Αρχική Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις»Άρθρο 10 Συμβάσεις εργασίας ιδιωτικών εκπαιδευτικώνΣχόλιο του χρήστη Θεόφιλος Τζώρτζης | 13 Ιουλίου 2020, 23:17
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Είμαι ένα βήμα πριν από την έξοδο από τη δημόσια εκπαίδευση, την οποία υπηρετώ επί 38χρόνια. Πάντα είχα την ελπίδα ότι με κάθε αλλαγή- ακόμη και προσώπου- στο Υπουργείο Παιδείας κάτι καλύτερο θα προέκυπτε σε αυτήν τη βασανισμένη παιδεία. Μάταια! Πάντα είχα την ελπίδα ότι θα στηριχτεί εκτός των άλλων ο σημαντικότερος κρίκος αυτού του συστήματος που είναι ο μάχιμος εκπαιδευτικός. Κι εδώ, μάταια! Κι έρχεται το τελευταίο νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση, που χαρακτηρίζεται και …πρωτοποριακό, να βάλει τον κύριο μοχλό της εκπαίδευσης στο περιθώριο και να τον αντιμετωπίσει ως να επρόκειτο για εργαζόμενο που νοιάζεται μόνο για τον μισθό του και δεν υπηρετεί το παιδί με συνέπεια και ευθύνη. Αγαπητοί/ές εμπνευστές του νομοσχεδίου, μάλλον δεν έχετε περάσει ποτέ από σχολεία και μάλιστα από ιδιωτικά. Δεν μάθατε ή δεν ακούσατε ποτέ ότι σχεδόν το σύνολο των συναδέλφων της ιδιωτικής εκταμίευσης εργάζεται σε συνθήκες δύσκολες, απάνθρωπες πολλές φορές, και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό , αντιδημιουργικό, άκρως τεχνοκρατικό με μόνο κριτήριο το κέρδος και την προβολή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι τιμούν τη δουλειά τους, την επιστήμη τους , το παιδί, τη χώρα τους. Είναι ποτέ δυνατόν να ξεδιπλώσουν την απίστευτη δημιουργικότητα που διαθέτουν , εργαζόμενοι σε ένα περιβάλλον ανασφαλές, με εντολές και οδηγίες από σχολάρχες που σε αρκετές περιπτώσεις είναι άσχετοι με την εκπαίδευση. Αλήθεια, το ζητούμενο της σύγχρονης εποχής δεν είναι η δημιουργικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Είναι ποτέ δυνατόν να τη συναντήσουμε σε ένα περιβάλλον που το κύριο μέλημα όλων των εκπαιδευτικών θα είναι πώς δε θα χάσουν τη δουλειά τους; Είναι ποτέ δυνατόν να εργαστούν με μεράκι για το παιδί, όταν θα είναι υποχρεωμένοι να συμβιβάζονται με τις επιταγές της επιχείρησης, προκειμένου να μην απολυθούν; Μπορεί ένας τέτοιος αγκυλωμένος εκπαιδευτικός να μπαίνει στην τάξη με κέφι και διάθεση, για να διδάξει, να διαπαιδαγωγήσει εύπλαστους ανθρώπους; Αλήθεια, γιατί τους τιμωρείτε με άσκεφτες διατάξεις που περιλαμβάνετε στο κατατεθέν νομοσχέδιο; Ποιος θα κερδίσει από όλες αυτές τις ρυθμίσεις; Σε ποια διάταξη υπάρχει το όραμα; Για απαντήστε! Ας τους δώσουμε, αγαπητοί, τη δυνατότητα να εργαστούν απερίσπαστοι και ας ορίσουμε ασφαλιστικές δικλίδες που θα προφυλάσσουν όλους (μαθητική κοινότητα, γονείς, σχολάρχες) από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που όντως δε θα έπρεπε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον ναό της τάξης. Και Θα είναι κέρδος για όλους. Με το δικαίωμα του εκπαιδευτικού που υπηρετεί εδώ και 38 χρόνια τη δημόσια εκπαίδευση με απόλυτη ευσυνειδησία σας καλώ να αποσύρετε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.