Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΣΠ ΕΜΠ' | 20 Ιανουαρίου 2021, 19:35

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια από τις πολλές επιτακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων σήμερα είναι η καλύτερη φύλαξή τους και η αντιμετώπιση των μεμονωμένων μεν πραγματικών δε, περιστατικών ανομίας και βίας. Παραδείγματα τέτοιων περιστατικών με θύματα τόσο τους φοιτητές όσο και τις ίδιες τις σχολές είναι γνωστά σε όλους μας. Η υπουργός παιδείας προτείνει ένα νομοσχέδιο με το οποίο δημιουργεί χίλιες νέες θέσεις στην ΕΛ.ΑΣ. δημιουργώντας την Ο.Π.Π.Ι., μια νέα ομάδα αστυνομικών που θα λειτουργούν κατασταλτικά εντός των ιδρυμάτων, λογοδοτώντας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, παίρνοντας τον έλεγχο της ασφάλειας από τα ίδια τα ιδρύματα. Τα ίδια τα ιδρύματα, γνωρίζουν πολύ καλά τις παθογένειες τους, ο μόνος λόγος όμως για τον οποίο δεν έχει δοθεί λύση σε αυτά τόσο καιρό είναι η διαχρονική πλέον υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ενώ παράλληλα υπολιγίζεται ότι θα ξοδευτούν 30 εκατ. Ευρώ για τη δημιουργία του Ο.Π.Π.Ι.. Η τεράστια έλλειψη χρηματοδότησης στα ιδρύματα έχει αποδυναμώσει, την ήδη μειωμένη φύλαξη των ιδρυμάτων, η οποία το 2013 με εντολή του ίδιου του τότε υπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, απολύθηκε μεγάλο τμήμα του προσωπικού φύλαξης από όλες τις σχολές. Έτσι, με τις δυσκολίες επέβαλε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ο πλέον πρωθυπουργός, οδήγησε σε μια εκτόνωση των εγκληματικών δράσεων εντός των σχολών, και δημιούργησε ένα αφήγημα-προπαγάνδα, ότι οι «αιώνιοι» και «απείθαρχοι» φοιτητές ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση των σχολών. Η ίδρυση της αστυνομίας δε θα έρθει να δώσει τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολές, αλλά θα λειτουργήσει σαν κόκκινο πανί επηρεάζοντας τις ισορροπίες των σχολών μας. Ειδικά, τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και αλόγιστης βίας από τους αστυνόμους, οδηγούν τον κάθε σκεπτόμενο φοιτητή να αναρωτηθεί, αν ο ρόλος τους θα είναι όντως η ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και η διασφάλιση των φοιτητικών συμφερόντων ή αν εν τέλει το νέο σώμα ασφαλείας έρχεται να λειτουργήσει με τη λογική «κράτος εν κράτει» και να επιδείξει την εξουσία του εις βάρος της κοινότητας μας. Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ πολλάκις έχουμε αναφερθεί στο θέμα της ασφάλειας των ιδρυμάτων, δίνοντας απλές αλλά αποδοτικές λύσεις σε αυτό, που αρμόζουν σε έναν σύγχρονο εκπαιδευτικό χώρο. Προϋπόθεση σε όσα προτείνουμε προφανώς είναι η άμεση αύξηση της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Εφιστούμε την προσοχή στην ουσιαστική ενίσχυση των ήδη υπάρχοντων μέτρων ασφαλείας και επιδιώκουμε την αίσθηση ζωντάνιας καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας, που καλείται να έχει ένα φιλικό πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα, επισημαίνουμε την ανάγκη παράτασης ωραρίου των δραστηριοτήτων που παρέχονται από το Ίδρυμα, όπως είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις και η Βιβλιοθήκη, την αύξηση του φωτισμού προς μετατροπή σε περισσότερο φιλόξενους χώρους, και την σημαντικότητα παραχώρησης και υποστήριξης της λειτουργίας και της συντήρησης των χώρων σε πολιτιστικές, ερευνητικές και επιστημονικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εντός του Ιδρύματος. Πάνω από όλα όμως, η εξομάλυνση της πανεπιστημιακής καθημερινότητας επιτάσσει την ενίσχυση της φύλαξης και την λειτουργία αυτής υπό βέλτιστους όρους. Ιδιαίτερα αξιοπερίεργο μας φαίνεται το γεγονός ότι εκτός από τους Ο.Π.Π.Ι., το νέο νομοσχέδιο ιδρύει και τη Μονάδα Ασφάλειας και Προστασίας, η οποία θα απαρτίζεται από προσωπικό ασφάλειας με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, η οποία θα βαρύνει τον προϋπολογισμό του Ε.Λ.Κ.Ε. των ιδρυμάτων, με αρμοδιότητες αμφιβόλου περιεχομένου, καθώς όλη η εκτελεστική εξουσία, σύμφωνα με το νέο πειθαρχικό δίκαιο αποδίδεται στην Ο.Π.Π.Ι.. Η διάταξη αυτή εγείρει ερωτήματα σχετικά με την χρησιμότητα της ύπαρξης, όχι μόνο μίας, αλλά δύο πολυέξοδων διαφορετικών ομάδων προστασίας των ιδρυμάτων. Επίσης, αναφορικά στο νέο πειθαρχικό δίκαιο που θεσπίζεται, φέρουμε μια σειρά από διαφωνίες. Προφανέστατα εάν ένας φοιτητής επιδείξει παραβατική συμπεριφορά πρέπει να βρεθεί προ των ευθυνών του, αλλά το νομοσχέδιο αυτό λειτουργεί στη βάση ότι οι φοιτητές λειτουργόυν de facto παραβατικά, και στήνει το νέο πειθαρχικό δίκαιο στη λογική ενός στρατοδικείου. Δίνει σε καθηγητές ανακριτικά και δικαστικά καθήκοντα και επιβάλει την εκλογή φοιτητών με ρόλους που θυμίζουν τις σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του νέου πειθαρχικού δικαίου, προσβάλλονται οι δημοκρατικότερες διαδικασίες των ιδρυμάτων, δηλαδή οι γενικές συνελεύσεις, τμημάτων, καθηγητών, φοιτητών, αλλά και η σύγκλητος, καθώς για τις ποινές των φοιτητών θα αποφασίζουν τέσσερα άτομα. Όλα αυτά έρχονται να δημιουργήσουν ένα καθεστώς φόβου, τιμωρίας και ανελευθερίας έκφρασης, κάτι το οποίο δεν αρμόζει σε ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο το οποίο νουθετεί και προάγει αρχές και την κοινωνική εξέλιξη.