• Σχόλιο του χρήστη 'Χ.Μ.' | 9 Ιουλίου 2021, 19:39

    Εδώ θα εκφράσω τις απόψεις μου για τα κριτήρια επιλογής των Διευθυντών των σχολικών μονάδων Κατ΄αρχάς συγχαρητήρια στο ότι καταργήθηκε ο περιορισμός των θητειών ενός Διευθυντή σε ένα σχολείο. Το θεωρώ απλό: αν ο Διευθυντής είναι καλός γιατί να μην παραμείνει, να συνεχίσει το έργο του, να βοηθήσει να προχωρήσει το σχολείο, φυσικά με τη βοήθεια όλης της σχολικής κοινότητας. Γιατί να πάει σε ένα άλλο σχολείο και να αρχίσει από την αρχή; Και αν ο Διευθυντής δεν ήταν καλός; Αν δημιουργούσε ομάδες, έκανε διάκριση στους συναδέλφους κ.α.; Μα φυσικά να μην ξαναγίνει Διευθυντής, να κοπεί. Γιατί υπάρχει η συνέντευξη; Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση τα είχε βάλει με τους Διευθυντές. Το πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης ήταν η κατάργηση αυτού του μέτρου και τώρα το πράττει. Σωστά! Για τα κριτήρια επιλογής και μοριοδότησης Θεωρώ ότι τα πάντα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Πτυχία και εμπειρία. Τα πάντα. Θα ήταν καλό να μπορούσε να μετρηθεί και η εμπειρία σε διάφορους τύπους σχολείων ή/και σε διάφορα μέρη (αστικά, ημιαστικά, νησιώτικα κ.α.) αλλά σίγουρα είναι δύσκολο αυτό να εφαρμοστεί. Αλλά γιατί να υπάρχουν όρια; Και γιατί η μοριοδότηση της επιμόρφωσης να περιορίζονται στα συγκεκριμένα σεμινάρια που αναφέρονται; Κριτική σε ορισμένα σημεία: Άρθρο 31. β) επιμόρφωση Θεωρώ ότι έγινε παράλειψη πολλών σεμιναρίων. Για παράδειγμα: • Γιατί δεν μοριοδοτείται η επιμόρφωση που γίνεται από το ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕ.Τ. Κυκλάδων eTwinning; Γίνεται εξαιρετική δουλειά, σοβαρή, και οι συνάδελφοι που το παρακολουθούν το κάνουν γιατί ενδιαφέρονται πραγματικά για να μάθουν για ηλεκτρονικές πλατφόρμες μάθησης, για εργαλεία επεξεργασίες πολυμέσων, δημιουργίας ιστοτόπων και πολλά άλλα. Είναι υπό τη σκέπη του Υπουργείου Παιδείας, του Διόφαντου και άλλων. Θεωρώ ότι είναι παράληψη και εύχομαι να προστεθούν κι αυτά στη μοριοδότηση. • Στην δεκαετία του 1980 έγιναν κάποια σεμινάρια μακράς διάρκειας του Ελληνικού Κέντρου Παραγωγικότητας. (ΕΛΚΕΠΑ) 500 ή 700 ωρών. Δεν είναι σωστό να μοριοδοτηθούν; • Επίσης κάποια σεμινάρια 100 ωρών από το ΙΔΕΚΕ. Κι αυτά κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να μοριοδοτηθούν. Φυσικά υπάρχουν κι άλλα τα οποία δεν έχω υπόψιν. Προτείνω να μοριοδοτούνται όλα εφόσον έχει μπει και ένα ανώτατο όριο στο συνολικό αριθμό των μορίων. Σε αντίθετη κατεύθυνση θεωρώ ότι δεν πρέπει να μοριοδοτείται το πρώτο μεταπτυχιακό όταν αυτό οδηγεί σε διδακτορικό δίπλωμα. Παλαιότερα δεν δινόταν μεταπτυχιακός τίτλος όταν έκανες διδακτορικό και κάποιοι έκαναν 5 ή και 7 χρόνια διδακτορικό (υπαγόταν σε αυτό το σημερινό μεταπτυχιακό + το διδακτορικό). Λογικό δεν είναι να μετρείται μόνο ο μεγαλύτερος τίτλος; Φυσικά αν υπάρχει μεταπτυχιακό σε άλλο θέμα/ειδικότητα να προσμετράται. Ένα πρόβλημα είναι η ποιότητα των μεταπτυχιακών που αυτή τη στιγμή γίνονται «με το σωρό». Σκέφτομαι μια αναπληρώτρια καθηγήτρια που υπηρετούσε φέτος στο σχολείο μας η οποία παρακολουθούσε δύο μεταπτυχιακά! (να μη αναφέρω εδώ τις άδειες εξετάσεων που πήρε και ότι επίσης δεν είναι μόνο αυτή που το έκανε). Αυτό σημαίνει ότι θα πάρει μελλοντικά (τώρα είναι αναπληρώτρια) 7 μόρια; Κάτι νομίζω ότι δεν πάει καλά! Καλό είναι να το εξεταστεί περισσότερο αυτό το θέμα. Αναφέροντας τα παραπάνω κάνω μια μικρή προσπάθεια για να συνεισφέρω ώστε να υπάρξει περισσότερη δικαιοσύνη και λογική. Προσωπικά δεν θα μου προσθέσουν ιδιαίτερα μόρια, καθώς το διδακτορικό μου, οι ξένες γλώσσες, το συγγραφικό και ερευνητικό μου έργο μου επιτρέπουν να συνεχίσω ακόμα μια θητεία στο ίδιο σχολείο που είμαι, πριν την συνταξιοδότησή μου. Εξάλλου θεωρούμε επιτυχημένος ως Διευθυντής και αυτό έγινε και γίνεται φυσικά με την συνεργασία και την βοήθεια των συναδέλφων καθηγητών. Παρόλα αυτά θα ήθελα ένα πιο δίκαιο και ορθολογικό νομοσχέδιο. Κλείνοντας το θέμα της επιλογής των Διευθυντών θα ήθελα να εκφράσω την άποψη ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ως προς τη επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης και ειδικότερα των Διευθυντών των σχολικών μονάδων είναι κατά την γνώμη μου πολύ καλύτερο από το προηγούμενο αντίστοιχο. Εύχομαι τα Συμβούλια επιλογής να είναι αντικειμενικά και αξιοκρατικά αν και θεωρώ πολύ δύσκολο με μια συνέντευξη να αξιολογηθεί ένας υποψήφιος Διευθυντής. Κι αυτό το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία. Το 2011 είχα τα λιγότερα μόρια στην συνέντευξη μεταξύ των 160 περίπου Διευθυντών Σχολικών Μονάδων στην περιφέρεια στην οποία ανήκω. Στις τελευταίες κρίσεις είχα τον μέγιστο αριθμό των μορίων. Κι αυτό προέκυψε από τη δουλειά που έγινε στο σχολείο μας. Την συλλογική δουλειά μας. Ανησυχώ λίγο αν αυτό που αναφέρεται στο νομοσχέδιο ότι κατά την συνέντευξη θα λαμβάνεται υπόψη «η ικανότητα έκφρασης και επικοινωνίας», αν αυτό ερμηνευτεί ως ευφράδεια, τότε φεύ! Θα γίνονται Διευθυντές που μιλάνε ωραία, θα είναι ρήτορες. Αλλά αυτό χρειάζονται τα σχολεία; Το σημαντικότερο είναι η όρεξη για δουλειά, η συνεργασία, το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο και η συνεχής πραγματική αναζήτηση της γνώσης. Θα πρέπει να κατανοήσουμε εμείς οι Διευθυντές ότι δεν είμαστε κάτι το ιδιαίτερο. Μόνο με την συνεργασία όλων των εκπαιδευτικών (θα έλεγα καλύτερα όλης της σχολικής κοινότητας) λειτουργεί καλά ένα σχολείο. Με αλληλοσεβασμό και συνεργασία μεταξύ μας. Θεωρώ επίσης ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών έχει οράματα για μια καλύτερη εκπαίδευση, για έναν καλύτερο κόσμο. Αν και ήθελα εδώ να τελειώσω τη συμβολή μου στον διάλογο (στην πραγματικότητα μπορεί να πει κανείς πολλά περισσότερα, αλλά νομίζω θα είναι λειτουργικά δύσκολη η επεξεργασία των προτάσεων – θεωρώ εξάλλου πολύ καλή πρόταση να υπάρχει συνεχής διάλογος εκπαιδευτικών με το υπουργείο Παιδείας όπως πρόσφατα το πρότεινε η υπουργός Παιδείας και συμφωνώ απολύτως) με ανησυχούν κάποιες απόψεις εκπαιδευτικών (αν είναι εκπαιδευτικοί αυτοί) για την κατανομή των μαθητών στα τμήματα (άρθρο 85). Διαβάζω απόψεις που είναι διαμετρικά αντίθετες και αναρωτιέμαι αν αυτοί οι οποίοι αμφισβητούν την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας έχουν κάποια σχέση με την εκπαίδευση. Η πρόταση του υπουργείου για διαχωρισμό των τμημάτων όχι αποκλειστικά με αλφαβητική σειρά είναι πάρα πολύ καλή. Μας βοηθά πολύ. Για παράδειγμα πέρυσι είχαμε ένα τμήμα (είμαι σε γυμνάσιο με κάθε τάξη από 5 τμήματα) που είχε πολύ λίγα κορίτσια. Έγινε πρόταση να γίνει μια άλλη κατανομή, συμφωνούσαμε όλοι, αλλά το νομοθετικό πλαίσιο δεν μας το επέτρεπε. Με αυτό που προτείνεται τώρα, θα μπορούσε να γίνει. Όσο για τους φόβους, ότι θα δημιουργηθούν κακά και καλά τμήματα, δεν μπορεί να ισχύσει σε ένα σχολείο που λειτουργεί ορθολογικά και πάντα με γνώμονα το καλό όλων των παιδιών. Είμαστε εκπαιδευτικοί! Και αν το σχολείο δεν λειτουργεί καλά; Μα θα πρέπει τότε να ληφθούν μέτρα. Ένα από τα καθήκοντα της παραπάνω Διοίκησης δεν θα πρέπει να είναι και ο έλεγχος των σχολείων τα οποία δεν λειτουργούν σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αρχές και τους κανόνες που τίθενται; Δεν μπορεί ένα σχολείο να είναι ανεξέλεγκτο! Και ένα άλλο: από τα θετικά αυτής της κυβέρνησης στο θέμα της εκπαίδευσης είναι ότι δίνει μεγαλύτερη αυτονομία στο σχολείο και στον σύλλογο των διδασκόντων και στη Διεύθυνση του σχολείου. Και εδώ υπάρχει το εξής περίεργο: Ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση τόνιζε συνεχώς στα λόγια τη σημασία του Συλλόγου των Διδασκόντων, ο Σύλλογος των Διδασκόντων ενός σχολείου δεν μπορούσε καν να πάρει μια απόφαση ώστε να έρθει κάποιος να μιλήσει π.χ. στα πλαίσια την Θεματικής Εβδομάδας, ένας γιατρός ή ακόμα και ένας καθηγητής πανεπιστημίου!!! Έπρεπε αυτό να γίνει μετά από αίτηση στο Υπουργείο Παιδείας, διαδικασία χρονοβόρα και τουτέστιν τις περισσότερες φορές απαγορευτική. Αυτή η ηγεσία του Υπουργείου δίνει περισσότερα δικαιώματα στο Σύλλογο των Διδασκόντων και στον Διευθυντή. Και πολύ σωστά πράττει!