Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δασκάλα' | 13 Ιουλίου 2021, 05:02

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για τον ρόλο του Διευθυντή Σχολείου: Όχι μόνο δεν αναβαθμίζεται ο ρόλος του διευθυντή, αλλά υπερφορτώνεται με πολλαπλά χρέη χωρίς καμιά γραμματειακή υποστήριξη και μείωση ωραρίου. Στην ουσία δεν μπορεί να κάνει τίποτα από όλα αυτά σωστά αφού η ενέργειά του ήδη αναλώνεται από τα υπέρογκα χρέη που έχει ως τώρα, ελλείψει επιστάτη και γραμματέα στο σχολείο. Αν θέλουμε έναν αναβαθμισμένο διευθυντή, πρώτα από όλα πρέπει να μπει ως προϋπόθεση να έχει σπουδές στην εκπαιδευτική διοίκηση-ηγεσία και τότε δεν θα χρειαζόταν ίσως να εξοπλιστεί με αυταρχικές εξουσίες για να επιβληθεί με τη βία αλλά διευκολύνσεις για να απεγκλωβιστεί από το υπέρογκο γραμματειακό έργο αλλά και το έργο του επιστάτη και να αφιερώσει την ενέργειά του στο εκπαιδευτικό έργο του σχολείου και τους ανθρώπους που το υπηρετούν, πρωτοστατώντας ως παράδειγμα. Και ηγέτης και χαμάλης δεν γίνεται! Όσο για το να μπαίνει ο διευθυντής μέσα στην τάξη για να παρακολουθεί το κλίμα και τη διαχείριση της τάξης από τον εκπαιδευτικό, αυτό δεν χρειάζεται. Κάθε διευθυντής ξέρει πολύ καλά τι γίνεται στις τάξεις των εκπαιδευτικών του και τι παιδαγωγικό στυλ έχει ο καθένας και όταν χρειάζεται να μπει στις τάξεις τον καλούν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί όχι ως ελεγκτή αλλά ως υποστηρικτή της δυσκολίας τους για διαχείριση της τάξης τους... και εκεί έχει αβίαστα χίλιες ευκαιρίες άμα θέλει και μπορεί να υποστηρίξει. Το πρόβλημα είναι ότι με τόσες αρμοδιότητες που προστέθηκαν στον διευθυντή χωρίς καμιά διευκόλυνση πως δεν θα μπορεί και να θέλει... Για την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών από τον Διευθυντή και τον Σύμβουλο: Οι εκπαιδευτικοί θα επιβαρυνθούν χωρίς ουσιαστικό όφελος με το άγχος και τον φόβο των αξιολογήσεων του Διευθυντή και του Συμβούλου. Αντ αυτού έχουν ανάγκη από μεγαλύτερη εδνυνάμωση από αυτούς μέσα από μια ισότιμη συνεργασία, σε κλίμα εμπιστοσύνης και σεβασμού, όπως και με τους άλλους συναδέλφους τους ως ομάδα. Θα τους βοηθούσε περισσότερο, αν ο διευθυντής τους έπαυε να είναι προσκολλημένος στο έργο του γραμματέα και τους υποστήριζε περισσότερο στο εκπαιδευτικό τους έργο. Αν ως εμψυχωτής, μέσω μιας ουσιαστικής και τακτικής επικοινωνίας με όλους, τους βοηθούσε να πάρουν καλύτερες συλλογικές αποφάσεις και να εμπλακούν με αφοσίωση στην υλοποίησή τους για το καλό του σχολείου. Θα τους βοηθούσε περισσότερο, αν ο Σύμβουλος Εκπαίδευσης μπορούσε, αντί να βλέπει βιαστικά τους εκπαιδευτικούς στα σχολικά διαλείμματα ή σε τυπικές μαζικές σύντομες συναντήσεις, να έχει λιγότερα σχολεία να υποστηρίζει, ώστε να αφιερώσει χρόνο εξατομικευμένα για τις δυσκολίες τους και να τους ενθαρρύνει για πειραματισμούς και καινοτομίες, δίνοντας το παράδειγμα. Θα βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς μια στοχευμένη, οργανωμένη και ολοκληρωμένη επιμόρφωση αντί για περιστασιακές συναντήσεις με όποιον επιμορφωτή υπάρχει τζάμπα διαθέσιμος μετά το μάθημα των εκπαιδευτικών, όταν είναι εξουθενωμένοι ή κατά τη διάρκεια του διδακτικού ωραρίου του σχολείου, κάνοντάς το άνω κάτω. Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κάποιες μέρες που το σχολείο έχει γιορτές και φεύγουν τα παιδιά νωρίς ή και να δίνονται 5 μέρες τον χρόνο άδεια σε κάθε τάξη για να κάνει τα σεμινάριά της. Το ιδανικό θα ήταν 2-3 εβδομάδες τον χρόνο κάθε εκπαιδευτικός να επιμορφωνόταν κατόπιν εκπαιδευτικής άδειας. Για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών και την αναβάθμιση του έργου τους από την Πολιτεία: Οι εκπαιδευτικοί θα έκαναν σίγουρα καλύτερο έργο: • Αν δεν γύριζαν ως ταλαιπωρημένοι και φτωχοί νομάδες τα σχολεία της Ελλάδας κάθε χρόνο ως αναπληρωτές μακριά από την οικογένειά τους ή χωρίς ευκαιρία να δημιουργήσουν μία. • Αν το απόγευμα πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έκαναν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν αξιοπρεπώς και αντ΄ αυτού να προετοιμάζονται σωστά για το σχολείο τους. • Αν τοποθετούνταν στα σχολεία από την αρχή της σχολικής χρονιάς. • Αν είχαν το πολύ 20 παιδιά στην τάξη και λιγότερη ύλη να διδάξουν (ποιος εκπαιδευτικός δεν ξέρει ότι οι σύγχρονες ομαδοσυνεργατικές διδακτικές πρακτικές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο με ολιγομελείς τάξεις και χωρίς πίεση να βγάλουμε ύλη;) • Αν πέρναγαν υποχρεωτικά όλοι σε τακτά χρονικά διαστήματα (εξαιρουμένων ίσως όσων βρίσκονται ήδη σε πρόγραμμα πανεπιστημιακών σπουδών ή επιμόρφωσης με δική τους πρωτοβουλία) από οργανωμένη πανεπιστημιακού επιπέδου επιμόρφωση (και όχι σε αυτοσχέδιες και περιστασιακές επιμορφώσεις την ώρα του διδακτικού τους ωραρίου ή μετά) σε αντικείμενα που θα επέλεγαν σε συνεργασία με τον διευθυντή ή τον σχολ. σύμβουλό τους και ανάλογα με το τι έχουν ανάγκη ή ενδιαφέρον σε χρόνο που δεν εργάζονται στο σχολείο. Διαφορετικά αν η επιμόρφωση συνδεθεί μόνο με αρνητική κατάταξη εκπαιδευτικού, όπως προτείνει το νομοσχέδιο, θα σημαίνει σύντομα κατάρα, όπως κατάρα σήμαινε και σημαίνει για μια μεγάλη μερίδα του εκπαιδευτικού κόσμου η εκπαιδευτική αξιολόγηση από την αρνητική εμπειρία του επιθεωρητισμού. • Αν το εργασιακό ωράριό τους ήταν υποχρεωτικό ως τις 14.00΄. Γιατί δεν τολμάει καμιά κυβέρνηση να βάλει φρένο σε μια τραγελαφική κατάσταση εργαζομένων και μάλιστα εκπαιδευτικών που έχουν την επιλογή αν τύχουν σε «καλό διευθυντή» να πάνε λαϊκή, να πάνε σπίτι τους, να πληρώσουν λογαριασμούς ή να κάνουν οποιαδήποτε προσωπική τους δουλειά στην ώρα του εργασιακού τους ωραρίου αντί να εργάζονται για το σχολείο τους; Πρέπει να αναθέσει ο διευθυντής δουλειά για να καταλάβουμε πως το σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά με το να είμαστε εκεί μόνο στο διδακτικό μας ωράριο; Άσε που ποιος θα ψηφίσει τον διευθυντή ή θα γράψει καλή κριτική για αυτόν αν δεν τους επιτρέπει πριν τις 14.00΄να φεύγουν για να κάνουν τις προσωπικές τους δουλειές για χάρη του εκπαιδευτικού και διοικητικού έργου του σχολείου, όπως κάνουν άλλοι «καλοί διευθυντές» σε άλλα σχολεία; Η νομοθεσία από χρόνια αναφέρει πως άμα σου αναθέσει ο διευθυντής δουλειά μένεις στο σχολείο, διαφορετικά φεύγεις λες και ο νομοθέτης δεν έχει επίγνωση πως για να δουλέψει σωστά το σχολείο ο εκπαιδευτικός δεν γίνεται να αποχωρεί μετά το μάθημά του ή ενδιάμεσα από αυτά. Ίσως αυτό μας βοηθήσει και εμάς τους εκπαιδευτικούς να καταλάβουμε (όσοι δεν μπορούμε μόνοι μας να το καταλάβουμε) πως δεν είμαστε σχολείο διερχομένων, αλλά πρέπει να διαθέσουμε χρόνο για να προετοιμάζουμε το σχολείο και την τάξη μας και να υποδεχόμαστε τους μαθητές μας αλλά και να συνεργαστούμε μετά το μάθημά μας (εκπαιδευτικοί, γονείς, κοινωνία) για να κάνουμε πιο σωστά το έργο μας. Για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και την τιμωρία με επιμόρφωση: Μια κλίμακα αξιολόγησης για να κατατάσσει τους εκπαιδευτικούς με γενικούς χαρακτηρισμούς θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα παρά θα θεραπεύσει αδυναμίες. Κατά τη γνώμη μου κατά τις ανατροφοδοτικές συζητήσεις του εκπαιδευτικού με τον διευθυντή και τον σύμβουλο θα μπορούσε να γίνει μια περιγραφική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, βάσει των εκάστοτε συνθηκών του σχολείου και ενός οδηγού που θα προσδιορίζει τα δέοντα ποιοτικά χαρακτηριστικά για τον επαγγελματία εκπαιδευτικό σε όλες τις πτυχές του έργου του, σύμφωνα με τα νέα ερευνητικά, θεωρητικά και νομοθετικά δεδομένα. Ο σκοπός αυτής της αξιολόγησης θα είναι να εντοπισθεί περιγραφικά το πού βρίσκεται ο εκπαιδευτικός σε σχέση με αυτά, τι ανάγκες βελτίωσης υπάρχουν και ποιο είδος επιμόρφωσης τις θεραπεύει ή και έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει ο εκπαιδευτικός. Έτσι και ο αδύναμος εκπαιδευτικός θα υποστηρίζεται χωρίς να στιγματίζεται, πως μόνο αυτός χρειάζεται επιμόρφωση και ο δυνατός εκπαιδευτικός θα γίνεται δυνατότερος προχωρώντας σε νέες καινοτομίες. Η επιμόρφωση, δηλαδή να είναι για όλους και όχι για κάποιους, κατόπιν μιας αρνητικής τους κατάταξης. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός ή στέλεχος που τα ξέρει όλα. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης σε όλους και αυτό πρέπει να περάσει στους εκπαιδευτικούς. Διαφορετικά με την πρόταση του νομοσχεδίου θα είναι δαχτυλοδειχτούμενος ο εκπαιδευτικός που θα παραπέμπεται για επιμόρφωση μετά από αρνητική αξιολόγηση και αν δεν μας ενδιαφέρει, ηθικά, η απαξίωση της αξιοπρέπειας ενός εκπαιδευτικού από μια δημόσια διαπόμπευση (μέσω της επιμόρφωσης!!!!!), ας σκεφτούμε πως μια τέτοια απαξίωση του εκπαιδευτικού, μέσω του στιγματισμού του, σημαίνει και σίγουρη αποδυνάμωση του εκπαιδευτικού του έργου αλλά και του κύρους των εκπαιδευτικών γενικότερα από την ίδια την πολιτεία. Τελικά; Επομένως, η ουτοπία ο διευθυντής και ο σύμβουλος και εμψυχωτικοί συνεργάτες και αξιολογητές με σκοπό την κατάταξη των εκπαιδευτικών σε κλίμακες θα είναι ολέθριο τόσο για την ψυχολογία και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών όσο και για το συνεργατικό κλίμα του σχολείου και τις αρμονικές σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευτικών με τα στελέχη εκπαίδευσης που απαιτούνται για να υπάρξει οποιαδήποτε βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου. Επειδή οι διευθυντές των σχολείων, το γνωρίζουν καλά αυτό, τι σημαίνει για το σχολείο τους, δεν θα διαφοροποιήσουν, πιστεύω, τις κρίσεις τους για τους συναδέλφους τους. Οι λίγοι που θα ήθελαν πιθανόν να το κάνουν και πάλι δεν θα κρίνουν δυσμενέστερα ανεπιφύλακτα κάποιους συναδέλφους τους, γιατί θα τους το ανταποδώσουν στην ανώνυμη αξιολόγησή τους (που ξεπερνά κάθε δεοντολογία αξιολόγησης δημόσιου τομέα που έχει έτσι κι αλλιώς στο παρελθόν καταδικαστεί).Η πρόσφατη εμπειρία με τις αυθαίρετες αξιολογήσεις των διευθυντών από τους Συλλόγους Διδασκόντων μέσω ψηφοφορίας έφερε εμφύλιους στα σχολεία που ακόμα δεν έχουν ξεχαστεί. Ο διευθυντής και ο σύμβουλος-φόβητρα αν πιστεύουμε πως θα φτιάξουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είμαστε βαθιά γελασμένοι για όσους δεν γνωρίζουν πως αν δουλεύεις με άγχος, φόβο και απόρριψη στην ψυχή σου δεν μπορείς να προσφέρεις σε καμιά δουλειά κάτι ουσιαστικό, πόσο μάλλον στο σχολείο που πρέπει να την καταθέσεις σε παιδιά.