ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ:
«Η ΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ Ή Η ΗΔΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ;»
Μήπως είναι λανθασμένη η σειρά με την οποία ιεραρχούμε αυτά που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας;
Μήπως πρέπει να τα μάθουμε πρώτα να σέβονται τον εαυτό τους, τους γονείς, τους φίλους, τους συνανθρώπους τους;
Μήπως πρέπει να τα μάθουμε πρώτα τις μεγάλες αξίες της ζωής, την αγάπη, τον σεβασμό, την υπομονή, την κατανόηση, την αληθινή φιλία…;
Μήπως αν τα παιδιά μας μάθουν και βιώσουν αυτές τις μεγάλες αξίες της ζωής εμπειρικά θα κατανοήσουν πώς να προσεγγίζουν οποιαδήποτε καθημερινή πρόκληση;
Μήπως αν τα παιδιά μας μάθουν να σέβονται εαυτούς και αλλήλους θα αναζητούν και θα απαιτούν από τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους μία βαθύτερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία;
Μήπως τότε κάθε κοινωνική δραστηριότητα θα αποτελεί μία ακόμη ευκαιρία για ανιδιοτελή συνάντηση προσώπων;
Μήπως τότε η σχέση των φύλων ανάγεται σε μία σχέση όπου πρωτίστως αναζητείται η βαθεία συνάντηση προσώπων – υπάρξεων και η ηδονή αποτελεί μέσο για τη συνάντηση και όχι αυτοσκοπό της συνάντησης;
Μήπως ο «δεύτερος» της σεξουαλικής σχέσης δεν αποτελεί σακί ηδονής αλλά το αγαπημένο και μοναδικό πρόσωπο που θέλω συναντήσω με όρους απόλυτου σεβασμού;
Μήπως η σωματική ηδονή είναι ένα βοηθητικό στοιχείο για την ψυχική – πνευματική ηδονή που αναζητείται στην σχέση;
Εάν τα παραπάνω μας προβληματίζουν έστω και λίγο νομίζω πως δεν πρέπει να σπεύσουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας πρώτα τα εργαλεία, τα μέσα και μετά τον σκοπό. Εάν νοιαζόμαστε πραγματικά να τα βοηθήσουμε πρώτα θα διδάξουμε τις αξίες, για τις οποίες και με τις οποίες θα παλεύουν σε όλη τους τη ζωή. Τότε το σεξ θα λάβει την θέση που του ανήκει στη ζωή τους… Μέχρι τότε όμως θέλει υπομονή και επίπονη δουλειά από γονείς και δασκάλους για να αναδείξουν πρόσωπα – ώριμες προσωπικότητες.
Με τιμή και σεβασμό
Γιώργος Τακαρίδης
Φυσικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
ΓΙΑ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ: «Η ΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ Ή Η ΗΔΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ;» Μήπως είναι λανθασμένη η σειρά με την οποία ιεραρχούμε αυτά που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας; Μήπως πρέπει να τα μάθουμε πρώτα να σέβονται τον εαυτό τους, τους γονείς, τους φίλους, τους συνανθρώπους τους; Μήπως πρέπει να τα μάθουμε πρώτα τις μεγάλες αξίες της ζωής, την αγάπη, τον σεβασμό, την υπομονή, την κατανόηση, την αληθινή φιλία…; Μήπως αν τα παιδιά μας μάθουν και βιώσουν αυτές τις μεγάλες αξίες της ζωής εμπειρικά θα κατανοήσουν πώς να προσεγγίζουν οποιαδήποτε καθημερινή πρόκληση; Μήπως αν τα παιδιά μας μάθουν να σέβονται εαυτούς και αλλήλους θα αναζητούν και θα απαιτούν από τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους μία βαθύτερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία; Μήπως τότε κάθε κοινωνική δραστηριότητα θα αποτελεί μία ακόμη ευκαιρία για ανιδιοτελή συνάντηση προσώπων; Μήπως τότε η σχέση των φύλων ανάγεται σε μία σχέση όπου πρωτίστως αναζητείται η βαθεία συνάντηση προσώπων – υπάρξεων και η ηδονή αποτελεί μέσο για τη συνάντηση και όχι αυτοσκοπό της συνάντησης; Μήπως ο «δεύτερος» της σεξουαλικής σχέσης δεν αποτελεί σακί ηδονής αλλά το αγαπημένο και μοναδικό πρόσωπο που θέλω συναντήσω με όρους απόλυτου σεβασμού; Μήπως η σωματική ηδονή είναι ένα βοηθητικό στοιχείο για την ψυχική – πνευματική ηδονή που αναζητείται στην σχέση; Εάν τα παραπάνω μας προβληματίζουν έστω και λίγο νομίζω πως δεν πρέπει να σπεύσουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας πρώτα τα εργαλεία, τα μέσα και μετά τον σκοπό. Εάν νοιαζόμαστε πραγματικά να τα βοηθήσουμε πρώτα θα διδάξουμε τις αξίες, για τις οποίες και με τις οποίες θα παλεύουν σε όλη τους τη ζωή. Τότε το σεξ θα λάβει την θέση που του ανήκει στη ζωή τους… Μέχρι τότε όμως θέλει υπομονή και επίπονη δουλειά από γονείς και δασκάλους για να αναδείξουν πρόσωπα – ώριμες προσωπικότητες. Με τιμή και σεβασμό Γιώργος Τακαρίδης Φυσικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση