Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νεκταρία' | 26 Νοεμβρίου 2009, 14:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δε νομίζει να βρεθεί κάποιος που θα διαφωνίσει με το να παίρνει κανείς τα μόρια του τόπου που υπηρετεί. Το μέτρο αυτό είναι σίγουρα σωστό και δίκαιο. Ξέρω πολλούς που υπηρετούσαν στο υπουργείο και σε γραφεία, παίρνοντας τα μόρια ακριτικών νησιών, ενώ κάποιοι άλλοι από εμάς υπηρετήσαμε χρόνια στην παραμεθόριο για να πάρουμε μετάθεση στον τόπο κατοικίας μας. Συμφωνώ επίσης με το να μη δικαιούται κανείς απόσπαση τα δύο πρώτα χρόνια. Βρίσκω ωστόσο εντελώς άδικη και αναποτελεσματική την υποχρεωτική τριετή παραμονή σε μία περιοχή ή (ακόμη χειρότερα) σε ένα σχολείο. Η πρόταση αυτή δε λαμβάνει υπόψη ένα σημαντικό δεδομένο: όταν ένας εκαπιδευτικός τοποθετηθεί σε ένα σχολείο όπου οι συνθήκες εργασίας είναι καλές και δουλεύει ευχάριστα, δε θα θελήσει ο ίδιος να φύγει από εκεί. Μιλάω από προσωπική εμπαιρία: έμεινα πέντε χρόνια σε ένα σχολείο σε νησί, γιατί υπήρχε πολύ καλό κλίμα, ένας εξαιρετικός διευθυντής και η δυνατότητα να συμπληρώνω το ωράριό μου - και μπορεί να ήμουν ακόμα εκεί, αν η μείωση των ωρών διδασκαλίας, που μας επέβαλε η κ. Γιαννάκου, δε με έκανε να βρεθώ την τελευταία χρονιά χωρίς ώρες. Δε μπορούμε να αγνοήσουμε τις προσωπικές, οικονομικές και οικογενειακές ανάγκες των εκπαιδευτικών και να τους υποχρεώνουμε να μένουν τρία χρόνια σε ένα μέρος/σχολείο που δεν τους ταιριάζει, όπου μπορεί να έχουν αντικειμενικά προβλήματα, να είναι μακριά από το σύντροφό τους, την οικογένειά τους, το σπίτι τους. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι μηχανές παραγωγής έργου, είναι άνθρωποι που κάνουν μία πολύ δύσκολη δουλειά (πόσες φορές, αλήθεια, έχουν μπει σε τάξη όσοι αποφασίζουν για τις ζωές των εκπαιδευτικών;)Όλη αυτή η επιχειρηματολογία του τύπου "Πρώτα ο μαθητής","Πρώτα η υπηρεσία" με κάνει να φοβάμαι ότι οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης... Αναλώσιμοι, ταλαιπωρημένοι, δυσαρεστημένοι εκπαιδευτικοί δε μπορούν να έχουν τη δημιουργηκότητα και το περίσσευμα ψυχής που χρειάζεται αυτή η δουλειά. Δε θα είναι καλοί εκπαιδευτικοί. Νομίζω ότι η κ. Διαμαντοπούλου μπορεί να μάθει πολλά από τα λάθη της κας Γιαννάκου... Δε βρίσκω λόγο να δαιμονοποιούμε τις αποσπάσεις - και τους εκπαιδευτικούς που τις παίρνουν. Από τη μία πλευρά υπάρχουν σίγουρα και ανάγκες στη διοίκηση. Δεν είναι κακό να καλύπτονται αυτές και με αποσπασμένους εκαπιδευτικούς, που έχουν και το πλεονέκτημα να γνωρίζουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Στο Υπουργείο έχουν να προσλάβουν διοικητικούς πολλά χρόνια. Υπάρχουν και κάποιοι συνάδελφοι που θα προτιμούσαν τη δουλειά στο γραφείο και θα ήταν πιο αποτελεσματικοί. Το θέμα είναι να θεσπιστούν κατά το δυνατόν κριτήρια αντικειμενικά και μετρήσιμα για τις αποσπάσεις, για να σταματήσει το όργιο με τα μέσα. Από κει και πέρα, δε φταίνε οι εκπαιδευτικοί που πήραν τις τριετείς αποσπάσεις - κάποιοι τους τις έδωσαν. Αν λοιπόν δεν είναι παράνομες, γιατί πρέπει να τιμωρηθούν και να αναστατωθεί η ζωή τοτς; Μήπως επειδή υπάρχει η υπόνοια ότι είναι γαλάζια παιδιά; Δε νομίζω ότι αυτό είναι το πνεύμα της νέας κυβέρνησης. Η εκπαιδευτικός, ας πούμε, που έφυγε άρον-άρον από το υπουργείο και αναγκάστηκε να γυρίσει στην Τήλο ήταν παράνομα αποσπασμένη; Ή αυτό ήταν μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα με μία δόση αυταρχισμού; Δε θέλω να πιστέψω ότι η υπουργός δεν υπολογίζει τους εκπαιδευτικούς και δε σέβετσι το δύσκολο έργο τους. Αν δεν τους έχει στο πλευρό της, δε θα πετύχει και πολλά πράγματα.