Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Κόκκαλης' | 6 Μαΐου 2020, 01:14

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαφωνώ απόλυτα με την υιοθέτηση της θεματικής ενότητας με περιεχόμενο τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στο πλαίσιο εργαστηρίων δεξιοτήτων για λόγους παιδαγωγικούς, γνωστικούς και ψυχολογικούς λόγους τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κάθε παιδί και έφηβος είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα που ωριμάζει ψυχοσυναισθηματικά και γνωστικά με ξεχωριστό τρόπο, κάτι που μόνο οι γονείς του μπορούν να αντιληφθούν.Το οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα είναι προσανατολισμένο μόνο στην παροχή μαζικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών και η όποια προσπάθεια μαζικής διαμόρφωσης συμπεριφορών, προτιμήσεων ή ενημέρωσης για τόσο λεπτά ζητήματα δεν μπορεί να λάβει υπ’ όψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε παιδιού και έχει ως αποτέλεσμα την ακούσια καταπίεση των παιδιών. Ειδικότερα η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι κάτι που ο κάθε γονιός το κάνει με το κάθε παιδί του όταν αυτό είναι έτοιμο να δεχτεί τις απαντήσεις που είναι έτοιμο να λάβει και με βάση τις πολιτισμικές αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγεί ο γονιός το παιδί του. Επιπλέον, δε μπορούν να μπουν τα παιδιά της ίδιας ηλικίας ή ακόμα και της ίδιας οικογένειας στο ίδιο καλούπι, αλλά ανάλογα με τις απορίες και τις πληροφορίες που το κάθε παιδί έχει εισπράξει από το εξωτερικό του περιβάλλον. Το θέμα του έρωτα και οι σχέση με το άλλο φύλο είναι θέματα προσωπικά πολύ ευαίσθητα και πολύ σε ευαίσθητες ηλικίες για να τύχουν μίας μαζικής και αδιάκριτης προσέγγισης όπως παραδίδονται τα μαθήματα γενικών γνώσεων μαθηματικά, γλώσσα, φυσική κ.α., για τα οποία πολλές φορές διαπιστώνεται και για αυτά η ανάγκη εξατομικευμένης προσέγγισης για τον κάθε μαθητή λόγω ανεπάρκειας του μαζικού εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι ακόμη πιο δυσκολονόητες και ευαίσθητες έννοιες του έρωτα και των σχέσεων με το άλλο φύλο μέσω της μαζικής εκπαιδευτικής διαδικασίας του Νηπιαγωγείου, το Δημοτικού αλλά και του Γυμνασίου μόνο σύγχυση και τραυματικές προσεγγίσεις μπορούν να προσφέρουν. Για τέτοια θέματα λοιπόν είναι καταλληλότερη μία ήπια, βαθμιαία και εξατομικευμένη προσέγγιση από τους γονείς και όχι από τον Νηπιαγωγό, Δάσκαλο ή Καθηγητή που παρότι έχουν την καλύτερη πρόθεση δεν έχουν την δυνατότητα εντός του σχολικού περιβάλλοντος να πετύχουν μία εξατομικευμένη και μη τραυματική προσέγγιση γι κάθε ένα παιδί. Εξάλλου το θέμα άπτεται τόσο πολύ προσωπικών πεποιθήσεων και είναι τόσο ευαίσθητο όσο τα προσωπικά δεδομένα ή το ιατρικό απόρρητο. Το θέμα του πώς αντιλαμβάνομαι τον έρωτα, τον εαυτό μου και το άλλο φύλο είναι τόσο ευαίσθητο και ειδικά τα τελευταία χρόνια οι βασικές επιστημονικές γνώσεις που αφορούν στον φυσικό τρόπο αναπαραγωγής και συνέχισης της ανθρώπινης ζωής έχουν ‘παραμορφωθεί‘ από ιδεατές, ιδεολογικές προσεγγίσεις που αποπροσανατολίζουν τόσο τους μεγάλους και πολύ περισσότερο τα παιδιά. Με πρόφαση την απόλυτη ελευθερία, σκλαβώνεται η προσωπικότητα των νεαρών κυρίως ατόμων σε τεχνητά πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς που εξυπηρετούν ένα πλήρως εμπορευματοποιημένο ατομοκεντρικό και όχι κοινωνικό σύστημα ζωής και συμπεριφοράς (life style) που αντί να αγκαλιάσει και να αφουγκραστεί εξατομικευμένα τις όποιες απορίες, αναζητήσεις ή και συγχύσεις της προεφηβικής ηλικίας, όπως κάνει καθημερινά και αδιαλείπτως ο κάθε γονιός, ξεριζώνει την ευαίσθητη παιδική ψυχή από τις φυσικές διαδικασίες με τις οποίες γεννήθηκε και υπάρχει. Αυτές οι ιδεολογικές προσεγγίσεις για αποκοπή της ψυχής από φυσικές τις ρίζες (την στιγμή που γίνονται ’επικοί’ για την απόλυτη και ευλαβική διατήρηση όλων των φυσιολογικών διαδικασιών του Φυσικού Κόσμου, ζωικού και φυτικού) παγιώνουν και διατηρούν με τεχνητό τρόπο και μέσα τις όποιες συγχύσεις των παιδιών και τις χαρακτηρίζουν ως ‘ξεχωριστό φύλο’ εκμεταλλευόμενες τις φυσιολογικές κατά τα άλλα τάσεις για να αναζήτησης μίας ξεχωριστής προσωπικότητας και θέσης στον κόσμο και τις ορμονικές ανακατατάξεις της προεφηβικής περιόδου, ‘ενισχυμένες‘ από τις έντονες επιδράσεις της επικρατούσας εγωκεντρικής – αντικοινωνικής τάσης ‘μόδας‘ της απρόσωπης και ψυχρής εποχής μας, των αριθμών και της ψεύτικης εντυπωσιακής εξωτερικής εικόνας.