Αρχική Αναδιάρθρωση ΔομώνΑ2. Θεωρείτε χρήσιμη την ύπαρξη ενός νέου τεχνολογικού φορέα που θα έχει ως έργο τη συνολική ερευνητική, ψηφιακή και εκδοτική υποστήριξη του εκπαιδευτικού έργου του Υπουργείου Παιδείας με ταυτόχρονη κατάργηση του ΟΕΔΒ;Σχόλιο του χρήστη Μιχάλης Σφυράκης | 24 Ιανουαρίου 2011, 18:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Σφυράκης' | 24 Ιανουαρίου 2011, 18:36

    Με την πρώτη ματιά στο προτεινόμενο σχέδιο για την ίδρυση Ινστιτούτου Ψηφιακής Πολιτικής και Εκδόσεων απόρησα με τα εξής: 1. Γιατί Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και όχι Δημοσίου; 2. Γιατί τόση μεγάλη δύναμη στον Πρόεδρο του ινστιτούτου να ορίζει διοικητικά συμβούλια, να αποφασίζει αυτόνομα, κλπ; 3. Γιατί να μην έχει μόνιμο προσωπικό (εκτός από αυτούς του ΟΕΔΒ)αλλά αποσπασμένους και συμβασιούχους με άλλες σχέσης συνεργασίας; 4. Γιατί να πρέπει να έχει τόσες πολλές ερευνητικές αρμοδιότητες και δικαιοδοσίες συμμετοχής σε ερευνητικά έργα; Η απάντηση είναι απλή. ΔΕΝ πρόκειται για την ίδρυση ενός ινστιτούτου που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής παιδείας (δεν μιλάω για τις εκδόσεις), αλλά για τη "διάσωση" και "συνέχιση" των εργασιών του Ερευνητικού Ακαδημαϊκού Ινστιτούτου Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών. Χωρίς να μιλήσω για την καταπάτηση κάθε έννοιας αξιοκρατίας και ίσης μεταχείρισης σε σχέση με τα άλλα υπάρχοντα ερευνητικά ινστιτούτα (Κρήτη, Θεσσαλονίκη, Αθήνα) και τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ τα οποία έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε έργα έρευνας και ανάπτυξης, θέτω τα εξής ερωτήματα ουσίας: - Το νέο Ινστιτούτο θα κρατήσει όλους τους ερευνητικούς τομείς του ΕΑΙΤΥ και τις ίδιες δραστηριότητες; Ποια είναι τα απτά οφέλη για την εθνική παιδεία από τη δυνατότητα να συμμετέχει σε ανταγωνιστικά έργα έρευνας και ανάπτυξης με όρους ιδιωτικού δικαίου; - Ο λόγος που δεν γίνεται Ν.Π.Δ.Δ. είναι για να μπορεί η Διοίκηση να λειτουργεί με όρους ιδιωτικού τομέα (δηλαδή ουσιαστικά ανεξέλεγκτα) όσον αφορά τις συμβάσεις, τα επιμίσθια των ερευνητών-καθηγητών-συνεργατών, τη συμμετοχή σε έργα έρευνας και ανάπτυξης και την κατανομή των πόρων από αυτά, ώστε να συνεχίσει την «ομαλή» λειτουργία του το ΕΑΙΤΥ και να διατηρήσει τους 300 περίπου συνεργάτες του όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του; - Το ΕΑΙΤΥ ήταν τα τελευταία 20 περίπου χρόνια ο κύριος ανάδοχος των έργων του Υπουργείου Παιδείας και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε θέματα ΤΠΕ στην εκπαίδευση. Με την προτεινόμενη κατάσταση το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ένα Ν.Π.Δ.Δ.) θα αναθέτει πλέον όλα τα έργα του στο Ινστιτούτο Ψηφιακής Πολιτικής και Εκδόσεων (ένα Ν.Π.Ι.Δ.) το οποίο εκτός από την κρατική επιχορήγηση, θα έχει πλήρη ανάθεση όλων των έργων του Υπουργείου Παιδείας και επίσης συμμετοχή με ευνοϊκούς όρους (υπό την αιγίδα του Υπουργείου) στα άλλα έργα έρευνας και ανάπτυξης. Και όλα αυτά τα έσοδα θα μπορεί να τα διαχειριστεί ανεξέλεγκτα ο πρόεδρος του Ινστιτούτου. ΠΟΙΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ; - Πολλές φορές στο παρελθόν τα αποτελέσματα («προϊόντα») έργων πληροφορικής που είχαν αναπτυχθεί από το ΕΑΙΤΥ αλλά και άλλους φορείς και του ευρύτερου δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στα πλαίσια ερευνητικών συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων πληρώθηκαν 2 και 3 φορές με το να συμμετάσχουν σε διαφορετικά έργα και ουσιαστικά η ποιότητά τους, η «εμπορική» τους αξία αλλά και η χρήση τους στη Βθμια εκπαίδευση ήταν πολύ κατώτερη του κόστους τους π.χ. εκπαιδευτικό λογισμικό. Επίσης έργα όπως η περίφημη ψηφιοποίηση του εκπαιδευτικού υλικού (θυμίζω ότι οι συγγραφείς των βιβλίων ήταν αναγκασμένοι από το έργο να δώσουν σε ψηφιακή μορφή τα βιβλία και το εκπαιδευτικό υλικό που ανάπτυσσαν) και η πλατφόρμα του «Ψηφιακού Σχολείου» που αποτελεί μεταφορά των υπαρχόντων αρχείων από τον κόμβο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε άλλη διεύθυνση δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως σοβαρά έργα πληροφορικής αλλά μάλλον έργα ίσως μεγάλου κόστους που απευθύνονται στον εντυπωσιασμό του κόσμου. ΕΡΩΤΩ, με την παρούσα πρόταση και την ίδρυση του Ινστιτούτου Ψηφιακής Πολιτικής και Εκδόσεων αλλάζει τίποτα από την προηγούμενη διαδικασία; Αφού τα ίδια άτομα θα εμπλέκονται, ο ίδιος μη-έλεγχος θα γίνεται, τα ίδια φτωχά σε ποιότητα αποτελέσματα θα έχουμε. Αν πραγματικά υπάρχει η βούληση για αλλαγές προς το καλύτερο και όχι εξυπηρετήσεις και μπαλώματα ΠΡΕΠΕΙ να γίνει σοβαρή δουλειά πάνω στις ανάγκες της εθνικής παιδείας και το πώς αυτές οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν από την ίδρυση κάποιων θεσμών και οργάνων. Όχι άλλες προχειρότητες και κοροϊδίες. Υ.Γ. Όσον αφορά το ΕΑΙΤΥ, σέβομαι και τιμώ τη δουλειά των ερευνητών του όλα τα χρόνια λειτουργίας του όπως και όλων των Ινστιτούτων και Πανεπιστημίων στη χώρα, αλλά άλλο αυτό και άλλο η προσπάθεια πριμοδότησής του ή μετεξέλιξής του με αδιαφανείς τρόπους και με στόχους που δεν εξυπηρετούν τη Δημόσια Εθνική Παιδεία. Μιχάλης Σφυράκης Καθηγητής ΠΕ19 Πληροφορικής