Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΠΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΟΥΖΟΣ' | 6 Μαΐου 2020, 01:40

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι πολύτεκνος πατέρας και εκπαιδευτικός (καθηγητής Βιολογίας). Θα ήθελα να εκφράσω τη διαφωνία μου με την πιθανή εισαγωγή της θεματικής ενότητας με περιεχόμενο τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση από το Νηπιαγωγείο. Η διαφωνία μου έχει να κάνει με παιδαγωγικούς, βιολογικούς και ψυχολογικούς λόγους. Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό σταδιακής ανάπτυξης και ωρίμασης των γνωστικών και ψυχοσυναισθηματικών λειτουργιών του, ο οποίος επηρεάζεται από το στενότερο και ευρύτερο περιβάλλον του, οπότε οι γονείς – και μόνο αυτοί - θα πρέπει να έχουν την αποκλειστική ευθύνη και επιλογή του πώς, πόσο και πόσα θα μαθαίνει σε κάθε στάδιο της ανάπτυξης το παιδί τους, δεδομένου ότι αυτοί το ζουν καθημερινά και – τουλάχιστον στα πρώτα στάδια της ζωής του – εκείνοι στοχοθετούν τις αξίες και τα ιδανικά, με τα οποία θα ήθελαν να αναθρέψουν το παιδί τους. Εννοείται δε ότι πολλές φορές, στην ίδια οικογένεια, η οποία διέπεται από το ίδιο σύστημα αξιών, παρατηρούνται πολλές διαφορές στο βαθμό και το ρυθμό ωρίμασης των λειτουργιών αυτών ανάμεσα στα παιδιά της (τα ίδια τα αδέλφια). Το θέμα της σεξουαλικής ενημέρωσης, κάθε γονιός το επιχειρεί με το κάθε παιδί του, όταν κρίνει ότι είναι έτοιμο να δεχτεί τις σχετικές πληροφορίες και να τις διαχειριστεί σωστά. Δεν μπορούμε να βάλουμε μαθητές της ίδιας ηλικίας στο ίδιο καλούπι, όταν μάλιστα ανάμεσα στα αδέλφια της ίδιας οικογένειας, ο γονιός δεν ξεκινά τη σεξουαλική ενημέρωση στην ίδια ηλικία, αλλά ανάλογα με τις απορίες-ανησυχίες-ερωτήσεις που του κάνει κάθε παιδί του, εκείνος κρίνει και τη στιγμή που θα του μιλήσει και ποια θέματα θα θίξει και με ποιον τρόπο θα του εξηγήσει. Δεν «αντέχουν» όλα τα συνομήλικα παιδιά να ακούσουν τις ίδιες πληροφορίες, γιατί πολύ απλά δεν είναι όλα έτοιμα να τις δεχτούν, να τις επεξεργαστούν και να τις αφομοιώσουν ομαλά, χωρίς κάποια αναστάτωση, μπέρδεμα ή ανησυχία. Το θέμα του πώς κάθε άνθρωπος αισθάνεται (ή/και αντιλαμβάνεται) τον σώμα του, το άλλο φύλο και τον έρωτα, είναι τόσο ευαίσθητο και προσωπικό, που δε μπορεί να παρέμβει – πόσο μάλλον να το αναλάβει – κανείς άλλος, πλην των κηδεμόνων του παιδιού, ιδιαίτερα δε όταν αυτό είναι σε μικρή ηλικία. Η σεξουαλική ενημέρωση δεν είναι ένα κλασσικό μάθημα (τύπου μαθηματικών, ή ελληνικών ή ορθογραφίας), ώστε να ξεκινήσει η διδασκαλία του μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή από τον «αρμόδιο» εκπαιδευτικό. Το συγκεκριμένο θέμα άπτεται τόσο πολύ των προσωπικών πεποιθήσεων του ατόμου και είναι τόσο ευαίσθητο, όσο τα προσωπικά δεδομένα ή το ιατρικό απόρρητο. Αλλά και από βιολογικής πλευράς, ότι έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητα και τις ερωτικές επιλογές-επιθυμίες ενός ατόμου, δεν είναι καθόλου απλό «βιολογικό φαινόμενο». Άπτεται ανώτερων πνευματικών λειτουργιών μας και επομένως σχετίζεται με Κέντρα του Νευρικού μας Συστήματος (όπως το κέντρων των συναισθημάτων), η διαμόρφωση των οποίων εξελίσσεται συνεχώς και ασφαλώς έχει να κάνει και με την ηλικία και την ωριμότητα του ατόμου, ως προς το κατά πόσο μπορεί να διαχειριστεί κάποιες έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, των οποίων η «καταγραφή» είναι πολύ ισχυρή για κάθε άνθρωπο. Επομένως, πρόκειται – εκτός των άλλων – και για ένα πολυσύνθετο εγκεφαλικό φαινόμενο, στο οποίο δε χωρούν «πειράματα», ούτε πρώιμα ερεθίσματα. Ως γονιός, θεωρώ ότι μια τέτοιου τύπου «διδασκαλία» και ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία, όπως αυτή του νηπιαγωγείου, που το παιδί δυσκολεύεται να καταλάβει θεμελιώδεις έννοιες και καταστάσεις, και καλείται να ζήσει και να διαχειριστεί ούτως ή άλλως πρωτόγνωρα και δύσκολα - γι’ αυτό – βιώματα, αποτελεί σαφέστατη παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και των δικών μου – ως γονέα – αλλά και του παιδιού μου, το οποίο αργότερα, όταν συνειδητοποιήσει τι θα έχει συμβεί στη ζωή του, θα καταλογίσει σοβαρές ευθύνες για τη ζημιά που θα έχει υποστεί, χωρίς βέβαια να υπάρχει τρόπος και χρόνος επανόρθωσης-αποκατάστασης. Πρόκειται για ευθεία παρέμβαση στην προσωπική ζωή και του γονέα και του παιδιού, που καταλύει κάθε προσπάθεια ανατροφής με τις θεμελιώδεις οικογενειακές αξίες και ιδανικά, την αποκλειστική ευθύνη των οποίων έχουν – και πρέπει να έχουν – οι γονείς και μόνο αυτοί. Ελπίζω ότι θα ληφθούν σοβαρά υπόψη από όλους τους αρμόδιους και οι ανησυχίες και οι διαφωνίες, ώστε να αποτραπεί μια τέτοιου τύπου παρέμβαση και οι γονείς να εξακολουθήσουν να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην ανατροφή των παιδιών τους, ειδικά όσον αφορά στο πολύ ευαίσθητο αυτό θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης!