιδευτική διαδικασία – και καλό θα ήταν να θεωρείται δεδομένη για όλα τα πειραμαικά σχολεία. Κατά τον ιδιο τρόπο μπορούμε να θεωρούμε ότι η φοίτηση σε πειραματικό σχολείο μπορεί να συνιστά ουσιαστική ( όχι ευκαιριακή –συγκυριακή) δέσμευση για τους μαθητές και τις οικογένειές τους και όχι προνόμιο.