Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Αμουντζάς' | 6 Μαΐου 2020, 02:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρία Υπουργέ, Από το πλήθος και μόνο των σχολίων που έχουν "συσσωρευτεί" για το παρόν άρθρο 18 μπορείτε να καταλάβετε το λιγότερο ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν θα μακρηγορήσω γιατί είναι πολλοί οι γονείς αλλά και τα παιδιά που έχουν καλύψει πλήρως το θέμα. Θα σταθώ και θα δώσω βάρος στον ψυχολογικό τομέα αυτών των παιδιών που έχουν δώσει εξετάσεις κι έχουν εισαχθεί ή πρόκειται να δώσουν για να εισαχθούν σε κάποιο από τα πέντε όλα κι όλα πρότυπα που σαν αποκαϊδια έχουν μείνει από την "πύρινη" λαίλαπα των προκατόχων σας στο ανεμοδαρμένο στους χρόνους Υπουργείο Παιδείας. Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει κάθε Κυβέρνηση που έρχεται στο προσκήνιο να ξεριζώνει - ειδικά στην Παιδεία - ότι προϋπάρχει και να σπέρνει άλλο "σπόρο" που για να δείξει τι θα αποδώσει και να κριθεί, θα ξεριζωθεί τελικά από τους επόμενους. Ριμάδα παιδεία .....τι τραβάς!!!! Είμαι γονέας παιδιού στη δευτέρα τάξη του Βαρβακείου Προτύπου Γυμνασίου και βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού μου. Παιδί μιας αστικής οικογένειας της Αθήνας κατοικώ στην Κυψέλη όπου τα Γυμνάσια και τα Λύκεια είναι πολυεθνικά. Για καλύτερη ποιότητα παιδείας όπως ήλπιζα τόσο εγώ όσο και οι περισσότεροι συνομήλικοι μου φίλοι δώσαμε εξετάσεις. Για άλλους πιο επίπονες για άλλους λιγότερο καθώς είμαστε και καλοί μαθητές ......και δεν μασάμε και καλά. Βάζουμε στόχους και παλεύουμε, έτσι έχουμε μάθει. Παρατάμε τα παλιά φιλαράκια του δημοτικού που θα πάνε τα περισσότερα όλα μαζί σε άλλα κοντινά σχολεία, και ανοίγουμε τα φτερά μας για άλλη γειτονιά που γνωρίζουμε πλέον άλλα παιδιά από όλες τις γωνιές της Αθήνας ή και της Αττικής. Αλλαγή περιβάλλοντος αλλαγή συναναστροφών. Δεν προλαβαίνουμε μέσα σε ενάμιση χρόνο και κάτι και μας λένε για νέο νομοσχέδιο. Σκεφτόμαστε... "Τι θα γίνει με τις προαγωγικές, με τις Πανελλήνιες, με τα κενά των καθηγητών που τα ζούμε από κοντά και άλλα τόσα θέματα που ταλανίζουν την παιδεία και τα πρότυπα ειδικότερα." Και ΞΑΦΝΙΚΑ επειδή δεν είχαμε με τι να ασχοληθούμε άλλο .... "παιδιά, σε ένα χρόνο θα δώσετε εξετάσεις για να μπείτε στο Λύκειο "!!!!! "- Μα πρόπερσι δώσαμε για να μπούμε στο Γυμνάσιο... ένα δεν είναι με το λύκειο????"...... "- Είναι βρε παιδιά , αλλά που να σας λέω τώρα , πρέπει να δώσετε ξανά!!!" Και αρχίζω και σκέφτομαι: - Δεν είμαι τόσο καλός για να παραμείνω;; - Πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερος;;; - Βρε μήπως παίζει και τίποτε άλλο ;;; - Δηλαδή, πάλι φροντιστήρια;;; - Ώπα ώπα!!!! Και οι φίλοι μου ;;;;;; Αν δεν περάσω;;; Και περάσει ο Νίκος και ο Δημήτρης;;;; ΑΥΤΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ !!!! Δεν πρόκειται να χάσω και αυτούς ..... " Όχι ρε father... Δε γίνεται ΤΕΠΟ σου λέω...." γιατί είμαι και 14 και δε σηκώνω και πολλά πλέον..... σηκώνω και λίγο τη φωνή να τον ψαρώσω το μπαμπά.....τη μαμά την έχω ήδη κάνει ταλιατέλες..... Τώρα αν θέλετε μπείτε κι εσείς, σαν γονέας, στη θέση του γράφοντος αυτά τα ολίγα και της συζύγου μου να μας βοηθήσετε να δώσουμε μια απάντηση στο γιο μας. Δεν θα σας κουράσω άλλο. Απλά και μόνο δίνω βάρος στο ψυχολογικό αντίκτυπο που θα έχει στα παιδιά αυτά η κλήση τους να ξαναδοκιμαστούν μέσα σε λίγα χρόνια δύο φορές για να αποδείξουν ότι αξίζουν μια καλύτερη παιδεία - την οποία τελικά έτσι όπως εφαρμόζεται απέχει μακράν από τα προβλεπόμενα (κενά, ελλείψεις πάσης φύσεως). Χωρίς φυσικά να αναφέρουμε ότι σε λιγάκι (άλλα τρία χρονάκια είναι)μπροστά τους έχουν και τις Πανελλήνιες. Τρεις φορές δηλαδή σε έξι χρόνια. Για δυνατούς "λύτες" λέγαμε κάποτε για τα σταυρόλεξα. Εδώ πως να τους χαρακτηρίσουμε αυτούς τους εφήβους;;;; τέρατα ψυχραιμίας και ψυχικής ισορροπίας;;; Νομίζω φτάνουν αυτά που έγραψα. Πάλι καλά που δεν θα μακρηγορούσα. Αλλά πραγματικά δύο αράδες παραπάνω δεν μπορούσα να μην γράψω, σκεπτόμενος το πόσο κακό κάνουν στην ψυχοσύνθεση του ατόμου οι συνεχείς μεταβολές στο περιβάλλον και στις συναναστροφές του διαταράσσοντας μια υποτιθέμενη σταθερή ψυχολογική διάπλαση στα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Τέλος, σας παρακαλώ πολύ να φροντίσετε να επουλώσετε τις τόσες ήδη υπάρχουσες πληγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος (κενά καθηγητών, κρίση και εξέλιξη εκπαιδευτικών, υλικοτεχνική υποδομή, συστήματα εξετάσεων) και να μη δημιουργήσετε άλλες. ΚΟΙΤΑΞΤΕ με όλο το σεβασμό οι οποίες τελικά ενέργειές σας να έχουν ουσία και να προσδώσουν κάτι νέο και σημαντικό στην εκπαιδευτική διαδικασία. Με τιμή, Ανδρέας Αμουντζάς