Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελεάννα Βλαβιανού' | 15 Ιουλίου 2020, 08:05

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γράφω εδώ κάποιες σκέψεις, αν και πολύ φοβάμαι ότι ο διάλογος αυτός είναι προσχηματικός... Και οι αποκαλύψεις για χρηματοδότηση του κυβερνώντος κόμματος από ισχυρούς σχολάρχες και ο τρόπος/χρόνος παρουσίασης του σχεδίου νόμου συνηγορούν υπέρ αυτού. -Ανοίγει το θέμα της αξιολόγησης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Ποιος πιστεύει ότι σε έναν απαιτητικό κι ανταγωνιστικό χώρο όπως αυτόν ενός ιδιωτικού σχολείου δε γίνεται αξιολόγηση; Καθημερινά; Από μαθητές, γονείς και διευθυντές; Κι είναι ψέμα ότι δεν μπορούσε ένα σχολείο να απαλλαγεί από έναν εκπαιδευτικό που είχε αποδειχθεί ανεπαρκής... Απλά έπρεπε η διεύθυνση του σχολείου να στοιχειοθετήσει την απόλυσή του, να την υποβάλει σε έλεγχο από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να αποζημιώσει τον απολυθέντα. Αν τώρα ο έλεγχος ονομάζεται "αγκύλωση", αυτό είναι ύποπτο κι επικίνδυνο. Ελευθερία, διδάσκουμε στα παιδιά, σημαίνει υπευθυνότητα κι όχι ασυδοσία. Η απαλλαγή από οποιαδήποτε ευθύνη (οικονομική και ηθική) έναντι ενός εκπαιδευτικού που προσλήφθηκε κατόπιν -συνήθως- συστάσεων και μετά από πολλαπλές συνεντεύξεις και η αυθαίρετη -όπως έχουμε δει πλειστάκις- αξιολόγηση και απόλυσή του συνιστά ασυδοσία και δεν προμηνύει τίποτα καλό. Κι όχι μόνο για τον εκπαιδευτικό, που θα εργάζεται πλέον υπό καθεστώς ανασφάλειας, σε ένα περιβάλλον δηλητηριασμένο από ποικίλες απειλές και παρεμβάσεις, αλλά και για το ίδιο το σχολείο, που θα απολέσει το κλίμα υγιούς και αξιοπρεπούς συνεργασίας, που είναι απαραίτητο για το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό λειτούργημα, και για τα παιδιά, που θα βιώσουν κι άλλη υποτίμηση της προσωπικότητας του δασκάλου και πειραματισμούς επικίνδυνους εκ μέρους της διοίκησης, και για τους γονείς, που θα έχουν την ψευδαίσθηση ότι προσφέρουν στα παιδιά τους Παιδεία. Παιδεία με σκυφτό τον δάσκαλο δεν παρέχεται... - Οι συμβάσεις αορίστου χρόνου -μην ξεγελιόμαστε- θα είναι ατομικές συμβάσεις,υποκείμενες σε συνεχείς πιθανόν αλλαγές. Δυνατότητα περιορισμού ή επέκτασης του ωραρίου εργασίας θα σημαίνει ότι ένας μόνιμος πέλεκυς θα επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Κι επαναλαμβάνω, ένας ανασφαλής και φοβισμένος εκπαιδευτικός είναι ένας πιεσμένος και τρομοκρατημένος εργαζόμενος, δίχως συνείδηση ότι εκτιμάται από την κοινωνία το έργο του. Υπαλλήλους δίχως αξιοπρέπεια ετοιμάζει το υπουργείο. Παραδείγματα τέτοια αφθονούν μέσα στα ιδιωτικά σχολεία. -Υποκρισία συνιστά και το ότι το υπουργείο νοιάζεται να δώσει τη δυνατότητα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να αυξήσουν το εισόδημά τους απασχολούμενοι σε πρόσθετες δραστηριότητες. Πρόκειται -μην το ξεχνάμε- για το ίδιο υπουργείο που σε εργαζόμενους σε ιδιωτικό χώρο (με την ένταση, την πίεση, τις υψηλές απαιτήσεις που αυτό συνεπάγεται) περιέκοψε επιδόματα και δώρα, πράγμα που πολύς κόσμος αγνοεί και δυσκολεύεται να πιστέψει. -Το πιο εξωφρενικό είναι ότι όλες αυτές οι αλλαγές βαφτίζονται εκσυγχρονισμός. Επιστροφή σε ένα σκοτεινό και καθυστερημένο παρελθόν είναι... Ο εκπαιδευτικός -αλλά και κάθε εργαζόμενος- αποδίδει όχι υπό πίεση κι εκφοβισμούς, αλλά σ' ένα περιβάλλον όπου διασφαλίζεται η αξιοπρέπειά του. Ακούστε όσους μιλούν εκ πείρας, πείρας αποκτημένης σε πολλά ιδιωτικά σχολεία και σε πολλά φροντιστήρια πριν από αυτά. Αν, βέβαια, υπάρχει τέτοια διάθεση...