Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΚΟΥΡΟΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, Γ. ΠΕΙΡ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ' | 21 Ιανουαρίου 2011, 04:01

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κυριότερο σημείο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, που εμφαίνει το πέλαγος των μεθοδολογικών αντιφάσεων, των επιστημολογικών συγχύσεων και εντέλει των ιστορικών παραμορφώσεων, οι οποίες υποβαθρώνουν τη συλλογιστική του, εϊναι αυτό, που αφορά τη διοίκηση των ΠΠΣ. Προοιμιακή ερώτηση: Όσοι συνέταξαν αυτό το σημείο του νομοσχεδίου έχουν διαβάσει τα απομνημονεύματα του Δημ. Γληνού; Αν το είχαν πράξει, θα έβλεπαν πόσο αποδομεί τις προτάσεις τους η κριτική του. Αυτό σημαίνει ή ότι ο Γληνός ήταν εξεχόντως "μοντέρνος" ή το "διαβούλευμά" τους είναι εξεχόντως "πεπαλαιωμένο". Επί του προκειμένου λοιπόν. Α. Ιδρύεται Ενιαία Διοικούσα Επιτροπή με 7 μέλη και 17(!) αρμοδιότητες. Αντίθετα με κάθε λογική διαχειριστικής οικονομίας και κάθε έννοια 'πειραματισμού', αυτός ο συγκεντρωτισμός θεωρείται ότι θα ικανοποιήσει απαιτήσεις που κυμαίνονται από τη "προσέλκυση δωρεών" (!) έως τη "διοργάνωση μαθητικών αγώνων". Ταυτόχρονα η υπέρ-Επιτροπή αυτή χαράσσει "εκπαιδευτική πολιτική" στα ΠΠΣ, "κατευθύνει" την έρευνα και "άλλα ηχηρά παρόμοια"(Κ. Καβάφης). Πρόκειται, δηλαδή, για ένα "Υπουργείο" εντός του "Υπουργείου", πρώτο παγκόσμιο παράδειγμα δοικητικού εγκιβωτισμού. Προφανώς ο όρος 'αποκέντρωση' δεν έχει απο-θησαυρισθεί. Ερώτηση μία: Αν τα ΠΠΣ λειτουργούν... και με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα, εντάσσονται δηλαδή στον κρατικό εκπαιδευτικό σχεδιασμό, γιατί και η υπέρ-Επιτροπή αυτή δεν εντάσσεται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που τον εκπροσωπεί; Απάντηση μία: Γιατί η εκάστοτε Εξουσία (και δεν εννοώ το πρόσωπο της κ. Υπουργού) πρέπει να ανακαλύπτει τρόπους "ώστε να περιποιείται την ανθρώπινη ματαιοδοξία με 'περίζηλα' αξιώματα και 'δυσθεώρητες' θέσεις, αφού έτσι σαγηνεύει το ανθρώπινο ήθος" (Κορνήλιος Καστοριάδης). Β. Εκπλήσσει η σύνθεση της Επιτροπής. Με θεωρητικές ασάφειες για "πρόσωπα εγνωσμένου κύρους", συμφύρονται στην Επιτροπή αυτή φίρδην-μίγδην εκπαιδευτικοί της Πρωτο/Δευτερο/Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, απόφοιτοι Εσωτερικού και Εξωτερικού και πάλι... "εγνωσμένου κύρους" (πόση ενοχοποίηση κρύβει αυτή η αναστροφή με λεκτικά στερεότυπα!)και το... Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με έναν εκπρόσωπο. Ηχηρή η απουσία των εκπροσώπων των γονέων και των μαθητών, δηλαδή ακριβώς αυτών για τους οποίους γίνονται αυτές οι σωτηριώδεις παρεμβάσεις. Αλήθεια ποιο φοβικό νομοθετικό σύνδρομο τους απέκλεισε ; Άγνωστο! Προφανώς η πρόθεση να μπει "τάξη". Όταν όμως "ακούς τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει" (Οδ. Ελύτης). Γ. Αν αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο κεντρικό, όσα συμβαίνουν σε επίπεδο σχολικής μονάδας των ΠΠΣ είναι ακόμη "γοητευτικότερα" (με τη διττή έννοια του όρου). Εκεί "ανάσσει" το "Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο". Απαρτίζεται από πέντε μέλη, με δύο μόνο "συμμετοχές" από το ίδιο το σχολείο και το Σύλλογό του: το διευθυντή, που έχει επιλεγεί από την υπέρ-Επιτροπή και έναν εκπαιδευτικό, που... και πάλι επιλέγεται από την ίδια Επιτοπή (η οποία δικαίως λοιπόν ας επωνυμηθεί στο εξής..."Κεντρική Επιτροπή"!). Το "Εποπτικό", ανάμεσα στα άλλα, θα επιλέγει το εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου. Δηλαδή ο εκπαιδευτικός, που συμμετέχει σε αυτό το "Εποπτικό", θα είναι και κριτής και κρινόμενος. Ή μάλλον, για να είναι de jure κριτής θα πρέπει να είναι de facto κρινόμενος! Πρόκειται ασφαλώς περί συλλήψεως μοναδικής, άξιας θερμών διαδικτυακών συγχαρητηρίων,γιατί απηχεί μια πρωτοφανή συνθετική διοικητική αντίληψη!!! Επίσης, ενώ στο σχολείο προβλέπεται και εξωδιδακτικό προσωπικό με επιστημονικά προσόντα (π.χ. ψυχολόγος), αίφνης στο "Επιστημονικό Εποπτικό" δεν εκπροσωπείται. Προφανώς κάποιες "επιστήμες", θεωρούνται "κυρίες" και για αυτό θα εποπτεύουν κάποιες άλλες, που θεωρούνται "θεραπαινίδες"! Και δεν τελειώνουμε εδώ... ΄Αλλη αρμοδιότητα αυτού του "Επιστημονικού Εποπτικού" είναι η κατάρτιση του ... πρϋπολογισμού του σχολείου, χωρίς, όμως, να προβλέπεται στα μέλη του ειδικός γνώστης της οικονομικής διαχείρισης της σχολικής μονάδας, πέραν της διαχείρισης, που μπορεί να ξέρει ο διευθυντής. Και πάλι δεν τελειώνουμε εδώ... 'Ενα καθηγητής ή αναπληρωτής καθηγητής και ένα μέλος ΔΕΠ ή ΕΠ του συνδεόμενου με το σχολείο ΑΕΙ θα συμμετέχει στην κρίση και θα γνωμοδοτεί για την πρόσληψη των εκπαιδευτικών. Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε περισσότερο, γιατί οι εμπνευστές του νομοθετήματος αυτού κάνουν συχνά αναφορά στη συμμετοχή πανεπιστημιακών διαδσκάλων στα ΠΠΣ, δημιουργώντας την εντύπωση ότι με αυτή την αναφορά επιχειρούν να προσδώσουν στο διαβούλευμά τους εχέγγυα επιστημονικού κύρους. Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι "θολώνουν τα νερά, για να φαίνονται βαθείς" (Φρ. Νίτσε). Ας επιχειρήσουμε μια ανατοποθέτηση: Υπηρέτησα επί μακρόν ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παρακολούθησα αρκετές προκηρύξεις γνωστικών αντικειμένων για διάφορες βαθμίδες και βέβαια αρκετές εκλογές πανεπιστημιακών. Τα ευτράπελα συμπαρομαρτούντα δεν είναι της παρούσης. Το εξειδικευμένο επιστημονικό επίπεδο των πανεπιστημιακών διδασκάλων είναι για μένα αδιαμφισβήτητο. Εκεί όμως εντοπίζεται και το μείζον ζήτημα. Οι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι εκλέγονται ως ειδικοί σε συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Εν προκειμένω, όχι ασφαλώς στη διδακτική των Λατινικών, της Φυσικής ή των Αρχαίων Ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως συμβαίνει συχνά σε άλλες χώρες.Το πράγμα γίνεται πιο περίπλοκο, γιατί στην Ελλάδα ο διδάσκων στο Λύκειο, φερ' ειπείν, αναγκάζεται να αναμορφώνει (και συχνά να παραμορφώνει) τη διδακτική μέθοδο( ή τις μεθόδους), που κατοχυρώνεται επιστημονικά παγκοσμίως, επειδή ποικίλοι παράγοντες και κυρίως η εμπειρία του ως διορθωτή, τον έπεισε ότι έτσι θα έχει "αποτέλεσμα". Στο πλαίσιο δηλαδή ενός θεσμού, όπως οι εξετάσεις, που παραμένουν αμετάβλητες σε επίπεδο μεθοδολογικό πάνω από μια δεκαετία, αν ο διδάσκων εφαρμόσει τις εγκυρότερες σύγχρονες διδακτικές μεθόδους, η τάξη του θα "αποτύχει". Παραδειγματικά : ενώ πανευρωπαϊκά στις "αρχαίες γλώσσες" επιχειρείται η εφαρμογή μιας "ολιστικής" διδακτικής, ο 'Ελληνας φιλόλογος καλείται να εφαρμόσει συχνότατα τη "λεξικογραφική", "τεχνολογική" διδακτική προσέγγιση, γιατί, σε μεγάλο βαθμό, έτσι αυτές οι γλώσσες εξετάζονται "πανελλαδικώς". Πώς λοιπόν ο εξειδικευμένος επιστήμονας ΔΕΠ ή ΕΠ, θα αξιολογήσει τον διδάσκοντα εκπαιδευτικό ως επαρκή και κατάλληλο διδάσκαλο, χωρίς ούτε τη δική του επιστημονική συνείδηση να προδώσει ούτε τον κρινόμενο να αδικήσει; Πριν να δοθεί λύση από το Υπουργείο για ένα σύστημα εξετάσεων διαρκώς αναπροσαρμοζόμενο και ανατροφοδοτούμενο από τα επιτεύγματα των επιστημών της αγωγής για την πρόσληψη της γνώσης, ουσιαστική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, που αρμοδίως υπηρετεί το σύστημα αυτό, δεν μπορεί να συντελεστεί. Ημίμετρα θα εφαρμόζονται. Ένα τέτοιο ημίμετρο είναι και το παρόν νομοθέτημα παρά τις επιμέρους εύστοχες επισημάνσεις του, που αναφέρθηκαν αλλού. Εκτός και αν η δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποσυνδεθεί από τις "Πανελλαδικές", πράγμα που δεν εισηγείται ούτε σπερματικά το κείμενο αυτού του διαβουλεύματος.