Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αλ. Χατζηαντ. (exclusus amator)' | 6 Μαΐου 2020, 01:58

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καταρχάς, θα ήθελα να τονίσω πως δεν θα έπρεπε ποτέ ο χώρος της παιδείας να ήταν πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των εκπαιδευτικών και επιστημονικών κλάδων και ούτε φυσικά η στόχευση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να περιστρέφεται γύρω από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια. H σχολική εκπαίδευση και εμπειρία πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυθύπαρκτη διαδικασία και ανεξάρτητο ταξίδι που μπορεί βέβαια με τη σειρά του πολλές φορές να οδηγεί σε ένα μεγαλύτερο ταξίδι στο πέλαγος της πανεπιστημιακής γνώσης. Όσον αφορά το τρέχον διακύβευμα μεταξύ του μαθήματος των Λατινικών και αυτό της Κοινωνιολογίας κάθε μάθημα έχει την δική του αξία και η συζήτηση δεν είναι καλό να εστιάζει στην προίκα που εξασφαλίζει το κάθε αντικείμενο για τις διάφορες πανεπιστημιακές σχολές.Στο συγκεκριμένο ζήτημα το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι τα λατινικά έχουν εξοριστεί εντελώς από την σχολική εκπαίδευση. Η σημασία των λατινικών και του ρωμαϊκού πολιτισμού για την ιστορία της ανθρωπότητας και τον δυτικό πολιτισμό είναι αδιαμφισβήτητη. Το μάθημα των Λατινικών όχι μόνο δεν θα έπρεπε να είχε εκδιωχθεί από τα σχολεία, αλλά αντιθέτως θα έπρεπε να ενισχυθεί ανεξαρτήτως του μαθήματος της Κοινωνιολογίας. Η επαναφορά του μαθήματος αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα. Απαιτείται να αναδιοργανωθεί ο τρόπος που διδάσκεται, μια ανάγκη που κακά τα ψέματα αφορά όλα τα μαθήματα. Σε ένα πρώτο επίπεδο τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει μια αναμορφωμένη διδασκαλία του μαθήματος των λατινικών είναι ανάλογα με κάθε μάθημα που αφορά την λογοτεχνία, την φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Ειδικότερα όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση η μελέτη της λατινικής γλώσσας και λογοτεχνίας και ευρύτερα του ρωμαϊκού πολιτισμού διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο προκειμένου να προστατευθούν οι μαθητές από τον μονόπλευρο θαυμασμό της αρχαιοελληνικής παιδείας και να διαμορφώσουν ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα. «Εἶναι παιδιά πολλῶν ἀνθρώπων τα λόγια μας» και επειδή «φυλάγουν τή μορφή τοῦ ἀνθρώπου» (Γ.Σεφέρης, Τρία Κρυφά Ποιήματα. Επί Σκηνής Στ’) μας επιτρέπουν να ξαναεπισκεπτόμαστε όλα αυτά που μας έχουν ορίσει, να τα αμφισβητήσουμε, να αναστοχαστούμε βάσει αυτών για την ζωή μας και τo είναι μας, να καλλιεργήσουμε τον αγρό της ψυχής μας με όλους αυτούς τους σπόρους που έχουν σπείρει αιώνες τώρα όσοι κέρδισαν την αθανασία με το έργο τους. «Τι είναι το αγαθό; Η γνώση των πραγμάτων», γράφει ο Σενέκας (Quid est bonum? Rerum scientia. Sen.Ep.31.6). Μια γνώση στην οποία απουσιάζει η επαφή με τον ρωμαϊκό πολιτισμό είναι σίγουρα ελλιπής. Για αυτόν τον λόγο το ταξίδι στον χωροχρόνο προκειμένου να επισκεφτούμε έναν άλλο κόσμο, αυτόν της Ρώμης, είναι απαραίτητο και πρέπει να προσφέρεται στα παιδιά και συνάμα βέβαια να γίνει συναρπαστικό.