Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Δάλλας' | 18 Ιανουαρίου 2021, 13:20

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αντί τεκμηρίωσης θα αναφέρω το οικογενειακό παράδειγμα/αφήγημα, το οποίο όπως διαπιστώνω, αποτελεί μάλλον κοινή περίπτωση. Σημειώνω ότι είμαστε μία συνήθης οικογένεια χωρίς υπερβολές και ιδιαιτερότητες. Το 2011 ο γιος μου πέρασε σε πολυτεχνική σχόλη σε επαρχιακή πόλη, το 2012 διέκοψε για να υπηρετήσει τη θητεία του και επανήλθε το 2013 για συνέχιση των σπουδών. Τότε και μέχρι πρόσφατα, η δική μας ως γονείς, κύρια προσοχή ήταν η φροντίδα των δικών μας γερόντων γονέων, περίοδος πολύ απαιτητική σε ψυχικές δυνάμεις και υπέρογκα έξοδα. Εκτιμήσαμε ότι η Σχολή, δια του συμβούλου σπουδών θα είχε κάποια μέριμνα για την πορεία των σπουδών. Ατυχώς η Σχολή επέδειξε ανεπάρκεια επί αυτού, με αποτέλεσμα ο γιος μας να αφεθεί σε μία συνεχόμενη κατρακύλα αποτυχίας που τον οδήγησε σε ψυχική εξάντληση. Σύμβουλος σπουδών ουδέποτε φάνηκε και εάν κάπου ορίστηκε αυτός/η τήρησε απρόσωπη και αδιάφορη στάση. Αναφέρω ότι στη Σχολή δεν υφίσταται αυτοματοποιημένο, υπό ανωνυμία, σύστημα για αξιολόγηση μαθημάτων και διδασκόντων (όπως αλλού!) αλλά οι αξιολογήσεις είναι επώνυμες και προαιρετικές. Ο γιός μου εργάστηκε για να συνδράμει στα οικονομικά, αλλά (όχι με ευθύνη του) υπό καθεστώς το οποίο ΔΕΝ τεκμηριώνεται η εργασία του. Αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας, το οποίο περιορίζει τις δυνατότητές του, αλλά σύμφωνα με την νομοθεσία (ΦΕΚ Β 5987/18) το ποσοστό αναπηρίας καθορίζεται κάτω του «τυπικού» 67%. Εντωμεταξύ όλες οι παροχές διεκόπησαν και το κόστος της φοίτησης αυτή τη στιγμή για το δημόσιο προσδιορίζεται στις εργατοώρες στους διδάσκοντες και διοικητικούς, το οποίο είναι ελάχιστο συγκρινόμενο με αυτό που ήδη έχουμε πληρώσει και πληρώνουμε, χρηματοδοτώντας την τοπική οικονομία της έδρας της Σχολής! Τώρα, μετά από πολλές συζητήσεις συνεχίζουμε την προσπάθεια, με δεδομένο τον έως τώρα κόπο και κόστος. Εκτιμώ ότι το παραπάνω παράδειγμα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα νομοθέτημα το οποίο θα διαφοροποιεί τους αδιάφορους φοιτητές από αυτούς που καθυστερούν την ολοκλήρωση των σπουδών τους και επιδεικνύουν μία συνειδητή προσπάθεια, καθώς επίσης και αυτοί οι οποίοι εισάγονται για σπουδές σε μεγαλύτερη ηλικία, εν μέσω πληθώρας υποχρεώσεων, μετά από κατακτήτριες εξετάσεις ή και για τη λήψη και δεύτερου πτυχίου. Προτείνω, για τους ήδη εγγεγραμμένους, η ανώτατη διάρκεια φοίτησης να είναι το λιγότερο 3Ν ακαδημαϊκά έτη, αρχόμενα από το ακαδημαϊκό έτος 2021-2022. Αυτό με προϋποθέσεις την επάρκεια αναφορικά με την λειτουργία των συμβούλου σπουδών και την κανονική δυνατότητα αξιολόγησης μαθήματος και διδάσκοντος. Σημειώνω επιπλέον τα εξής αναφορικά με την «Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος» που φαίνεται στον τίτλο του Ν/Σ: Υπάρχουν 2 ειδών διαβάσματα για ένα μάθημα, αυτό για το "κατανοήσεις" και αυτό για να περάσεις τις εξετάσεις του. Σαφώς προτιμώμενο είναι το πρώτο, το οποίο όμως προϋποθέτει άνεση χρόνου. Και το ερώτημα: Ποιός είναι αρτιότερος ως επιστήμων/επαγγελματίας; Αυτός/η που τελείωσε τη Σχολή του σε 4 χρόνια με βαθμό 6 ή αυτός/η που τελείωσε σε 8 με βαθμό 9; Σαφώς το προτιμώμενο είναι αυτός που τελείωσε σε 4 έτη με βαθμό 9, αλλά βλέποντας τα 67 σχόλια έως τώρα συνάντησα μόνο μία τέτοια περίπτωση (Σχόλιο της 17 Ιαν 21, 21:32).