Αρχική Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξειςΆρθρο 2 Ελάχιστη βάση εισαγωγής και διαδικασία υποβολής μηχανογραφικού δελτίου -Προσθήκη άρθρων 4Β, 4Γ και 4Δ στον ν. 4186/2013Σχόλιο του χρήστη Βασίλης Ζερβάκης (Παν. Αιγαίου) | 15 Ιανουαρίου 2021, 10:42
Τα μέτρα που προτείνονται στο Νομοσχέδιο (και αναφέρομαι μόνο στο θέμα της εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και όχι στα άλλα άρθρα) πιθανόν να φαίνονται σε μια πρώτη ματιά σε κάποιον ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα συνετά και αναγκαία, ερχόμενα πραγματικά να εξυγιάνουν και εκλογικεύσουν διάφορες ανωμαλίες του εκπαιδευτικού συστήματος. Σε κάποιον γνώστη όμως, που παρακολουθεί και άμεσα επηρεάζεται από τις εξελίξεις, είναι μέτρα πλήρως άκαιρα, άτοπα, τα οποία έρχονται να ολοκληρώσουν μια καταστροφική πολιτική για την Ανώτατη Εκπαίδευση που εκτείνεται σε πολλές δεκαετίες και εκπορεύεται από όλες τις κυβερνήσεις (με ελάχιστες φωτεινές ατομικές εξαιρέσεις, όπως ο κ. Φωτάκης, που τελικά ήταν δυστυχώς ...αυτόφωτος...). Ο σχεδιασμός του “Χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης” δεν είναι δυνατόν να έχει μόνο ιδεολογικά στοιχεία (της εκάστοτε κυβέρνησης) με χαρακτηριστικά εξυπηρέτησης ημετέρων, και να μη λαμβάνει υπόψη τη γενικότερη ανάπτυξη της χώρας, ιδιαίτερα δε τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. Εδώ και 2-3 δεκαετίες τα κεντρικά Πανεπιστήμια παρουσιάζουν μια ατέρμονη επέκταση (πιθανόν και συνεπεία των προσβάσεων και διασυνδέσεών τους με κέντρα των αποφάσεων), οι δε παροικούντες την Ιερουσαλήμ επιτυγχάνουν την ..παροικησή τους μέσω ίδρυσης νέων Πανεπιστημίων σε απόσταση μίας ή το πολύ δύο ωρών οδήγησης από το Κολωνάκι. Η εν μια νυκτί μετατροπή των ΑΤΕΙ σε ΑΕΙ από την προηγούμενη κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των νέων της χώρας “να φοιτήσει κοντά στο σπίτι του”. Το αποτέλεσμα; Μέσα σε ένα έτος, νεοσύστατα ή μετεξελιγμένα Τμήματα πρώην ΤΕΙ, υποστελεχωμένα (και όχι μόνο ως προς την ποσότητά τους), να εμφανίζουν βάσεις εισαγωγής πολύ μεγαλύτερες αξιοπρεπέστατων και διεθνώς ανταγωνιστικών Πανεπιστημιακών και Πολυτεχνικών Τμημάτων (και δεν αναφέρομαι μόνο στα Πανεπιστήμια Αιγαίου και Δημοκρίτειο, αλλά και στο Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο Κρήτης) της Περιφέρειας. Τα Τμήματα των περιφερειακών και ακριτικών Πανεπιστημίων είδαν τις βάσεις εισαγωγής σε μια εικοσαετία να καταβαραθρώνονται, με όλες τις συνέπειες σε σχέση με την απαιτούμενη προσπάθεια για να παραχθεί επιστημονικό δυναμικό. Και έρχεται τώρα το νέο Νομοσχέδιο να ολοκληρώσει την προσπάθεια, καθώς η εφαρμογή του θα περιορίσει δραματικά τον αριθμό εισακτέων στα περιφερειακά Πανεπιστήμια, με άμεση συνέπεια σε επόμενη φάση “αξιολόγησης” αυτά να οδηγηθούν νομοτελειακά σε οριστικό κλείσιμο, με οδυνηρές συνέπειες για την περιφερειακή ‘ανάπτυξη” όλης της χώρας, την κατανομή το πληθυσμού, και ούτω καθεξής. Με άλλα λόγια, αν την εκπαιδευτική πολιτική την χρηματοδοτούσε η τουρκική ΜΙΤ δε θα έκανε καλύτερη δουλειά. Τι θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει ένα Νομοσχέδιο όπως το παρόν (εκτός από τα συγκεκριμένα μέτρα που σε μια άλλη χώρα ή στην Ελλάδα του 1990 θα φαίνονταν πολύ λογικά), ώστε να συμβάλει στρατηγικά στην ανάπτυξη ή τουλάχιστον στη διατήρηση της χώρας: • Πλήρη στέγαση του φοιτητικού πληθυσμού των περιφερειακών Πανεπιστημίων σε Φοιτητικές Εστίες, πιθανόν με μικρό αντίτιμο για όσους δεν πληρούν κάποια εισοδηματικά κριτήρια. Η φοίτηση ενός παιδιού σε ένα Περιφερειακό Πανεπιστήμιο θα πρέπει να γίνει ακαδημαϊκά και οικονομικά πολύ πιο ελκυστική από τη φοίτηση στο κέντρο της χώρας. • Προτεραιότητα της ενίσχυσης των Περιφερειακών Πανεπιστημίων με επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό και υποδομές ώστε να γίνουν ανταγωνιστικά. • Ισχυρά οικονομικά κίνητρα ώστε τα Περιφερειακά Πανεπιστήμια να γίνουν πολύ πιο ελκυστικά σε νέους ή και έμπειρους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς από ό,τι τα κεντρικά, καθώς (για τους γνωρίζοντες ολίγη φυσική) η ροή είναι συνέπεια κάποιας βαθμίδας. • Κήρυξη Αθήνας και Θεσσαλονίκης ως “Εκπαιδευτικά Κορεσμένες Περιοχές”. Ο ιδιώτης επιχειρηματίας να υποχρεωθεί να παράσχει εκπαιδευτικές υπηρεσίες στη Ρόδο, τη Μυτιλήνη, την Κομοτηνή. • Συμπερίληψη των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στις ίδιες ακριβώς διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης που υφίστανται τα Δημόσια Πανεπιστήμια, από την ίδια Ανεξάρτητη Αρχή. Η απουσία κάποιας στρατηγικής μακροπρόθεσμης συνάρτησης της Εκπαιδευτικής Πολιτικής με την πορεία της χώρας, και η υπαγόρευση της πρώτης από ιδεοληπτικά και λογιστικά κριτήρια θα οδηγήσει με ακρίβεια στον πλήρη μαρασμό της περιφέρειας και το κλείσιμο των περιφερειακών Πανεπιστημίων. Ο δε εκπαιδευτικός χάρτης της χώρας θα είναι πολύ σύντομα ...πολεοδομικός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Εάν αυτό είναι το ζητούμενο, είμαστε στο σωστό δρόμο. Ζερβάκης Βασίλης, καθηγητής παν. Αιγαίου, μόνιμα εγκατεστημένος στη Μυτιλήνη από το 2004.