Διαφωνώ με την εισαγωγή μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο νηπιαγωγείο για τους εξής λόγους...
Κατά πρώτον σύμφωνα με το νόμο οι γονείς είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για το είδος της διαπαιδαγώγησης του παιδιού τους, σαφώς και της σεξουαλικής,ιδιαίτερα δε στη νηπιακή και παιδική ηλικία.Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναφέρει: «1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. 2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νομίμων εκπροσώπων του παιδιού, να το καθοδηγούν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του» (άρθρο 14, παρ. 1, 2). Το αυτό αναφέρει και η «Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» σχετικά με την επιλογή του είδους της παιδείας που θα επιλέξουν οι γονείς για τα παιδιά τους (πόσο μάλλον για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγησή τους): «Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους» (άρθρο 26, παρ. 3)
Κατά δεύτερον η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα. Η προσέγγιση οφείλει να είναι εξατομικευμένη, με σεβασμό και συμμόρφωση προς την προσωπικότητα και τις συναισθηματικές ή άλλες ανάγκες κάθε παιδιού.Το κακοποιημένο παιδί, το παιδί που έχει ήδη ερεθίσματα χρήζουν ιδιαίτερου χειρισμού και όχι μαζικής προσέγγισης. Η σωστή στιγμή για να αναπτύξουν οι γονείς με τα παιδιά τους μια τέτοια συζήτηση είναι όταν τα παιδιά θέσουν «ερωτήσεις». Αυτή είναι η άποψη και θέση της πλειοψηφίας των ειδικών. Θέση που έρχεται σε αντίθεση με μια οριζόντια και ισοπεδωτική προσπάθεια επιβολής της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα νήπια. Επομένως, ο γονέας θα μιλήσει στο παιδί του με βάση τα ερωτήματα που το ίδιο το παιδί του θέτει. Οι απαντήσεις θα είναι απλές, κατανοητές χωρίς πολλά επιστημονικά επικαλύμματα. Δεν θα πρέπει να υπάρχει επέκταση σε πράγματα που δεν απασχολούν το παιδί. Με τις όποιες αδυναμίες ή ατέλειες, το παιδί είναι καλύτερο να μάθει από τους γονείς του, όπως οι ίδιοι κρίνουν, με βάση την ηλικία και τα ενδιαφέροντά του, γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να κατανοήσει την ψυχή του παιδιού τους όπως εκείνοι..
Ένας άλλος σοβαρός λόγος διαφωνίας είναι ότι η ενασχόληση με θέματα σεξουαλικού ενδιαφέροντος είναι για τη νηπιακή ηλικία εντελώς άκαιρη και πρώιμη. Μπορεί να ενθαρρύνει μια πρώιμη περιέργεια των μικρών παιδιών και να τα οδηγήσει σε «πειραματισμούς», γεγονός που θα οδηγήσει σε αντίθετα, από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.Μπορεί να προβάλλει θέματα διαφυλικότητας, διαφορετικότητας, διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων στα νήπια, που ακόμη δεν έχουν εμπειρία των θεμάτων, ούτε έχουν ώριμη σκέψη ώστε να μπορούν να τα χειρισθούν ανεξάρτητα. Πολύ περισσότερο πολλά παιδιά αγνοούν το ίδιο το αντικείμενο των σεξουαλικών σχέσεων, ώστε οι σχετικές αναφορές δημιουργούν μπέρδεμα ή και άκαιρη ενασχόληση.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που μπορεί να "ενοχλεί" τους εκπαιδευτικούς, όμως είναι ένας υπαρκτός φόβος για τους γονείς.Πως μπορεί ο γονέας να είναι σίγουρος πως η διαπαιδαγώγηση του σχολείου, δεν θα εξελιχθεί σε πληροφόρηση για τρόπους και πρακτικές που προσφέρουν σεξουαλική ικανοποίηση, πως δεν θα συνοδεύεται από εποπτικό υλικό που θα δημιουργεί περιέργεια ή πως δεν θα αφορά ενημέρωση για αποκλίσεις της σεξουαλικότητας από την κανονικότητα, που θα μπερδέψει τα παιδιά. Όλα αυτά δεν είναι προϊόν «επιστημονικής φαντασίας», ήδη έχουν παρατηρηθεί σε άλλες «προοδευμένες» χώρες! Τα αποτελέσματα των ερευνών και η ύπαρξη βιβλιογραφίας σχετικά με τις επιπτώσεις που έχει η πρώιμη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εδώ και δεκαετίες σε "προοδευμένες" χώρες θα πρέπει σοβαρά να απασχολήσει τους ειδικούς και στη δική μας χώρα.
Εάν θέλουμε να έχουμε ορθή, ασφαλή, επιστημονική και αποτελεσματική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην εκπαιδευση θα πρέπει, κατα την προσωπική μου γνώμη, να ξεκινά αυτή, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων, από το γυμνάσιο και μετά. Ήδη για τα ελληνικά δεδομένα οι έφηβοι έχουν εδω και χρόνια απο το γυμνάσιο ενημέρωση για τέτοια θέματα μέσα στα πλαίσια άλλων εκπαιδευτικών πεδίων. Στο νηπιαγωγείο δεν πρέπει να τίθεται καν τέτοιο θέμα. Στο δημοτικό δε, θα μπορούσε να υπάρχει ενημέρωση από τον ειδικό εκπαιδευτή από την πέμπτη ή την έκτη τάξη αλλά στους γονείς.Έτσι οι γονείς θα μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους, όταν και με τον τρόπο που κρίνουν, σύμφωνα με τα παραπάνω, τις γνώσεις και τις αλήθειες για μια ουσιαστική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που θσ προσφέρει στο παιδί συναισθηματική ασφάλεια και ταυτόχρονα αγωγή και παιδεία.
Διαφωνώ με την εισαγωγή μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο νηπιαγωγείο για τους εξής λόγους... Κατά πρώτον σύμφωνα με το νόμο οι γονείς είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για το είδος της διαπαιδαγώγησης του παιδιού τους, σαφώς και της σεξουαλικής,ιδιαίτερα δε στη νηπιακή και παιδική ηλικία.Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναφέρει: «1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. 2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νομίμων εκπροσώπων του παιδιού, να το καθοδηγούν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του» (άρθρο 14, παρ. 1, 2). Το αυτό αναφέρει και η «Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» σχετικά με την επιλογή του είδους της παιδείας που θα επιλέξουν οι γονείς για τα παιδιά τους (πόσο μάλλον για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγησή τους): «Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους» (άρθρο 26, παρ. 3) Κατά δεύτερον η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα. Η προσέγγιση οφείλει να είναι εξατομικευμένη, με σεβασμό και συμμόρφωση προς την προσωπικότητα και τις συναισθηματικές ή άλλες ανάγκες κάθε παιδιού.Το κακοποιημένο παιδί, το παιδί που έχει ήδη ερεθίσματα χρήζουν ιδιαίτερου χειρισμού και όχι μαζικής προσέγγισης. Η σωστή στιγμή για να αναπτύξουν οι γονείς με τα παιδιά τους μια τέτοια συζήτηση είναι όταν τα παιδιά θέσουν «ερωτήσεις». Αυτή είναι η άποψη και θέση της πλειοψηφίας των ειδικών. Θέση που έρχεται σε αντίθεση με μια οριζόντια και ισοπεδωτική προσπάθεια επιβολής της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα νήπια. Επομένως, ο γονέας θα μιλήσει στο παιδί του με βάση τα ερωτήματα που το ίδιο το παιδί του θέτει. Οι απαντήσεις θα είναι απλές, κατανοητές χωρίς πολλά επιστημονικά επικαλύμματα. Δεν θα πρέπει να υπάρχει επέκταση σε πράγματα που δεν απασχολούν το παιδί. Με τις όποιες αδυναμίες ή ατέλειες, το παιδί είναι καλύτερο να μάθει από τους γονείς του, όπως οι ίδιοι κρίνουν, με βάση την ηλικία και τα ενδιαφέροντά του, γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να κατανοήσει την ψυχή του παιδιού τους όπως εκείνοι.. Ένας άλλος σοβαρός λόγος διαφωνίας είναι ότι η ενασχόληση με θέματα σεξουαλικού ενδιαφέροντος είναι για τη νηπιακή ηλικία εντελώς άκαιρη και πρώιμη. Μπορεί να ενθαρρύνει μια πρώιμη περιέργεια των μικρών παιδιών και να τα οδηγήσει σε «πειραματισμούς», γεγονός που θα οδηγήσει σε αντίθετα, από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.Μπορεί να προβάλλει θέματα διαφυλικότητας, διαφορετικότητας, διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων στα νήπια, που ακόμη δεν έχουν εμπειρία των θεμάτων, ούτε έχουν ώριμη σκέψη ώστε να μπορούν να τα χειρισθούν ανεξάρτητα. Πολύ περισσότερο πολλά παιδιά αγνοούν το ίδιο το αντικείμενο των σεξουαλικών σχέσεων, ώστε οι σχετικές αναφορές δημιουργούν μπέρδεμα ή και άκαιρη ενασχόληση. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που μπορεί να "ενοχλεί" τους εκπαιδευτικούς, όμως είναι ένας υπαρκτός φόβος για τους γονείς.Πως μπορεί ο γονέας να είναι σίγουρος πως η διαπαιδαγώγηση του σχολείου, δεν θα εξελιχθεί σε πληροφόρηση για τρόπους και πρακτικές που προσφέρουν σεξουαλική ικανοποίηση, πως δεν θα συνοδεύεται από εποπτικό υλικό που θα δημιουργεί περιέργεια ή πως δεν θα αφορά ενημέρωση για αποκλίσεις της σεξουαλικότητας από την κανονικότητα, που θα μπερδέψει τα παιδιά. Όλα αυτά δεν είναι προϊόν «επιστημονικής φαντασίας», ήδη έχουν παρατηρηθεί σε άλλες «προοδευμένες» χώρες! Τα αποτελέσματα των ερευνών και η ύπαρξη βιβλιογραφίας σχετικά με τις επιπτώσεις που έχει η πρώιμη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εδώ και δεκαετίες σε "προοδευμένες" χώρες θα πρέπει σοβαρά να απασχολήσει τους ειδικούς και στη δική μας χώρα. Εάν θέλουμε να έχουμε ορθή, ασφαλή, επιστημονική και αποτελεσματική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην εκπαιδευση θα πρέπει, κατα την προσωπική μου γνώμη, να ξεκινά αυτή, με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων, από το γυμνάσιο και μετά. Ήδη για τα ελληνικά δεδομένα οι έφηβοι έχουν εδω και χρόνια απο το γυμνάσιο ενημέρωση για τέτοια θέματα μέσα στα πλαίσια άλλων εκπαιδευτικών πεδίων. Στο νηπιαγωγείο δεν πρέπει να τίθεται καν τέτοιο θέμα. Στο δημοτικό δε, θα μπορούσε να υπάρχει ενημέρωση από τον ειδικό εκπαιδευτή από την πέμπτη ή την έκτη τάξη αλλά στους γονείς.Έτσι οι γονείς θα μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους, όταν και με τον τρόπο που κρίνουν, σύμφωνα με τα παραπάνω, τις γνώσεις και τις αλήθειες για μια ουσιαστική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που θσ προσφέρει στο παιδί συναισθηματική ασφάλεια και ταυτόχρονα αγωγή και παιδεία.