ΕΝΑΣ ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Είμαι μαθήτρια του ιστορικότερου Πειραματικού της Ελλάδας, του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) και αισθάνομαι την ανάγκη με αυτό το σχόλιο όχι μόνο να επικρίνω το άρθρο 18, το οποίο κατά την άποψη μου είναι και το πιο εύκολο, αλλά να θυμίσω και σε όποιον έχει ξεχάσει το πως είναι να είσαι παιδί. Ένας έφηβος που πέρα από την κάθε προσωπική δυσκολία που πρέπει να ξεπεράσεις, στο σχολείο καλείσαι να γίνεις και ένας πολίτης. Εγώ λοιπόν ως ο πολίτης του αύριο δεν θέλω να βασίζω το μέλος μου στην τύχη μιας αγχώδους μέρας.
Πλέον, ως φοιτούσα της Β γυμνασίου, έχοντας ζήσει πια 8 χρόνια στο νεοκλασικό σχολείο στην οδό Σκουφά σχεδόν κάθε μου πρωινό, με την δεύτερη μου οικογένεια τους συμμαθητές μου, αλλά και τους δασκάλους μου, πιστεύω ότι για να γίνεις ένας άξιος αυριανός πολίτης πρέπει να απολαύσεις και το ταξίδι, όχι μόνο του αβέβαιου προορισμού. Και από την προσωπικό μου εμπειρία έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Ότι το καλό ταξίδι μπορεί να το κανείς μόνο με καλούς συνοδοιπόρους. Έτσι λοιπόν όταν κληθώ του χρόνου να αποχωριστώ έστω και έναν από αυτούς,
επαναλαμβάνω λόγω μιας κακιάς στιγμής, θα χάσω ένα κομμάτι από την ζωή μου. Πέρα από τις χαρμόσυνες στιγμές με αυτούς τους ανθρώπους έχω ζήσει πολλές και τρελές εμπειρίες, ευκαιρία που μου δώθηκε από τον Πειραματικό χαρακτήρα του σχολείου μας. Θέτοντας σε ισχύει το άρθρο 18, αυτόματα λοιπόν όχι μόνο θα με αναγκάζετε να αλλάξω την καθημερινότητα μου, να χάσω πολύ σημαντικά μαθήματα που θα έπερνα μέσα από τον πειραματσμό (μέσα από όλα αυτά τα χρόνια), αλλά και να δω τους συνοδοιπόρους μου ως αντιπάλους μου πλέον!
Κρατώντας τον χαρακτήρα του σχολείου ανοίγετε την ευκαιρία σε παιδιά όπως εμένα, που προέρχονται από υποβαθμισμένες γειτονιές, να πάνε σε ένα σχολείο με πολύ καλύτερες συνθήκες όπου θα επικρατούσε σε ένα δημόσιο της γειτονιάς. Επίσης το πιο σημαντικό για εμένα, αλλά και πιστεύω όλοι μαθητές του κάθε πειραματικού θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς στο να πειραματίζονται. Στο να βλέπουν τα πράγματα τόσο διαφορετικά, αλλά και τόσο ίδια, τόσο παρατηρητικά, αλλά και με μια μεγάλη απόσταση. Θελουμε να συνεχίσουμε να πειραματιζόμαστε, να μαθαίνουμε και να διδάσκουμε φυσικά σε όλους τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την παιδιά, όπως για παράδειγμα τους εκατοντάδες φοιτητές που παρακολουθούν τα μαθήματα μας κάθε χρόνο. Τα πειραματικά σχολεία αποτελούν ένα μεγάλο κοινωνικό έργο, και σίγουρα το ξέρετε καλύτερα από εμένα! Ένας αυριανός πολίτης περιμένει την σωστή απόφαση!
Ελπίζω διαβάζοντας το σχόλιο μου, αλλά και οποιοδήποτε άλλου μαθητή να μπήκατε στην καρδιά ενός αυριανού πολίτη που βλέπει το αύριο με αισιοδοξία και περιμένει δικαιοσύνη από την πολιτεία!
ΕΝΑΣ ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Είμαι μαθήτρια του ιστορικότερου Πειραματικού της Ελλάδας, του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΣΠΑ) και αισθάνομαι την ανάγκη με αυτό το σχόλιο όχι μόνο να επικρίνω το άρθρο 18, το οποίο κατά την άποψη μου είναι και το πιο εύκολο, αλλά να θυμίσω και σε όποιον έχει ξεχάσει το πως είναι να είσαι παιδί. Ένας έφηβος που πέρα από την κάθε προσωπική δυσκολία που πρέπει να ξεπεράσεις, στο σχολείο καλείσαι να γίνεις και ένας πολίτης. Εγώ λοιπόν ως ο πολίτης του αύριο δεν θέλω να βασίζω το μέλος μου στην τύχη μιας αγχώδους μέρας. Πλέον, ως φοιτούσα της Β γυμνασίου, έχοντας ζήσει πια 8 χρόνια στο νεοκλασικό σχολείο στην οδό Σκουφά σχεδόν κάθε μου πρωινό, με την δεύτερη μου οικογένεια τους συμμαθητές μου, αλλά και τους δασκάλους μου, πιστεύω ότι για να γίνεις ένας άξιος αυριανός πολίτης πρέπει να απολαύσεις και το ταξίδι, όχι μόνο του αβέβαιου προορισμού. Και από την προσωπικό μου εμπειρία έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Ότι το καλό ταξίδι μπορεί να το κανείς μόνο με καλούς συνοδοιπόρους. Έτσι λοιπόν όταν κληθώ του χρόνου να αποχωριστώ έστω και έναν από αυτούς, επαναλαμβάνω λόγω μιας κακιάς στιγμής, θα χάσω ένα κομμάτι από την ζωή μου. Πέρα από τις χαρμόσυνες στιγμές με αυτούς τους ανθρώπους έχω ζήσει πολλές και τρελές εμπειρίες, ευκαιρία που μου δώθηκε από τον Πειραματικό χαρακτήρα του σχολείου μας. Θέτοντας σε ισχύει το άρθρο 18, αυτόματα λοιπόν όχι μόνο θα με αναγκάζετε να αλλάξω την καθημερινότητα μου, να χάσω πολύ σημαντικά μαθήματα που θα έπερνα μέσα από τον πειραματσμό (μέσα από όλα αυτά τα χρόνια), αλλά και να δω τους συνοδοιπόρους μου ως αντιπάλους μου πλέον! Κρατώντας τον χαρακτήρα του σχολείου ανοίγετε την ευκαιρία σε παιδιά όπως εμένα, που προέρχονται από υποβαθμισμένες γειτονιές, να πάνε σε ένα σχολείο με πολύ καλύτερες συνθήκες όπου θα επικρατούσε σε ένα δημόσιο της γειτονιάς. Επίσης το πιο σημαντικό για εμένα, αλλά και πιστεύω όλοι μαθητές του κάθε πειραματικού θέλουν να αισθάνονται ασφαλείς στο να πειραματίζονται. Στο να βλέπουν τα πράγματα τόσο διαφορετικά, αλλά και τόσο ίδια, τόσο παρατηρητικά, αλλά και με μια μεγάλη απόσταση. Θελουμε να συνεχίσουμε να πειραματιζόμαστε, να μαθαίνουμε και να διδάσκουμε φυσικά σε όλους τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την παιδιά, όπως για παράδειγμα τους εκατοντάδες φοιτητές που παρακολουθούν τα μαθήματα μας κάθε χρόνο. Τα πειραματικά σχολεία αποτελούν ένα μεγάλο κοινωνικό έργο, και σίγουρα το ξέρετε καλύτερα από εμένα! Ένας αυριανός πολίτης περιμένει την σωστή απόφαση! Ελπίζω διαβάζοντας το σχόλιο μου, αλλά και οποιοδήποτε άλλου μαθητή να μπήκατε στην καρδιά ενός αυριανού πολίτη που βλέπει το αύριο με αισιοδοξία και περιμένει δικαιοσύνη από την πολιτεία!