Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δημοσθένης' | 25 Νοεμβρίου 2009, 15:51

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ξεκινώ με την ελπίδα η κατάθεση των απόψεων και των προτάσεών μας να αξιοποιηθεί πραγματικά.Επίσης θέλω να τονίσω ότι ο κάθε κλάδος εκπαιδευτικών έχει διαφορετικά προβλήματα και εντελώς διαφορετικούς όρους εργασίας(ακατανόητη αδικία στα ωράρια). Γράφω ως εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας (δάσκαλος),είμαι πρωτοδιόριστος στον πρώτο χρόνο μου, αφού πέρασα με μεγάλη επιτυχία τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ μιας και τα 8 χρόνια που είχα δουλέψει ως δάσκαλος στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν ήταν αρκετά για να μπω στο δημόσιο. α)Ο νόμος που ίσχυε ως τώρα παρέκαμπτε με μαγικό τρόπο την πραγματική προϋπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση, την ίδια ώρα που διορίζονταν δάσκαλοι στο δημόσιο ως μόνιμοι με ελάχιστους μήνες αναπλήρωσης και χωρίς ΑΣΕΠ. Σωστό λοιπόν το μέτρο σας να θεωρείτε τον ΑΣΕΠ απαραίτητο κριτήριο για διορισμό. Όμως τι θα κάνετε με την περίπτωση των δασκάλων των οποίων η έλλειψη είναι τόσο μεγάλη που και όλοι να περάσουν στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ δε θα καλυφθούν όλα τα κενά; Προσοχή, όταν αναφέρομαι σε κενά δασκάλων υπολογίζω και την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου υπάρχει τεράστια έλλειψη με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών να καλύπτουν με περίεργους τρόπους τα κενά. Μη μένετε στα χαρτιά τολμήστε να κάνετε αιφνιδιαστικούς ελέγχους μέσα σε τάξεις και ζητήστε τα πιστοποιητικά αυτών που βρίσκονται εκείνη τη στιγμή μέσα στην αίθουσα και διδάσκουν. Ζητήστε επιτυχία ΑΣΕΠ και για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που θα προσληφθούν στο μέλλον.Βάλτε και τα ιδιωτικά στους ίδιους πίνακες διορισμού με τα δημόσια. Η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό που κατά περίπτωση έχει παραχωρηθεί σε ιδιώτες, οι οποίοι πρέπει να εφαρμόζουν κατά γράμμα τη νομοθεσία και να μην αποτελεί το σχολείο χώρο εφαρμογής αυθαίρετων διδακτικών πρακτικών. Η προϋπηρεσία είναι μία δε μπορεί να ξεχωρίζουμε τη δημόσια από την ιδιωτική από τη στιγμή που αποκτάται νόμιμα.Τέλος θα πρέπει να διευκρινίσετε τι θα κάνετε με τους πολύτεκνους που διορίζονται χωρίς εξετάσεις, στον τόπο που κατοικούν, ανεξαρτήτως εάν έχουν προϋπηρεσία ή όχι σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται, ασχέτως με το αν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την εκπαίδευση. β)Σχετικά με την πρώτη τοποθέτηση πρέπει να υπολογίσετε κάποιους σοβαρούς κοινωνικούς λόγους. Ακόμη και ο ένας χρόνος είναι πολύ μεγάλο διάστημα για κάποιον ή κάποια που έχει οικογένεια, διότι ο νόμος που ισχύει αναγνωρίζει μόνο την τριτεκνία ως οικογένεια. Προσωπικά έχω δύο μικρά παιδιά που στερούνται τον πατέρα τους, ενώ για μεταφορικά και διαμονή επιβαρύνεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός με τουλάχιστον 900 ευρώ το μήνα. Επίσης έάν μελετήσετε τα κενά των σχολείων θα παρατηρήσετε ότι όλες οι θέσεις βρίσκονται στη νότια Ελλάδα. Το ζήτημα της πρώτης τοποθέτησης είναι εντελώς διαφορετικό για έναν Αθηναίο που έχει θέσεις ακόμη και στην Αττική από ένα βορειοελλαδίτη που πρέπει να επιβαρρυνθεί κοινωνικά, οικονομικά και συναισθηματικά πολύ περισσότερο. γ)Για τους δόκιμους (που είμαι και ο ίδιος παρά το ότι δουλεύω συνεχόμενα και διανύω το 9ο έτος στην εκπαίδευση) έχω να προτείνω την υιοθέτηση από μέρους σας τον όρο «συμβουλευτική στήριξη». Ουσιαστική επιμόρφωση που θα εστιάζει πρώτα σε πρακτικά ζητήματα της εκπαίδευσης, όπως διδασκαλία σε ολιγοθέσια, συγκεκριμένος τρόπος διαχείρισης μικρών σχολικών μονάδων, σχέση με τους γονείς και την τοπική κοινωνία και μετά σε ευρύτερα διδακτικά, παιδαγωγικά και κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι δυνατόν να μετατρέπεται η εισαγωγική επιμόρφωση σε ημερίδα. Ο νέος εκαπιδευτικός έχει μπει με όρεξη για δουλειά, μεταφέρει φρέσκια επιστημονική γνώση και έχει μόλις περάσει από το αδιάβλητο αξιολογικό σύστημα του ΑΣΕΠ. Δεν αποτελεί αυτός το πρόβλημα στην εκπαίδευση, ούτε είναι σωστό να θεωρούμε ότι πρέπει ο δόκιμος να προσέχει γιατί θα τον αξιολογήσουν για να κριθεί αν είναι κατάλληλος. Ο εκπαιδευτικός, όπως και κάθε επιστήμονας και εργαζόμενος αλλάζει με τα χρόνια. Άλλοι γίνονται καλύτεροι και άλλοι χειρότεροι, όσο πιο πιεζμένος θα νιώσει ο νέος εκπαιδευτικός τόσο περισσότερο θα χαλαρώσει στο μέλλον. Στόχος ενός καλά δομημένου συστήματος είναι η άσκηση συμβουλευτικής και συνεχούς επιμόρφωσης. Δεν καταλαβαίνω τον όρο «δόκιμος». Η πρόσληψη θα έπρεπε να είναι μία από την αρχή. Δηλαδή εάν κάποιος αλλάξει συμπεριφορά στα τρία χρόνια ή στα δέκα θα νιώθει ασφαλής, σε αντίθεση με το δόκιμο που θα πρέπει να προσέχει;