Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'TDF' | 20 Ιανουαρίου 2021, 11:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πιστεύω ότι, ακόμη μία φορά, τα μέτρα που τίθενται δεν χτυπάνε την ρίζα του προβλήματος, άλλα προσπαθούν επιφανειακά να καλύψουν την συνεχόμενη πτώση ποιότητας των πανεπιστημίων. Η ασφάλεια πανεπιστημίων το μόνο που καταφέρνει είναι καταστολή και όχι δημιουργική λύση. Εγώ θα αντιπρότεινα δύο βασικά μέτρα. Και, ναι, θα βγω λίγο εκτός θέματος 1. Αποκομματικοποίηση των πανεπιστημίων. Δεν προτείνω την απολιτικ ιδεολογία. Αλλά είναι προφανές ότι εδώ και δεκαετίες το υφιστάμενο σύστημα, το μόνο που καταφέρνει είναι η εγκατάσταση παρωπίδων από ιδεολογικής απόψεως, ενώ επικροτεί τον φανατισμό από το διάλογο. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι αφιέρωνα χρόνο τα πρώτα χρόνια της φοίτησής μου, στο να παρακολουθώ την συνέλευση του τμήματος που ανήκα και, κάθε φορά, έβγαινα απογοητευμένος, εφόσον μετά από πολύωρες συζητήσεις, καταλήγανε να μαλώνουν οι κομματικές παρατάξεις για λόγους που δεν αφορούσαν κανένα. Επιπλέον, έχω δει να κατεβαίνουν ανεξάρτητες, κομματικών επιρροών, ομάδες σε συνελεύσεις και πόσο λυσσαλέα, τις πολεμήσαν γιατί εν τέλει δεν είναι συστημικές. Μην απορούμε μετά που όλο και περισσότεροι φοιτητές, αηδιασμένοι από αυτές τις πρακτικές, καταλήγουν να μην ενδιαφέρονται για τα δρώμενα και εν τέλει, χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Για όποιον φοιτητή πιστεύει ότι υπάρχουν πολιτικές ομάδες και κόμματα που τον εκπροσωπούν, υπάρχουν οι αντίστοιχες νεολαίες και να απευθυνθούν εκεί. Παρά την παρούσα κατάσταση, υπάρχουν ευτυχώς ακόμα πολυάριθμες ομάδες φοιτητών που επιτελούν έργο στα πανεπιστήμια χωρίς να χρειάζονται να γίνουν πρόβατα κομματικών παραγόντων. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους φοιτητές να μπορούν να συγκροτούν τις δικές τους συνελεύσεις χωρίς κομματικά χρώματα. Έτσι, οι κομματικές παρατάξεις και οι αυταρχικές τους πρακτικές θα φθίνουν και επιτέλους οι φοιτητές θα μπορούν να γίνουν δραστήριοι. Ενδιαφέρον για αλλαγή υπάρχει, αλλά όσο φοιτητές αναγκάζονται να περιορίζονται σε παρατάξεις για να εκφράσουν τις απόψεις τους, τα πανεπιστήμια θα αποτελούν στέγη είτε πολιτικά χρωματισμένων (και άρα περιορισμένων) απόψεων, ή κοινής αδιαφορίας για τα δρώμενα.. 2. Αξιολόγηση καθηγητών, εκπαιδευτικού προσωπικού, υπαλλήλων των πανεπιστημίων. Και μάλιστα αναγκαστική. Κανένας δεν θα πρέπει να είναι υπεράνω αξιολόγησης και των ευθυνών των πράξεων του. Αρχικά, σίγουρα θα πρέπει όλοι οι φοιτητές να αξιολογούν για να μάθουν ότι η γνώμη τους έχει ισχύ, καθώς και η ευθύνη που έχει μετέπειτα η άποψη τους. Η αξιολόγηση αυτή να μην γίνεται προαιρετικά, και να την βλέπει μόνο ο καθηγητής που τον αφορά. Δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο διαφανέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος για αυτήν την αξιολόγηση. Φαντάζομαι κάποιου είδους ανεξάρτητη αρχή/επιτροπή θα ήταν μία αρχή, η οποία θα επιβλέπει τις αξιολογήσεις και να δρα ανάλογα. Θα δώσω και ένα ακραίο παράδειγμα. Φανταστείτε άμα ξέρανε οι φοιτητές του ΤΕΙ Σερρών, ότι μπορούν με την αξιολόγησή τους σε ανεξάρτητη επιτροπή, να καταγγείλουν τον καθηγητή για τα αίσχη που έκανε στο ΤΕΙ.