Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελευθέριος Β.' | 2 Δεκεμβρίου 2020, 01:37

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πριν σχολιάσω, να τολμήσω να ρωτήσω: Καταναλώθηκε τόσος χρόνος για να εκπονηθεί, δόθηκε όμως τόσος ελάχιστος χρόνος για να διαβαστεί, να κατανοηθεί και να σχολιαστεί από τους ενδιαφερόμενους. Από πολύ νωρίτερα, μήνες πριν, παρ' όλα αυτά, διαφημίστηκε από την ίδια την υπουργό... Όμως η γνώμη των εκπαιδευτικών ζητήθηκε μόλις για λίγες μέρες. Κάτι τέτοιο μήπως δείχνει ότι δεν λαμβάνεται υπόψη σοβαρά η γνώμη τους; Υπάρχει η απολύτως αναγκαία ζύμωση με τις ομάδες/συλλόγους των εκπαιδευτικών (και των σωματείων τους) που ήδη στελεχώνουν την επαγγελματική εκπαίδευση; Ή θα περάσει για ακόμα μία φορά ως μονόδρομος η απόφαση του υπουργείου, με την κατ' επίφαση συναίνεση/ζύμωση των ατομικών απόψεων εκπαιδευτικών και μόνο που επιχειρείται μέσω αυτής εδώ της διαβούλευσης; Κάποιες απόψεις επί του νομοσχεδίου (ατομικές): - Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να παρέχει εκτός τις επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, την απαραίτητη πνευματική καλλιέργεια που είναι απολύτως απαραίτητη στους υπό διαμόρφωση πολίτες της αυριανής κοινωνίας. Εξασφαλίζει κάτι τέτοιο το νομοσχέδιο για τις αντίστοιχες βαθμίδες εκπαίδευσης που προτίθεται να αναδιαμορφώσει και σε σχέση πάντα με την ηλικιακή κλίμακα των μαθητών; - Θα πρέπει κάθε περιοχή να καλύπτει ένα φάσμα ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, πέρα από τις ειδικότητες που η κάθε περιοχή έχει ανάγκη και που μπορεί να απορροφήσει. Γιατί υπάρχουν πολλοί μαθητές που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν, πχ τον τουριστικό τομέα στη Μύκονο, ούτε το δασοπονικό ή κτηνοτροφικό τομέα στο Καρπενήσι. Οπότε πρέπει να δοθεί και σε αυτούς τους μαθητές η ευκαιρία να ακολουθήσουν την επιλογή τους, χωρίς να αναγκαστούν να μετακομίσουν σε άλλες πόλεις για να το πετύχουν. Αυτοί είναι και οι μαθητές που θα δώσουν νέα πνοή στην περιοχή, καθώς θα φέρουν εργασιακό "φορτίο" της ειδικότητάς τους στην περιοχή τους που μπορεί φαινομενικά να μην είχε πριν αντίστοιχη ανάγκη, οπότε και βοηθούν στην περαιτέρω ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας. - Θα πρέπει οι τομείς των ΕΠΑΛ να δίνουν σαφή και βιώσιμη διέξοδο στους μαθητές (πχ μέσα από τις πανελλαδικές εξετάσεις), σε σχολές με συγκεκριμένα αντικείμενα. Πχ δε νοείται να υπάρχουν μόνο μηχανολόγοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στο μηχανογραφικό δελτίο του ΕΠΑΛ, και να έχουν εκτοπιστεί οι "μηχανικοί οχημάτων". Θα μπορούσαν να υπάρχουν τεχνολογικές σχολές με σαφείς και διακριτούς τίτλους σπουδών, πχ θερμοϋδραυλικών/ψυκτικών, μεταλλικών κατασκευών, αεροναυπηγών, αρδέυσεων/γεωργικών μηχανημάτων, ιχθυοκαλλιεργειών κά, επαναφορά δηλαδή στη λογική των ΤΕΙ. - Έχει παρατηρηθεί ότι οι τοπικοί φορείς (επιχειρήσεις) σε πάρα πολλές περιπτώσεις δε θέλουν τους αποφοίτους ΕΠΑΛ των ειδικοτήτων που τους αφορούν. Γιατί απλά, σε πολλές τοπικές κοινωνίες συντηρείται το πλέγμα αλληλοεξάρτησης (τοπικών αρχών)-(τοπικών επιχειρήσεων), με συνέπεια πελατειακού τύπου προσλήψεις στις επιχειρήσεις αυτές. Η τεχνική εκπαίδευση οφείλει να είναι έξω από τέτοιου είδους σχέσεις, να προάγει και να υποστηρίζει την εργασιακή ηθική και η πολιτεία να ικανοποιεί τα δίκαια αιτήματα των αποφοίτων για ισότητα και δικαιοσύνη στον αναζήτηση εργασίας και στον εργασιακό στίβο εν γένει. Εάν λοιπόν οι τοπικοί φορείς χρειαστεί να "έχουν λόγο" στην εκπαίδευση, θα πρέπει τουλάχιστον να είναι αμερόληπτοι, ηθικοί και να υποχρεούνται να απασχολήσουν ως τεχνικό προσωπικό, αποφοίτους της δημόσιας τεχνικής εκπαίδευσης. - Ως προς την απασχόληση ατόμων στην εκπαίδευση που δεν έχουν σχέση με την εκπαιδευτική πράξη: Θέλει πολύ περισσότερα από ένα καλό τεχνίτη, αυτόν που θα βρίσκεται σε συνεχή και καθημερινή επαφή με το μαθητικό πληθυσμό. Εδώ όμως διαφαίνεται ακριβώς και η απροθυμία του ίδιου του υπουργείου να επιμορφώσει το ήδη υπάρχον τεχνικό εκπαιδευτικό προσωπικό, σε θέματα των ειδικοτήτων τους, προσλαμβάνοντας "εξωτερικούς συνεργάτες". Ένα μέτρο που θα φέρει μεγάλη εργασιακή επισφάλεια στον τεχνικό εκπαιδευτικό κόσμο. - Το νομοσχέδιο δε θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να συμβάλει σε αποδυνάμωση της τεχνικής εκπαίδευσης και στον "εκπαιδευτικό Καλλικράτη", στη λογική των περικοπών στο δημόσιο τομέα τα τελευταία χρόνια, λόγω των οικονομικών συνθηκών και των μνημονίων. Ήδη η τεχνική εκπαίδευση έχει χτυπηθεί πρόσφατα από την κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων, με μαθητές που δεν μπόρεσαν να επιλέξουν την ειδικότητα που επιθυμούσαν να ακολουθήσουν επαγγελματικά και αφήνοντας χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα και στο έλεος της ανεργίας. Αντί αυτού, οποιαδήποτε μελλοντική κίνηση αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού τοπίου οφείλει να διακρίνεται από λογική και ευαισθησία τόσο για τους μαθητές όσο και στους λειτουργούς της εκπαίδευσης. Με εκτίμηση.