Αρχική Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις»Άρθρο 10 Συμβάσεις εργασίας ιδιωτικών εκπαιδευτικώνΣχόλιο του χρήστη ΧΑΡΙΤΩΝ | 13 Ιουλίου 2020, 21:36
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δυστυχώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλγεινή «αλλαγή» στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το ζήτημα είναι σημαντικό για όλη την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, κομμάτι της οποίας είναι η ιδιωτική. Και όσο και αν ξαφνιάζει κάποιους η ιδιωτική εκπαίδευση δεν είναι τυχαία. Είναι δυναμική και σοβαρή, όταν λειτουργεί με κανόνες, έστω στοιχειώδεις, όπως μέχρι τώρα, και παράγει ζηλευτά αποτελέσματα. Και για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι τα αποτελέσματα δεν πιστώνονται στα ωραία κτήρια, στα εργαστήρια και στον κλιματισμό, αλλά στους ανθρώπους, γιατί το σχολείο- το κάθε σχολείο- είναι οι άνθρωποι του, το έμψυχο δυναμικό του, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές του. Και η ποιότητά του προσδιορίζεται από δείκτες μαθησιακούς- παιδαγωγικούς και όχι από την κερδοφορία του. Επομένως το υψηλό επίπεδο των ιδιωτικών σχολείων οφείλεται στους εκπαιδευτικούς του, στην εργατικότητά τους, στην αγάπη τους για τα παιδιά, στην καινοτόμα διάθεση τους, στα σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα και –γιατί όχι- στην «άτυπη» αξιολόγηση που πάντα υπήρχε σε όλο το σύστημα της ιδιωτικής εκπαίδευσης- από μαθητές, γονείς, διευθυντές, σχολάρχες, την κοινωνία- και που σε ακραίες περιπτώσεις λειτουργούσε και «τυπικά» και οδηγούσε τον «κακό» ιδιωτικό εκπαιδευτικό σε απόλυση. Βέβαια, μέσα από διαδικασίες ορισμένες και σαφείς από το άρθρο 30 του ν. 682/77. Τώρα όμως, που, όπως διαβάζουμε στο νομοσχέδιο με τίτλο «εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης …» καταργούνται οι διαδικασίες και οι κανόνες απόλυσης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, τι γίνεται; Τι αλλάζει; Λυπάμαι, αλλά αυτή η αλλαγή μάλλον αυθαιρεσία και ασυδοσία εισάγει, παρά ενισχύει τη νομιμότητα σε ένα δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος, που σέβεται τους θεσμούς, όπως η εκπαίδευση, και τους λειτουργούς της, όπως οι εκπαιδευτικοί. Αν πραγματικά θέλουμε να συνεχίσει η κοινωνία να σέβεται και να εκτιμά την Οργανωμένη Πολιτεία δεν πρέπει να περάσει το νομοσχέδιο που πλήττει βάναυσα τις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, με αυθαίρετη ελαστικοποίηση και μείωση των ωραρίων, με αναιτιώδεις απολύσεις, με δημιουργία κλίματος φόβου και ανασφάλειας και με ευθεία προσβολή της αξιοπρέπειας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, καθώς τους αντιμετωπίζει ως τους τελευταίους βιομηχανικούς εργάτες και όχι ως λειτουργούς της παιδείας. Ελπίζω να μη θέλουμε μια κοινωνία που να θυσιάζει στο βωμό του κέρδους και της επιχειρηματικότητας ανθρώπους και αξίες. Αν «Όλα Είναι θέμα Παιδείας», δηλαδή πολιτισμού, ας αποδείξουμε τον πολιτισμό μας με την πράξη απόσυρσης αυτού του αναχρονιστικού νομοσχεδίου.