Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μαθητής Προτύπου Β Γυμνασίου (Σ.Μ.)' | 6 Μαΐου 2020, 00:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κα Υπουργέ, Αρχικά θα ήθελα να σας συγχαρώ για την πάρα πολύ καλή και έγκαιρη αντιμετώπιση της θανατηφόρου πανδημίας στην χώρα μας με το κλείσιμο των σχολείων το οποίο πιστεύω ότι καθόρισε σημαντικά την πορεία της νόσου. Όμως το θέμα αυτής της επιστολής δεν είναι η πανδημία αλλά θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για το άρθρο 18 που αφορά την διεξαγωγή εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα Λύκεια. Αυτή την επιστολή την στέλνω με σκοπό να υπάρχει και η άποψη ενός μαθητή Προτύπου σχολείου Β’ Γυμνασίου, ο οποίος έχει βιώσει όλη την διαδικασία. Ήμουν Έκτη Δημοτικού, εγώ και οι γονείς μου συζητούσαμε σχεδόν καθημερινά για το αν θα άντεχα μετά από μια ψυχοφθόρα διαδικασία να προσπαθήσω να επιτύχω την εισαγωγή μου σε αυτά τα εξαιρετικά σχολεία. Έτσι μετά από πολύ σκέψη και προβληματισμούς αποφάσισα εγώ ο ίδιος να προσπαθήσω να εισαχθώ στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά. Μετά από έναν κοπιαστικό χρόνο με πάρα πολλά μαθήματα, φροντιστήρια, προσομοιώσεις και άλλες διαδικασίες τις οποίες πιστεύω ότι ως Υπουργός Παιδείας γνωρίζετε, έδωσα εξετάσεις. Τη συγκεκριμένη χρονιά δε θα μπορέσω να την ξεχάσω εύκολα. Στερήθηκα εκδρομές, εξόδους και πολλά πάρτυ καθώς εγώ ο ίδιος είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου να περάσω στο συγκεκριμένο σχολείο. Μη παραλείπετε το γεγονός ότι ήταν η τελευταία μου χρονιά στο δημοτικό το οποίο αποτελούσε ένα επιπλέον βάρος για εμένα γιατί θα αποχωριζόμουν τους φίλους μου μετά το πέρας της συγκεκριμένης χρονιάς. Τελικά όλη μου αυτή η προσπάθεια έβγαλε καρπούς και κατάφερα να περάσω στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά. Από την πρώτη κιόλας μέρα δέθηκα ιδιαίτερα με τους συμμαθητές μου αλλά και τους καθηγητές μου, οι οποίοι κάνουν ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό μάθημα. Ένιωθα σαν να ήμουν σε ένα πολύ οικείο περιβάλλον. Μέχρι και σήμερα αυτή η αίσθηση έχει μείνει ακλόνητη. Εν μέσω καραντίνας έχω καταφέρει να κρατάω καθημερινή επαφή με φίλους και καθηγητές το οποίο στο σύνολο του μου δίνει δύναμη να αντέξω και αυτή τη δοκιμασία. Όμως πριν από λίγες μέρες ήρθε στην επιφάνεια το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο αν ψηφιστεί θα πρέπει να δώσω εξετάσεις για την μετάβαση μου από το Γυμνάσιο στο Λύκειο και σε περίπτωση αποτυχίας μου θα πρέπει να αποχωριστώ αυτή την υπέροχη οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει. Από την πρώτη στιγμή ένας κόμπος έχει σταθεί στον λαιμό μου όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους τους συμμαθητές μου μόνο και μόνο στην ιδέα αυτή. Από αυτό το σημείο και μετά θα ήθελα να αναλύσω την κατάσταση όπως την βιώνουμε εμείς οι μαθητές. Αρχικά όπως ανάφερα και παραπάνω στο σχολείο μου είμαστε κάτι παραπάνω από συμμαθητές και καθηγητές. Αυτοί οι προσδιορισμοί έχουν καταρριφθεί ολοκληρωτικά αλλά με θετικό τρόπο. Ο ένας βοηθάει τον άλλον, ο καθηγητής θα ακούσει τα προβλήματα του μαθητή και θα ενδιαφερθεί να ακούσει και την άποψη του πάνω σε οποιοδήποτε θέμα ακόμα και αν είναι αρνητική, το οποίο πιστεύω πρέπει να κάνουμε όλοι. Αν αυτό το άρθρο ψηφιστεί όλη αυτή η οικογένεια θα διαλυθεί. Κανένας μας δεν θα αντέξει να αποχωριστεί τους συμμαθητές και τους καθηγητές του πόσο μάλλον να ξαναπεράσει αυτή τη δύσκολή δοκιμασία που είχε περάσει πριν από δύο χρόνια. Επιπλέον όσοι είμαστε μέσα σε αυτό το σχολείο αλλά και σε όλα τα πρότυπα είχαμε υπόψη ότι θα φοιτήσουμε σε αυτά για 6 χρόνια και όχι 3, το οποίο πιστεύω ότι παραβιάζει τα δικαιώματα μας, κάτι το οποίο δε τον λέω με απόλυτη βεβαιότητα καθώς δυστυχώς δεν έχω γνώσεις Νομικής μέχρι στιγμής. Έτσι θα ήθελα να σας επισημάνω ότι αυτή σας η κίνηση θα είναι απόλυτα αντίθετη από όλους εμάς, οι οποίοι όπως λέτε σε κάθε αναφορά σας είμαστε το μέλλον. Υπάρχουν πιο σημαντικά θέματα όπως είναι οι ελλείψεις καθηγητών και η συντήρηση των σχολείων. Ελπίζω να ξέρετε ότι σε πρότυπα σχολεία δεν υπήρχαν καθηγητές θεωρητικών επιστημών επί τρεις και τέσσερις μήνες, όπως επίσης το σχολείο μας δεν μπορεί να ‘’αγκαλιάσει’’ παιδιά με ειδικές ανάγκες λόγω της έλλειψης ανελκυστήρα, αλλά και την κακή συντήρηση του κτιρίου, που εξαιτίας αυτής πέρσι έπεσαν σοβάδες σε πολύ κοντινή απόσταση από θρανίο στο οποίο καθόταν μαθητής. Τα παραπάνω είναι προβλήματα που αντιμετωπίζει το δικό μου σχολείο, φανταστείτε σε πόσα ακόμα δημόσια σχολεία θα επικρατεί η ίδια ίσως και πιο δυσμενής κατάσταση. Ελπίζω αυτό το κείμενο να άξιζε τον χρόνο να το γράψω. Δε θα ήθελα να συνεχίσω γιατί πιστεύω ότι αυτά που νιώθω δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις. Ζητώ συγνώμη αν σε οποιοδήποτε σημείο αυτού του κειμένου σας έκανε να νιώσετε άσχημα, αλλά ταυτόχρονα είμαι και περήφανος αν κατάφερα να σας βάλω σε σκέψεις πάνω στο θέμα. Με απόλυτο σεβασμό Μαθητής του Προτύπου Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά