“ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΑΡΙΣΤΟΙ”
Προκαλεί απορία το πως πραγματικά προάγει η διάταξη του άρθρου 18 την “αριστεία” και την “καινοτομία”?
Αναγορεύει “άριστους” τους οποίους σε τρία χρόνια μπορεί να υποβαθμίσει σε “αποτυχημένους”.
Πραγματικά πρωτοποριακό αλλά όχι πρωτοφανές για τον πρόχειρο, κατ’ ευφημισμό, νομοθέτη.
Παιδιά που πέτυχαν σε πολύ δύσκολες και απαιτητικές εξετάσεις για να εισαχθούν στην Α Γυμνασίου ενός προτύπου Σχολείου και που για τρία χρόνια υποβάλλονται σε συνεχή εσωτερικές εξετάσεις και αξιολογήσεις πολύ πιο απαιτητικές και αυστηρές από τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία, καλούνται να διαγωνιστούν εκ νέου για να εισαχθούν στα Πρότυπα Λύκεια. Ο λόγος, με βάση την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, είναι η ανανέωση του μαθητικού πληθυσμού που φοιτά στα Πρότυπα Σχολεία και η παροχή ευκαιριών σε μεγαλύτερο αριθμό μαθητών να διεκδικήσουν εισαγωγή στα συγκεκριμένα σχολεία.
Οι φαινομενικά καλές οι προθέσεις του νομοθέτη για ισότητα ευκαιριών είναι στην πραγματικότητα ψευδεπίγραφες!!!
Επειδή η Πολιτεία δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες σε Πρότυπα σχολεία με υψηλό επίπεδο, αποφασίζει, μαζί με την ισότητα ευκαιριών να προκαλεί και ανισότητες και να τιμωρεί αυτούς που λίγο πριν πέτυχαν και απέδειξαν την αξιοσύνη τους. Αλλάζοντας χωρίς προειδοποίηση του όρους του παιχνιδιού που η ίδια είχε θέσει λίγο νωρίτερα, πετάει στο «καλάθι των αχρήστων» παιδιά που σε μια δίωρη εξέταση ίσως δεν τα πάνε τόσο καλά όσο κάποια άλλα. Για να “ανανεώσει των μαθητικό πληθυσμό” στέλνει αυτούς τους μέχρι πρότινος άριστους, σε κάποιο σχολείο της γειτονιάς από το οποίο είχαν φύγει αναζητώντας ένα υψηλότερο επίπεδο και διαφορετική ποιότητα εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σε αυτό το σχολείο αν και γνωστικά θα είναι πολύ ανώτεροι από τους καλύτερους εκεί , θα πάρουν την θέση και την ταμπέλα των «αποτυχημένων αρίστων». Εσωτερικά κάποια από αυτά τα παιδιά θα νιώσουν όχι μόνο «αποτυχημένοι», αλλά και παντελώς «άχρηστοι». Εκτός από πελάτες φροντιστηρίων , αυξάνει η συγκεκριμένη διάταξη και την πελατεία των ψυχολόγων. Κάποια από αυτά τα παιδιά όχι μόνο θα πάψουν να κυνηγούν την αριστεία ή το υψηλό επίπεδο σε ότι κάνουν όπως ήταν ο αρχικός τους στόχος, αλλά κινδυνεύουν να πάψουν να προσπαθούν για οτιδήποτε αφού η πολιτεία τους αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν αξίζει να προσπαθούν σε έναν αγώνα, οι κανόνες του οποίου αλλάζουν διαρκώς και πολλές φορές στη μέση του «παιχνιδιού»! Και μάλιστα δεν τους το υπενθυμίζει απλά , αλλά τους τιμωρεί γι αυτό. Τους δηλώνει ότι η ίδια είναι ένας αναξιόπιστος συνομιλητής, αφού χωρίς αιτιολογία και χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση αλλάζει τα δεδομένα όποτε κρίνει και το κάνει αυτό χωρίς καμία πρόνοια και μεταβατική περίοδο. Δίνει σαφές μήνυμα στους μαθητές που προσπάθησαν για το καλύτερο , ότι καλύτερα να συμβιβαστούν με το «μέτριο» και το «χαβαλέ». Αυτό τουλάχιστον επιβιώνει χωρίς κόπο.
Η δε ευαισθησία της Υπουργού για αποφυγή του αιφνιδιασμού των μαθητών εν μέσω φοίτησης, (φράση που συχνά χρησιμοποιεί η ίδια τελευταία), περιορίστηκε στους μαθητές των Πειραματικών Σχολείων. Καμία ανάλογη πρόνοια για του μαθητές των Προτύπων Σχολείων που ήδη φοιτούν σε αυτά. Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να αντιληφθείς ότι η συνεχή αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος σε εφήβους δεν είναι η καλύτερη παιδαγωγική προσέγγιση. Ούτε η συνεχής εξεταστική διαδικασία αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων, ιδιαίτερων δεξιοτήτων και ικανοτήτων, ιδιαίτερων ταλέντων, πολύπλευρων προσωπικοτήτων. Αντίθετα, υποβιβάζει το ρόλο του πρότυπου σχολείου και τον περιορίζει σε ένα κυνήγι βαθμού, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από ποιότητα γνώσης και εκπαίδευσης.
Θα ήταν χρήσιμο και αποδεκτό από την εκπαιδευτική κοινότητα αν πραγματικά προτείνονταν η αναβάθμιση των Προτύπων Σχολείων και η ενίσχυση της φιλοσοφίας τους μέσα από πρωτοπόρες εξεταστικές διαδικασίες και διαδικασίες αξιολόγησης κατά την διάρκεια φοίτησης σε αυτά και όχι απλά με αντικατάσταση «αρίστων» από άλλους νέους «άριστους», πετώντας τους προηγούμενους στο καλάθι των αχρήστων!
Σοφία Ουνανιάν
Μητέρα μαθήτριας Π.Γ.Ε.Σ.Σ.
“ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ ΑΡΙΣΤΟΙ” Προκαλεί απορία το πως πραγματικά προάγει η διάταξη του άρθρου 18 την “αριστεία” και την “καινοτομία”? Αναγορεύει “άριστους” τους οποίους σε τρία χρόνια μπορεί να υποβαθμίσει σε “αποτυχημένους”. Πραγματικά πρωτοποριακό αλλά όχι πρωτοφανές για τον πρόχειρο, κατ’ ευφημισμό, νομοθέτη. Παιδιά που πέτυχαν σε πολύ δύσκολες και απαιτητικές εξετάσεις για να εισαχθούν στην Α Γυμνασίου ενός προτύπου Σχολείου και που για τρία χρόνια υποβάλλονται σε συνεχή εσωτερικές εξετάσεις και αξιολογήσεις πολύ πιο απαιτητικές και αυστηρές από τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία, καλούνται να διαγωνιστούν εκ νέου για να εισαχθούν στα Πρότυπα Λύκεια. Ο λόγος, με βάση την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, είναι η ανανέωση του μαθητικού πληθυσμού που φοιτά στα Πρότυπα Σχολεία και η παροχή ευκαιριών σε μεγαλύτερο αριθμό μαθητών να διεκδικήσουν εισαγωγή στα συγκεκριμένα σχολεία. Οι φαινομενικά καλές οι προθέσεις του νομοθέτη για ισότητα ευκαιριών είναι στην πραγματικότητα ψευδεπίγραφες!!! Επειδή η Πολιτεία δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες σε Πρότυπα σχολεία με υψηλό επίπεδο, αποφασίζει, μαζί με την ισότητα ευκαιριών να προκαλεί και ανισότητες και να τιμωρεί αυτούς που λίγο πριν πέτυχαν και απέδειξαν την αξιοσύνη τους. Αλλάζοντας χωρίς προειδοποίηση του όρους του παιχνιδιού που η ίδια είχε θέσει λίγο νωρίτερα, πετάει στο «καλάθι των αχρήστων» παιδιά που σε μια δίωρη εξέταση ίσως δεν τα πάνε τόσο καλά όσο κάποια άλλα. Για να “ανανεώσει των μαθητικό πληθυσμό” στέλνει αυτούς τους μέχρι πρότινος άριστους, σε κάποιο σχολείο της γειτονιάς από το οποίο είχαν φύγει αναζητώντας ένα υψηλότερο επίπεδο και διαφορετική ποιότητα εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σε αυτό το σχολείο αν και γνωστικά θα είναι πολύ ανώτεροι από τους καλύτερους εκεί , θα πάρουν την θέση και την ταμπέλα των «αποτυχημένων αρίστων». Εσωτερικά κάποια από αυτά τα παιδιά θα νιώσουν όχι μόνο «αποτυχημένοι», αλλά και παντελώς «άχρηστοι». Εκτός από πελάτες φροντιστηρίων , αυξάνει η συγκεκριμένη διάταξη και την πελατεία των ψυχολόγων. Κάποια από αυτά τα παιδιά όχι μόνο θα πάψουν να κυνηγούν την αριστεία ή το υψηλό επίπεδο σε ότι κάνουν όπως ήταν ο αρχικός τους στόχος, αλλά κινδυνεύουν να πάψουν να προσπαθούν για οτιδήποτε αφού η πολιτεία τους αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν αξίζει να προσπαθούν σε έναν αγώνα, οι κανόνες του οποίου αλλάζουν διαρκώς και πολλές φορές στη μέση του «παιχνιδιού»! Και μάλιστα δεν τους το υπενθυμίζει απλά , αλλά τους τιμωρεί γι αυτό. Τους δηλώνει ότι η ίδια είναι ένας αναξιόπιστος συνομιλητής, αφού χωρίς αιτιολογία και χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση αλλάζει τα δεδομένα όποτε κρίνει και το κάνει αυτό χωρίς καμία πρόνοια και μεταβατική περίοδο. Δίνει σαφές μήνυμα στους μαθητές που προσπάθησαν για το καλύτερο , ότι καλύτερα να συμβιβαστούν με το «μέτριο» και το «χαβαλέ». Αυτό τουλάχιστον επιβιώνει χωρίς κόπο. Η δε ευαισθησία της Υπουργού για αποφυγή του αιφνιδιασμού των μαθητών εν μέσω φοίτησης, (φράση που συχνά χρησιμοποιεί η ίδια τελευταία), περιορίστηκε στους μαθητές των Πειραματικών Σχολείων. Καμία ανάλογη πρόνοια για του μαθητές των Προτύπων Σχολείων που ήδη φοιτούν σε αυτά. Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να αντιληφθείς ότι η συνεχή αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος σε εφήβους δεν είναι η καλύτερη παιδαγωγική προσέγγιση. Ούτε η συνεχής εξεταστική διαδικασία αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων, ιδιαίτερων δεξιοτήτων και ικανοτήτων, ιδιαίτερων ταλέντων, πολύπλευρων προσωπικοτήτων. Αντίθετα, υποβιβάζει το ρόλο του πρότυπου σχολείου και τον περιορίζει σε ένα κυνήγι βαθμού, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από ποιότητα γνώσης και εκπαίδευσης. Θα ήταν χρήσιμο και αποδεκτό από την εκπαιδευτική κοινότητα αν πραγματικά προτείνονταν η αναβάθμιση των Προτύπων Σχολείων και η ενίσχυση της φιλοσοφίας τους μέσα από πρωτοπόρες εξεταστικές διαδικασίες και διαδικασίες αξιολόγησης κατά την διάρκεια φοίτησης σε αυτά και όχι απλά με αντικατάσταση «αρίστων» από άλλους νέους «άριστους», πετώντας τους προηγούμενους στο καλάθι των αχρήστων! Σοφία Ουνανιάν Μητέρα μαθήτριας Π.Γ.Ε.Σ.Σ.