Ως μητέρα και εκπαιδευτικός διαφωνώ ριζικά με την εισαγωγή θεματικής ενότητας με περιεχόμενο τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στο πλαίσιο εργαστηρίων δεξιοτήτων στο σχολείο (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια εκπαίδευση) για λόγους τόσο παιδαγωγικούς και γνωστικούς όσο και ψυχολογικούς, ηθικούς ακόμα και νομικούς.
Δεν υπάρχει σοβαρό σύγγραμμα, μελέτη, έρευνα, από παιδαγωγούς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς που να μην συμφωνεί ότι το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αποτελεί ένα πολύ σοβαρό και συνάμα ιδιαίτερα ευαίσθητο κομμάτι της αγωγής του παιδιού.
Λόγω λοιπόν του ευαίσθητου χαρακτήρα του θέματος δεν είναι δυνατό αυτό να διδαχθεί σε κάποιο εργαστήριο δεξιοτήτων και να χρησιμοποιούνται για την πρόσκτηση της συγκεκριμένης δεξιότητας ως καινοτόμες μέθοδοι “η ενίσχυση της βιωματικής και ανακαλυπτικής μάθησης με στόχο την πιο άμεση και ενεργή συμμετοχή των μαθητών στην τάξη”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Αιτιολογική Έκθεση «Αναβάθμιση σχολείου και άλλες διατάξεις».
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση, όλα τα παραπάνω, θα ενταχθούν από το Νηπιαγωγείο αλλά και στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Τη στιγμή όμως που κάθε μαθητής είναι γνωστό ότι αποτελεί μια συνύφανση σώματος και ψυχής μοναδικής και ανεπανάληπτης, έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και ωρίμανσης των γνωστικών, ψυχικών και συναισθηματικών του λειτουργιών. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να επιβληθούν στους μαθητές της ίδιας ηλικίας, όμοιες μεθοδολογίες εργαστηριακής προσέγγισης της διδασκαλίας; Όταν μάλιστα και ανάμεσα σε αδέλφια, ακόμα και στα δίδυμα οι γονείς ακολουθούν διαφορετική προσέγγιση στο ιδιαίτερο αυτό θέμα ανάλογα με τις ανησυχίες και τις ανάγκες που εκφράζει το παιδί.
Τέλος, το θέμα των σεξουαλικών πεποιθήσεων, άρα και η διαμόρφωσή τους μέσω εργαστηριακών δεξιοτήτων στο σχολείο δεν παύουν να αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και κανένας όσο και «ειδικός» να είναι δεν μπορεί να επέμβει πλην του γονέα που φέρει την αποκλειστική ευθύνη για το παιδί του.
Ως μητέρα και εκπαιδευτικός διαφωνώ ριζικά με την εισαγωγή θεματικής ενότητας με περιεχόμενο τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στο πλαίσιο εργαστηρίων δεξιοτήτων στο σχολείο (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια εκπαίδευση) για λόγους τόσο παιδαγωγικούς και γνωστικούς όσο και ψυχολογικούς, ηθικούς ακόμα και νομικούς. Δεν υπάρχει σοβαρό σύγγραμμα, μελέτη, έρευνα, από παιδαγωγούς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς που να μην συμφωνεί ότι το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αποτελεί ένα πολύ σοβαρό και συνάμα ιδιαίτερα ευαίσθητο κομμάτι της αγωγής του παιδιού. Λόγω λοιπόν του ευαίσθητου χαρακτήρα του θέματος δεν είναι δυνατό αυτό να διδαχθεί σε κάποιο εργαστήριο δεξιοτήτων και να χρησιμοποιούνται για την πρόσκτηση της συγκεκριμένης δεξιότητας ως καινοτόμες μέθοδοι “η ενίσχυση της βιωματικής και ανακαλυπτικής μάθησης με στόχο την πιο άμεση και ενεργή συμμετοχή των μαθητών στην τάξη”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Αιτιολογική Έκθεση «Αναβάθμιση σχολείου και άλλες διατάξεις». Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση, όλα τα παραπάνω, θα ενταχθούν από το Νηπιαγωγείο αλλά και στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Τη στιγμή όμως που κάθε μαθητής είναι γνωστό ότι αποτελεί μια συνύφανση σώματος και ψυχής μοναδικής και ανεπανάληπτης, έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και ωρίμανσης των γνωστικών, ψυχικών και συναισθηματικών του λειτουργιών. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να επιβληθούν στους μαθητές της ίδιας ηλικίας, όμοιες μεθοδολογίες εργαστηριακής προσέγγισης της διδασκαλίας; Όταν μάλιστα και ανάμεσα σε αδέλφια, ακόμα και στα δίδυμα οι γονείς ακολουθούν διαφορετική προσέγγιση στο ιδιαίτερο αυτό θέμα ανάλογα με τις ανησυχίες και τις ανάγκες που εκφράζει το παιδί. Τέλος, το θέμα των σεξουαλικών πεποιθήσεων, άρα και η διαμόρφωσή τους μέσω εργαστηριακών δεξιοτήτων στο σχολείο δεν παύουν να αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και κανένας όσο και «ειδικός» να είναι δεν μπορεί να επέμβει πλην του γονέα που φέρει την αποκλειστική ευθύνη για το παιδί του.