Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού' | 6 Μαΐου 2020, 00:44

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αύξηση από 22 σε 24 μαθητές ανά τμήμα (με δυνατότητα να φτάσουν ακόμα και 27) δεν είναι λειτουργική και θα έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της διδασκαλίας. Η σύγχρονη παιδαγωγική έχει δείξει ότι δεν είναι αποτελεσματική η διδασκαλία σε μεγάλο αριθμό μαθητών, μάλιστα ο αριθμός των μαθητών που θεωρείται ιδανικός από τη διεθνή εμπειρία είναι μικρότερος των 20. Είναι προφανές ότι όσο αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών/τριών ανά τμήμα, τόσο μειώνεται και ο χρόνος για τον/ την κάθε μαθητή/τρια: Αν διαιρέσει κανείς τα 45΄-50΄ της διδακτικής ώρας δια του 27, αφού αφαιρέσει τον χρόνο που χρειάζεται ο/η εκπαιδευτικός, πόσος χρόνος αντιστοιχεί σε κάθε παιδί για να εκφράσει και να λύσει τις απορίες του, να ακουστεί, να ανακοινώσει τις εργασίες του, να λάβει μέρος σε μια συζήτηση, να συνεργαστεί… Μειώνεται η δυνατότητα εφαρμογής τόσο της εξατομικευμένης, όσο και της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Ο εκπαιδευτικός θα εξαναγκάζεται να καταφεύγει σε ένα μάλλον δασκαλοκεντρικό μοντέλο κάνοντας παράδοση από καθέδρας και εξετάζοντας φωτοτυπημένες ασκήσεις, κάτι που ευνοεί τα παιδιά από τα ευνοημένα περιβάλλοντα και θέτει στο περιθώριο παιδιά που προέρχονται από ασθενέστερες κοινωνικοοικονομικά οικογένειες. Η ενεργή συμμετοχή των παιδιών εκ των πραγμάτων περιορίζεται, επομένως και το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης. Επιπλέον, θέτοντας το κατώτατο όριο των 20 παιδιών για να λειτουργήσει ένα τμήμα, ας δούμε τι θα συμβεί αν σε μια τάξη σχολείου είναι εγγεγραμμένα 45 παιδιά. Μέχρι τώρα η τάξη χωριζόταν σε 2 τμήματα. Ακολουθώντας τις διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου, δημιουργείται ένα τμήμα των 27 και απομένουν 18 παιδιά να αναζητούν άλλα σχολεία για φοίτηση. Πέρα από την ταλαιπωρία λόγω της καθημερινής μετακίνησης, το παιδί χάνει το περιβάλλον στο οποίο έχει ήδη εγκλιματισθεί. Και μια παρατήρηση: η αύξηση του αριθμού των μαθητών/τριών ανά τμήμα, και μάλιστα σε αίθουσες περιορισμένου χώρου, εν μέσω πανδημίας, θέτει επιπλέον το ζήτημα του κινδύνου για τη δημόσια υγεία.