Αρχική Η αναβάθμιση του ρόλου των Πρότυπων – Πειραματικών1ε) Διατυπώστε τις απόψεις σας για τον τρόπο διοίκησή τουςΣχόλιο του χρήστη ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ Θ. ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ | 24 Ιανουαρίου 2011, 12:49
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ Η διατύπωση γενικών αρχών εκ μέρους του ΥπΠαιδείας δεν αναιρεί το γεγονός της "ειδικής" ασάφειας που τις διακρίνει (και) στο θέμα της Διοίκησης αυτών των Σχολείων. Η πολλαπλότητα ρόλων με την οποία φιλοδοξεί να "φορτώσει" αυτά το σχολεία, καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να διατυπώσει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ πρόταση για τη διοίκηση, μια και έτσι ίσως φανεί και το "θολόν" του πράγματος. Άλλωστε προσωπικά έχω διαφωνία με την επιλογή πολλπλών ρόλων και σκοπών από ένα σχολείο(διαφοροποιημένη αλλά συγκεκριμένη πρόταση μου, βασιζόμενη σε άλλες αρχές, υπάρχει στην σχετική ενότητα της διαβούλευσης) Στην πρόταση διοίκησης των ΠΣ, ο συντάκτης (-ες;) φαίνεται να αγνοεί παντελώς τη σημερινή δημοκρατική οργάνωση στο επίπεδο της σχολικής μονάδας και τον πρωτεύοντα ρόλο (και λόγο) του Συλλόγου Διδασκόντων. Σε μια τυπική (αξιολογική;) κατάταξη τον υποβαθμίζει στο τελευταίο σκαλοπάτι μιας ιεραρχικής δομής, την ίδια στιγμή που τόσα πολλά προσδοκά από το εκπαιδευτικό δυναμικό αυτών των σχολείων για την επιτυχή λειτουργία τους. Δεν υφίσταται (για τον συντάκτη υποθέτω) το ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Ένα όργανο δημοκρατικής - λαϊκής συμμετοχής με ουσιαστικό ρόλο στη λειτουργία της Σχολικής Μονάδας. Είναι γεγονός ότι ΚΑΙ με την συνευθύνη μας (Σύλλογοι Διδασκόντων, Συνδικαλιστικό Κίνημα Εκπαιδευτικών & Γονέων) δεν επιφυλάξαμε μέχρι σήμερα την καλύτερη στάση στο θεσμό. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την εξαφάνισή του. Ιδιαίτερα σήμερα που η παιδαγωγική έρευνα αναδεικνύει τη Δημοκρατική Ηγεσία & Διοίκηση των Σχολικών Μονάδων, διεθνώς, σαν την ικανή & αναγκαία συνθήκη λειτουργίας των σχολείων στον 21ο αιώνα. Η ασάφεια συγκρότησης των ΔΕΠΠΣ, ΕΕΣ, η καλά εγκαταστημένη στη συλλογική μας συνείδηση έλλειψη εμπιστοσύνης (σε μεγάλο βαθμό απόλυτα δικαιολογημένη) προς όλα όσα εκπορεύονται από τη διοικητική και πολιτική ιεραρχία καθώς και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών αντιπροσωπευτικότητας σε αυτήν, καθιστά την όλη απόπειρα -του νέου μοντέλου- προβληματική. ΠΡΟΤΑΣΗ: Μια πρακτική έκφραση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ Διοικητικής δομής η οποία θα βασίζεται σε συλλογικά κεκτημένα και υπάρχοντα σχήματα, αλλά ποιοτικά εξελιγμένα, μπορεί να περιλαμβάνει το ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, με διαφοροποιημένες και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ αρμοδιότητες από το σημερινό και το Κεντρικό Συμβούλιο των ΠΣ των Πανεπιστημίων. Κομβικό σημείο -και πεδίο σύγκρουσης- ο καθορισμός των διαφοροποιημένων και υποχρεωτικών αρμοδιοτήτων Παρ' όλα αυτά προσπαθώ να διατυπώσω στοιχεία αυτής της δομής. Στον μεν πρώτο (ΣΣ) οριοθετείται με σαφήνεια το πλαίσιο παρεμβάσεων του κάθε συμμετόχου καθώς και υποχρεωτική συμμετοχή του. Στο Σχολικό Συμβούλιο του ΠΣ προστίθεται και η συμμετοχή εκπροσώπου (-ων) του Πανεπιστημίου, στη δικαιοδοσία του οποίου μετέχει το ΠΣ. Συνεδριάζει σε τακτές, υποχρεωτικά προσδιορισμένες προθεσμίες ανά δίμηνο και Συντονιστική Ομάδα, οριζόμενη κατά την αρχή της σχολ. χρονιάς, συντονίζει και παρακολουθεί την υλοποίηση της "πολιτικής" του ΣΣ του ΠΣ. Στο δεύτερο, πανελλαδικής εμβέλειας και ευθύνης όργανο, το ΚΣΠΣ, διασφαλίζεται η συμμετοχή κοινωνικών φορέων (Επιστημονική Κοινότητα, Εργαζόμενοι, Εκπρόσωποι παραγωγικών ομάδων, Γονείς, Μαθητές) εμπλεκόμενων άμεσα ή έμμεσα με διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΤΥΧΑΙΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ (για ορισμένους απ΄αυτούς τους φορείς πχ εργαζομένων, γονέων, μαθητών κλπ το σύστημα επιλογής προσομοιάζει με αυτό των εφορευτικών επιτροπών ή των ενόρκων). Η διαρκής υποχρεωτική ετήσια ανανέωσή του, σε ποσοστό που θα υπερβαίνει το 50% των μελών του, μπορεί να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην κρίση του. Για παράδειγμα θα υπάρχει οπωσδήποτε συμμετοχή εκπροσώπων των μη Πειραματικων Σχολείων σε αυτές τις διαδικασίες. Σε κάθε περίπτωση, η δομή, πρέπει να αντανακλά τις προσδοκίες και την αγωνία της κοινωνίας Τέλος, και σε αυτό το θέμα (της διοίκησης) κάθε ματιά αποκομμένη από το όλον δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε ολισθήματα με υπέρογκο κοινωνικό κόστος και διόγκωση της συλλογικής αναξιοπιστίας μας σαν κοινωνίας. Ας συναισθανθεί το ΥπΠαιδείας, ότι είμαστε ακόμη στην αρχή μιας προσπάθειας, πριν ακόμη αποφασίσει να την "κλείσει". Φυσικά, να πάρουμε αποφάσεις αλλά......