Κάθομαι να γράψω αυτό το κείμενο αισθανόμενη θυμό και πίκρα. Αισθανόμενη το δίκαιο μου να με πνίγει. Γιατί θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να ζητήσουμε το αυτονόητο;
Πέρσι, με τον σύζυγο και τα παιδιά μου πήραμε, μετά από μεγάλο προβληματισμό, την απόφαση να δώσουν τα παιδιά εξετάσεις για πρότυπο. Δεν ήταν εύκολη απόφαση γιατί σήμαινε πως θα τα παιδιά θα αποχωρίζονταν φίλους που είχαν από το νηπιαγωγείο και σε μια περίεργη και δύσκολη ηλικία, είσοδος στην εφηβεία γαρ, θα έπρεπε σε κοινωνικό επίπεδο να κάνουν μια νέα αρχή, από το μηδέν.
Πέρσι τέτοια εποχή, ενώ οι συμμαθητές τους είχαν χαλαρώσει αναμένοντας τις διακοπές, τα δικά μου παιδιά μελετούσαν εντατικά και είχαν μπροστά τους μια πρωτόγνωρη, αγχωτική διαδικασία εξετάσεων, που μόνο με τις Πανελλήνιες μπορεί να συγκριθεί.
Και όλα, πιστέψαμε, ότι πήγαν καλά... Κατάφεραν να περάσουν και τα δύο! Το πιο σημαντικό κατάφεραν να κάνουν, τους άγνωστους που συνάντησαν στις 11/9, φίλους. Κατάφεραν με τα νέα πρόσωπα, να παίξουν, να πειραχτούν και να πειράξουν, να διαβάσουν, να μαλώσουν, να βαρεθούν, να κουραστούν, κατάφεραν να κάνουν μια παρέα!
Γιατί αυτά τα παιδιά, που έχουν ήδη αξιολογηθεί θα αναγκαστούν να δώσουν πάλι εξετάσεις σε δύο χρόνια; Γιατί θα πρέπει να ανταγωνιστούν τους συμμαθητές και φίλους που δημιούργησαν; Γιατί αν είναι άτυχα θα τους αποχωριστούν και θα πρέπει πάλι να ξεκινήσουν την κοινωνική τους ζωή από το μηδέν, έχοντας μάλιστα το στίγμα του «αποτυχημένου»; Γιατί θα πρέπει την χρονιά που οι περισσότεροι δίνουν εξετάσεις για πτυχία σε ξένες γλώσσες, αυτά να πρέπει να δώσουν εξετάσεις για το αυτονόητο, την συνέχιση της φοίτησης σε ένα σχολείο, που έχουν αποδείξει ότι αξίζουν; Γιατί θα πρέπει να ανταγωνιστούν με άλλα παιδιά, πιο «ξεκούραστα», με περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εστιασμένη μελέτη, γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι όλα τα σχολεία, το ίδιο απαιτητικά.
Η θέσπιση εξετάσεων για την μετάβαση από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, για τους μαθητές των προτύπων, είναι άδικη! Και είναι και ανήθικη για τους ήδη φοιτούντες, γιατί ανατρέπει τα δεδομένα με τα οποία έκαναν την επιλογή τους.
Θέλετε να ανανεώσετε το μαθητικό δυναμικό των προτύπων, να το αυξήσετε; Αυξήστε τον αριθμό των τμημάτων στα πρότυπα λύκεια, αυξήστε τα πρότυπα λύκεια, αυξήστε τα πρότυπα σχολεία. Μην επιτίθεστε σε αυτούς που τα επέλεξαν όταν η αριστεία θεωρούταν «ρετσινιά»!
Δήμα Θεοδοσία
Μητέρα Μαθητών Βαρβάκειου Πρότυπου Γυμνασίου.
Κάθομαι να γράψω αυτό το κείμενο αισθανόμενη θυμό και πίκρα. Αισθανόμενη το δίκαιο μου να με πνίγει. Γιατί θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να ζητήσουμε το αυτονόητο; Πέρσι, με τον σύζυγο και τα παιδιά μου πήραμε, μετά από μεγάλο προβληματισμό, την απόφαση να δώσουν τα παιδιά εξετάσεις για πρότυπο. Δεν ήταν εύκολη απόφαση γιατί σήμαινε πως θα τα παιδιά θα αποχωρίζονταν φίλους που είχαν από το νηπιαγωγείο και σε μια περίεργη και δύσκολη ηλικία, είσοδος στην εφηβεία γαρ, θα έπρεπε σε κοινωνικό επίπεδο να κάνουν μια νέα αρχή, από το μηδέν. Πέρσι τέτοια εποχή, ενώ οι συμμαθητές τους είχαν χαλαρώσει αναμένοντας τις διακοπές, τα δικά μου παιδιά μελετούσαν εντατικά και είχαν μπροστά τους μια πρωτόγνωρη, αγχωτική διαδικασία εξετάσεων, που μόνο με τις Πανελλήνιες μπορεί να συγκριθεί. Και όλα, πιστέψαμε, ότι πήγαν καλά... Κατάφεραν να περάσουν και τα δύο! Το πιο σημαντικό κατάφεραν να κάνουν, τους άγνωστους που συνάντησαν στις 11/9, φίλους. Κατάφεραν με τα νέα πρόσωπα, να παίξουν, να πειραχτούν και να πειράξουν, να διαβάσουν, να μαλώσουν, να βαρεθούν, να κουραστούν, κατάφεραν να κάνουν μια παρέα! Γιατί αυτά τα παιδιά, που έχουν ήδη αξιολογηθεί θα αναγκαστούν να δώσουν πάλι εξετάσεις σε δύο χρόνια; Γιατί θα πρέπει να ανταγωνιστούν τους συμμαθητές και φίλους που δημιούργησαν; Γιατί αν είναι άτυχα θα τους αποχωριστούν και θα πρέπει πάλι να ξεκινήσουν την κοινωνική τους ζωή από το μηδέν, έχοντας μάλιστα το στίγμα του «αποτυχημένου»; Γιατί θα πρέπει την χρονιά που οι περισσότεροι δίνουν εξετάσεις για πτυχία σε ξένες γλώσσες, αυτά να πρέπει να δώσουν εξετάσεις για το αυτονόητο, την συνέχιση της φοίτησης σε ένα σχολείο, που έχουν αποδείξει ότι αξίζουν; Γιατί θα πρέπει να ανταγωνιστούν με άλλα παιδιά, πιο «ξεκούραστα», με περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εστιασμένη μελέτη, γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι όλα τα σχολεία, το ίδιο απαιτητικά. Η θέσπιση εξετάσεων για την μετάβαση από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, για τους μαθητές των προτύπων, είναι άδικη! Και είναι και ανήθικη για τους ήδη φοιτούντες, γιατί ανατρέπει τα δεδομένα με τα οποία έκαναν την επιλογή τους. Θέλετε να ανανεώσετε το μαθητικό δυναμικό των προτύπων, να το αυξήσετε; Αυξήστε τον αριθμό των τμημάτων στα πρότυπα λύκεια, αυξήστε τα πρότυπα λύκεια, αυξήστε τα πρότυπα σχολεία. Μην επιτίθεστε σε αυτούς που τα επέλεξαν όταν η αριστεία θεωρούταν «ρετσινιά»! Δήμα Θεοδοσία Μητέρα Μαθητών Βαρβάκειου Πρότυπου Γυμνασίου.