Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης' | 17 Ιανουαρίου 2021, 22:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτό το νομοσχέδιο και αφορούν τόσο στην εφαρμογή του και στις επιπτώσεις που θα έχει στην φοίτηση και την υγεία των φοιτητών, αλλά και σχετικά με την φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Προσωπικά, θέλω να αναφερθώ στο δεύτερο μέρος, διότι πιο πρακτικές επιπτώσεις έχουν ήδη αναφερθεί, και καλύτερα από όσο μπορώ εγώ να τις διατυπώσω. 1. Η φοιτητική είναι μια περίοδος όπου, από μαθητές που έχουμε περιορισμένες αλλά υποχρεωτικές ευθύνες για να περάσουμε σε μια σχολή, ξαφνικά αποκτάμε την ελευθερία και την υπευθυνότητα να σχηματίσουμε και να προγραμματίσουμε οι ίδιοι την ζωή μας. Συχνό είναι επίσης να μπαίνουμε σε μια σχολή επειδή μας φαίνεται ενδιαφέρουσα χωρίς να έχουμε σαφή ιδέα με τι θέλουμε να ασχοληθούμε. (λόγω κακού επαγγελματικού προσανατολισμού, πολλών αντικρουόμενων ενδιαφερόντων) Σε αυτή την περίοδο είναι λογικό σαν φοιτητές να κάνουμε λάθη διαχείρισης και να θέλουμε να δοκιμάσουμε νέα πράγματα.(Να παρακολουθήσουμε μαθήματα άλλων σχολών για να έχουμε σφαιρικότερη παιδεία, να συμμετάσχουμε σε προγράμματα/ομάδες της σχολής μας (πχ στην prom racing που έχει το ΕΜΠ : https://promracingteam.com/el/ ), σε ημερίδες (πχ MUN : https://en.wikipedia.org/wiki/Model_United_Nations), σεμινάρια αλλά μέχρι και άλλες δραστηριότητες. πχ εκμάθηση δεύτερης γλώσσας, εργασία) Αυτός ο χρόνος μόνο «χάσιμο χρόνου» δεν είναι, διότι έτσι έχουμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε την προσωπικότητά μας, να αποκτήσουμε άλλες κοινωνικές και πρακτικές δεξιότητες, να μάθουμε να δουλεύουμε μόνοι μας, να αυτοοργανωνόμαστε, να αυτοπειθαρχούμε, να βάζουμε προτεραιότητες. Είναι σημαντικές δεξιότητες θεωρώ για κάθε επαγγελματία και επιστήμονα και για κάθε άνθρωπο. Αν λειτουργούμε με ένα καθεστώς πίεσης και φόβου πιθανής διαγραφής από σχολή, θα υπάρχει έκπτωση και από αυτές τις δεξιότητες και εμπειρίες, και θεωρώ ακριβώς αυτές οι δεξιότητες και η πληθώρα εμπειριών είναι που θα βγάλει τους καλύτερους επαγγελματίες και επιστήμονες. 2.Παράλληλα, να αναφέρω σαν φοιτητής, είναι πολύ εύκολο να διαβάσει κανείς πρόχειρα και να περάσει ένα μάθημα, απλά για να μην το χρωστάει. Δεν θεωρώ λοιπόν πως το ν+2 θα έχει ως αποτέλεσμα " την περαιτέρω ενίσχυση της αξίας των απονεμόμενων τίτλων και την ουσιαστικότερη αξιοποίηση του χρόνου φοίτησης ", αλλά αντίθετα θα εντείνει φαινόμενα αντιγραφής, καθηγητών που χρηματίζονται για να περάσουνε φοιτητές και το πρόχειρο διάβασμα και θα στερήσει από τους φοιτητές χρήσιμες δεξιότητες. 3.Οι αιώνιοι φοιτητές δεν ενοχλούν κανέναν. Η συμμετοχή στα εργαστήρια μπορεί να δηλώνεται μέσω των ηλεκτρονικών πλατφόρμων, η συμμετοχή στις εξετάσεις επίσης, ενώ και η παρακολούθηση δεν είναι υποχρεωτική. Τα οικονομικά προνόμια που έχουν ούτως ή άλλως σταματάνε μετά από κάποιο καθορισμένο διάστημα. Απλά λοιπόν υπάρχουν στη λίστα του πανεπιστημίου. 4. Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω πως οι φοιτητές που αργούν να τελειώσουν τη σχολή τους πληρώνουν οι ίδιοι ένα "κόστος". Και αυτό το κόστος είναι σχετικό και με τις προτεραιότητες και τις επιδιώξεις του καθενός από την ζωή του. Και δεν υπάρχει κριτήριο που κρίνει ποιοι στόχοι είναι καλύτεροι από άλλους. Ένας που θέλει να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα, διότι το αντικείμενο των σπουδών του τον παθιάζει, πληρώνει μεγάλο κόστος όταν αργοπορεί με τις σπουδές του. Έχει λοιπόν κίνητρο να τελειώσει νωρίς και να επιτύχει υψηλούς βαθμούς. Αντίθετα, κάποιος που σπουδάζει, για να μπορεί να διεκδικήσει έναν καλύτερο μισθό, έχοντας και άλλα ενδιαφέροντα, με το υπάρχον σύστημα μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο για να τελειώσει τις σπουδές του. Δεν υπάρχει τίποτα κακό μ αυτό. Το να τεθεί ένα όριο στα χρόνια φοίτησής προϋποθέτει πως η πρώτη επιδίωξη είναι ανώτερη της δεύτερης. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, και δεν πρέπει να επιβάλλεται ο τρόπος ζωής και οι στόχοι του πρώτου φοιτητή στον δεύτερο. Δεν θεωρώ ότι θέλουμε μόνο φοιτητές με 10 στα 4 χρόνια, γιατί οι μισοί θα είναι overqualified για αυτό που θέλουν να ασχοληθούν. Προφανώς, αν κάποιος αργήσει να τελειώσει τη σχολή του για να κάθεται να χαζολογάει, πληρώνει ο ίδιος το κόστος με το να έχει ένα πιο αδύναμο πτυχίο. Αλλά πόσοι είναι αυτοί που αργούν να τελειώσουν τη σχολή τους επειδή χαζολογάνε επί ν+2 χρόνια; Μάλλον όχι πολλοί, και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν διάφορες οικογενειακές - κοινωνικές-προσωπικές- οικονομικές δυσκολίες. Με λίγα λόγια, το παρόν νομοσχέδιο θεωρώ θα δημιουργήσει νέες παθογένειες και θα στερήσει από μαθητές χρήσιμες δεξιότητες, για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα το όποιο δεν επηρεάζει τα πανεπηστίμια. Και όλο αυτό στηρίζεται σε μια φιλοσοφία που θεωρώ είναι προβληματική.