Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Κορνάρου' | 6 Μαΐου 2020, 00:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με το προτεινόμενο νομοσχέδιο για την εισαγωγή της "σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως" στα σχολεία μας από το νηπιαγωγείο! Πουθενά στην αιτιολογική έκθεση δεν δίνεται κάποια απάντηση στα σοβαρά ερωτήματα που εγείρονται περί αθεμίτου παρεμβάσεως του νομοθέτη στην ανθρώπινη προσωπικότητα και την οικογενειακή ζωή. Παραθέτω από άρθρο μου δημοσιευμένο στην ΕΣΤΙΑ φ. 5/5/2020: Αθέμιτη δε κρίνεται η παρέμβαση στην ανθρώπινη προσωπικότητα, επειδή είναι ραγδαία. Ως τμήμα της ανθρώπινης φύσεως, το σεξουαλικό ένστικτο υποκινεί πολλές συνειδητές ή ασυνείδητες επιλογές και ωθεί στη διαμόρφωση κρίσεων. Οι εμπειρίες που σχετίζονται με τη σεξουαλική δραστηριότητα είναι βαθιά προσωπικές και συχνά μπορούν να αφήσουν αρνητικά κατάλοιπα στον ψυχισμό, ιδίως όταν είναι πρώιμες και τελούνται απερίσκεπτα. Αντίθετα από την κρατούσα σε όργανα όπως ο ΟΗΕ οπτική, η σεξουαλική δραστηριότητα δεν είναι ούτε όρος sine qua non της ανθρώπινης υπάρξεως, ούτε όμοια σε όλους, ούτε ηθικώς άχρωμη. Τα προγράμματα που προτείνουν ο ΟΗΕ και άλλα διεθνή όργανα έχουν ήδη προωθηθεί σε χώρες του εξωτερικού. Εκθέτουν σε προκλητικές εικόνες και έννοιες τα παιδιά από την τρυφερή νηπιακή και προεφηβική ηλικία, κατά την οποία έχουν την ευλογία, σε αντίθεση με τους ενήλικες, να μην ασχολούνται καθόλου με σεξουαλικές ορμές, καθώς δεν τις έχουν καν αναπτύξει! Αποτέλεσμα, να γαλουχηθούν με ορισμένες προκαταλήψεις για τη σεξουαλική φύση και να μπολιαστούν με μία αδήριτη περιέργεια να αφιερώσουν χρόνο στην πρακτική εφαρμογή όσων «έμαθαν». Οι προκαταλήψεις που διδάσκονται τα παιδιά, συμπίπτουν με φαινόμενα που προκαλούν απορία στους μεγάλους. Σαφώς δίνεται έμφαση στη «ρευστότητα φύλου» και την ομοφυλοφιλία, ενώ δεν παραλείπεται η προώθηση αμφιλεγόμενων σεξουαλικών πρακτικών. Βεβαίως, τα προγράμματα του εξωτερικού, και προσεχώς-απευκταίον-και της Πατρίδας μας, είναι εν συντομία ανήθικα. Δύσκολο να το εξηγήσουμε σε δεδηλωμένους «αμοραλιστές». Παραβιάζεται περαιτέρω ο ιερός χώρος της οικογενείας, ο οποίος έχει την πρωτοκαθεδρία στην διάπλαση του ηθικού χαρακτήρα του ατόμου. Άλλωστε, οι σεξουαλικές εμπειρίες που έχει ή δεν έχει (ναι, συμβαίνει και να μην έχει!) ένας έφηβος καθορίζονται κατ’ αρχήν από την ιδιοσυγκρασία του και έπειτα από την ανατροφή που έχει λάβει, κατά πόσον οι γονείς του θρησκεύουν ή όχι, εάν εκτίθεται σε υγιή πρότυπα και λοιπά. Οι γονείς, επιβαρυνόμενοι από την ευθύνη της γονικής μέριμνας και διαθέτοντας σχέση εμπιστοσύνης με τα τέκνα, είναι οι μόνοι κατάλληλοι να πληροφορήσουν για αυτό το ευαίσθητο και βαθιά προσωπικό θέμα, στην ηλικία που θα προκρίνουν ως ώριμη. Αλήθεια, ποιός εκπαιδευτικός θα αναλάβει ευθύνες για τους πιθανούς βιασμούς, τις αθέλητες εγκυμοσύνες, την μετάδοση σεξουαλικών ασθενειών και μύριων άλλων πιθανών παρενεργειών από τη μαζική υπερ-σεξουαλικοποίηση νηπίων, παιδιών και εφήβων; Οι ίδιοι εκπαιδευτικοί που αρνούνται να υποστούν μία απλή εκπαιδευτική αξιολόγηση; Μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε ευθύνες στο Υπουργείο Παιδείας; Εν ολίγοις, η «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» είναι υπέρμετρα σεξουαλική και διόλου παιδαγωγική. Μάλιστα, είναι αντιπαιδαγωγική. Αγνοεί βασικές αρχές της Παιδείας ως μεθόδου διάπλασης ανθρώπων ελεύθερων, κριτικά σκεπτόμενων και ανεξάρτητων. Αντιθέτως, διαπλάθει ανθρώπους προκατειλημμένους, ηδονιστές και ανήμπορους να λάβουν αποφάσεις ζωής, όπως είναι οι αποφάσεις περί της σεξουαλικής δραστηριότητας. Ερεθίζει την παιδική περιέργεια και αποσκοπεί να γεμίσει τον πολύτιμο χώρο του ασχημάτιστου νηπιακού μυαλού, όπου θα μπορούσε να φωλιάζει η αρετή, με ανήθικες εικόνες. Δεν είναι καθόλου αθώο μάθημα, ούτε μία ακίνδυνη εκπαιδευτική πολιτική. Το κόστος δεν θα είναι μόνο αυτό μίας πολιτικής ή εθνικής καταστροφής, αλλά πρωτίστως μίας ανθρωπιστικής.