Αξιότιμη κ. Κεραμέως
Το κατατεθέν νομοσχέδιο ήρθε να ανταποκριθεί στο αίτημα πολλών γονέων με παιδιά ακόμη στα θρανία, οι οποίοι αγωνιούμε για το μέλλον τους και προσπαθούμε να τους εξασφαλίσουμε το μόνο αγαθό που δεν χάνει ποτέ την αξία του, μια καλή, πολύπλευρη παιδεία.
Ωστόσο, διαφωνώ κάθετα με την επιβολή εισαγωγικών εξετάσεων για τους τελειόφοιτους των Πρότυπων Γυμνασίων. Είμαι μητέρα διδύμων. Έχοντας βιώσει την εμπειρία της προετοιμασίας των παιδιών μου για την εισαγωγή τους, μέσω εξετάσεων, σε Πρότυπο Γυμνάσιο και, κατόπιν, σε Πρότυπο Λύκειο, και παράλληλα και σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (γυμνάσια και λύκεια), έχω να καταθέσω τα εξής:
(α) Oι εξετάσεις των Προτύπων Γυμνασίων και κυρίως των Λυκείων, έχουν, κατά κανόνα, υψηλότερο βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τις εξετάσεις των ιδιωτικών σχολείων. Eιδικά στο αντικείμενο των Μαθηματικών, η γραπτή εξέταση για εισαγωγή σε Πρότυπα Σχολεία, κυρίως σε ΓΕΛ, είναι απαιτητική και μόνο μαθητές με ιδιαίτερη μαθηματική κλίση ή πολύ καλά προετοιμασμένοι, μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο εύκολο θα είναι για τους μαθητές που ήδη φοιτούν σε Πρότυπα Γυμνάσια να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πρότυπα ΓΕΛ, χωρίς την υποστήριξή τους από τον Όμιλο Μαθηματικών του σχολείου τους ή από φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Με το σκεπτικό αυτό, στα πρότυπα Λύκεια θα εισέρχονται, από εδώ και στο εξής, μαθητές με μαθηματική ευφυΐα, ενώ οι μαθητές που θα επιθυμούν να ακολουθήσουν ανθρωπιστικές σπουδές, θα είναι πολύ λιγότεροι. Είναι όμως αυτό επιθυμητό και δίκαιο;
(β) Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι στόχος του προτεινόμενου άρθρου είναι το ‘ξεσκαρτάρισμα’ των μετρίων μαθητών των Πρότυπων Γυμνασίων από τους αρίστους (κακοί μαθητές δεν νομίζω ότι υπάρχουν στα σχολεία αυτά), πόσο παιδαγωγικός μπορεί να είναι ένας τέτοιος χειρισμός, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι πολλοί μαθητές με μέτριες επιδόσεις στο Γυμνάσιο μας εκπλήσσουν ευχάριστα όχι μόνο στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου αλλά και αργότερα, στον πραγματικό στίβο της ζωής;
(γ) Ένα άλλο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί, εάν ισχύσει αυτό το μέτρο, είναι η διάσπαση της συνοχής της μαθηματικής κοινότητας, που έχει σίγουρα δημιουργηθεί μεταξύ των μαθητών των Πρότυπων Γυμνασίων. Γιατί λοιπόν να υιοθετηθεί ένα μέτρο που προωθεί μονόπλευρα και σταλινικά σχεδόν την αριστεία, καταρρακώνει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση των εφήβων και, τέλος, τους δείχνει το δρόμο για την κυριαρχία του εγώ και όχι του εμείς; Ως εξεταζόμενος φοιτητής στην πολιτική και κοινωνική αγωγή, το προτεινόμενο άρθρο θα έμενε ανεξεταστέο.
Αξιότιμη κ. Κεραμέως Το κατατεθέν νομοσχέδιο ήρθε να ανταποκριθεί στο αίτημα πολλών γονέων με παιδιά ακόμη στα θρανία, οι οποίοι αγωνιούμε για το μέλλον τους και προσπαθούμε να τους εξασφαλίσουμε το μόνο αγαθό που δεν χάνει ποτέ την αξία του, μια καλή, πολύπλευρη παιδεία. Ωστόσο, διαφωνώ κάθετα με την επιβολή εισαγωγικών εξετάσεων για τους τελειόφοιτους των Πρότυπων Γυμνασίων. Είμαι μητέρα διδύμων. Έχοντας βιώσει την εμπειρία της προετοιμασίας των παιδιών μου για την εισαγωγή τους, μέσω εξετάσεων, σε Πρότυπο Γυμνάσιο και, κατόπιν, σε Πρότυπο Λύκειο, και παράλληλα και σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (γυμνάσια και λύκεια), έχω να καταθέσω τα εξής: (α) Oι εξετάσεις των Προτύπων Γυμνασίων και κυρίως των Λυκείων, έχουν, κατά κανόνα, υψηλότερο βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τις εξετάσεις των ιδιωτικών σχολείων. Eιδικά στο αντικείμενο των Μαθηματικών, η γραπτή εξέταση για εισαγωγή σε Πρότυπα Σχολεία, κυρίως σε ΓΕΛ, είναι απαιτητική και μόνο μαθητές με ιδιαίτερη μαθηματική κλίση ή πολύ καλά προετοιμασμένοι, μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσο εύκολο θα είναι για τους μαθητές που ήδη φοιτούν σε Πρότυπα Γυμνάσια να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πρότυπα ΓΕΛ, χωρίς την υποστήριξή τους από τον Όμιλο Μαθηματικών του σχολείου τους ή από φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Με το σκεπτικό αυτό, στα πρότυπα Λύκεια θα εισέρχονται, από εδώ και στο εξής, μαθητές με μαθηματική ευφυΐα, ενώ οι μαθητές που θα επιθυμούν να ακολουθήσουν ανθρωπιστικές σπουδές, θα είναι πολύ λιγότεροι. Είναι όμως αυτό επιθυμητό και δίκαιο; (β) Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι στόχος του προτεινόμενου άρθρου είναι το ‘ξεσκαρτάρισμα’ των μετρίων μαθητών των Πρότυπων Γυμνασίων από τους αρίστους (κακοί μαθητές δεν νομίζω ότι υπάρχουν στα σχολεία αυτά), πόσο παιδαγωγικός μπορεί να είναι ένας τέτοιος χειρισμός, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι πολλοί μαθητές με μέτριες επιδόσεις στο Γυμνάσιο μας εκπλήσσουν ευχάριστα όχι μόνο στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου αλλά και αργότερα, στον πραγματικό στίβο της ζωής; (γ) Ένα άλλο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί, εάν ισχύσει αυτό το μέτρο, είναι η διάσπαση της συνοχής της μαθηματικής κοινότητας, που έχει σίγουρα δημιουργηθεί μεταξύ των μαθητών των Πρότυπων Γυμνασίων. Γιατί λοιπόν να υιοθετηθεί ένα μέτρο που προωθεί μονόπλευρα και σταλινικά σχεδόν την αριστεία, καταρρακώνει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση των εφήβων και, τέλος, τους δείχνει το δρόμο για την κυριαρχία του εγώ και όχι του εμείς; Ως εξεταζόμενος φοιτητής στην πολιτική και κοινωνική αγωγή, το προτεινόμενο άρθρο θα έμενε ανεξεταστέο.