Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κωσταρίδης Παναγιώτης' | 24 Ιανουαρίου 2011, 23:12

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι απόφοιτος Προτύπου (Ιωνίδειος-Πειραιά) και διδάσκω σε Πειραματικό Λύκειο (1ο ΓΕΛ Αθηνών-Γεννάδειο). Πιστεύω ότι οποιαδήποτε καινοτομία ακόμα και το «τέλειο μέτρο» δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα αν δεν υπάρχουν οι συνθήκες να εφαρμοστεί και κατάλληλα εκπαιδευμένοι άνθρωποι για να το εκτελέσουν. Θα εκθέσω μερικές σύντομες σκέψεις μου για τα: α) Πρότυπα, β) Πειραματικά και γ) Πρότυπα-πειραματικά, όχι τόσο γιατί κάτι δεν έχει ειπωθεί έως τώρα, όσο για να δούμε πόσο «συναντιόμαστε» ή όχι. Ξεκινώ με μια άποψη που άκουσα πρόσφατα από συνάδελφο που δεν έχει οργανική θέση σε Πειραματικό σχολείο: “Αυτός ο διάλογος είναι καλός. Ας μη θεωρήσουν όμως «οι υπεύθυνοι» του Υπουργείου ότι είναι και αντιπροσωπευτικός. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί ή και γονείς δεν συμμετέχουν. Συμμετέχουν και εκφράζουν απόψεις κυρίως αυτοί που το θέμα των προτύπων-πειραματικών τους αφορά άμεσα. Εμένα δε με αφορούν τα πρότυπα ή πειραματικά. Με αφορά το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Μήπως θα πρέπει να γίνει δημόσια διαβούλευση και γι’αυτό το θέμα;” α) Πρότυπα: Το ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει αρχικά δεν είναι αν θα πρέπει να υπάρχουν πρότυπα σχολεία αλλά πώς θα «αξιοποιούνται» οι απόφοιτοι από αυτά τα σχολεία. Οι «άριστοι» αποτελούν «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» για μια χώρα γι’ αυτό είναι ευπρόσδεκτοι και στο εξωτερικό όπου πολλές φορές μεγαλουργούν . Υπάρχει από το Υπουργείο Παιδείας κάποιος σχεδιασμός ή μήπως θα διευκολύνεται την εύρεσή τους και με αυτό τον τρόπο η «μετανάστευσή τους» στο εξωτερικό; Δεν είναι, σίγουρα, μόνο το κοινωνικό περιβάλλον που κάνει ένα μαθητή «άριστο». Το DNA μας δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς. Σε όλες τις κοινωνικές τάξεις υπάρχουν -ευτυχώς- άτομα με μειωμένες ή αυξημένες δυνατότητες. Το περιβάλλον αξιοποιεί ή όχι αυτές τις δυνατότητες. Με το παραπάνω σκεπτικό είναι κοινωνικά πιο δίκαιο να υπάρχουν τα πρότυπα σχολεία έστω και ως ευκαιρία για τις οικονομικά αδύνατες οικογένειες. Η κατάργησή τους περισσότερο ευνοεί την «ελίτ» παρά την αποδυναμώνει, καθώς τα παιδιά των οικονομικά ισχυρών οικογενειών θα βρουν τρόπο να σπουδάσουν και να ξεχωρίσουν, ανεξάρτητα τις περισσότερες φορές από την αξία και τις δυνατότητές τους. β) Πειραματικά: Είναι απαραίτητο να υπάρχει η έρευνα ή η «πιλοτική δοκιμή» κάθε αλλαγής ή καινοτομίας πριν την εφαρμογή της στο σύνολο. Όμως τα σημερινά «πειραματικά» είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του συνόλου των σχολείων; Με την ίδια λογική και σκεπτικό που τα πρότυπα δεν είναι αντιπροσωπευτικά (γιατί έχουν τους καλύτερους μαθητές) με την ίδια λογική, και τα πειραματικά δεν είναι αντιπροσωπευτικά γιατί έχουν επιλεγμένους και με αυξημένα προσόντα καθηγητές (οι οποίοι στην ουσία θα εφαρμόζουν κάθε τι καινούργιο). Πώς θα πρέπει επομένως να γίνεται η πιλοτική δοκιμή; Το Πανεπιστήμιο που θα διεξάγει την έρευνα θα επιλέγει κάθε φορά διαφορετικό δείγμα σχολείων ώστε να είναι και περισσότερο αντιπροσωπευτικό. Γιατί αλήθεια δεν μπορεί να είναι ή να γίνεται για κάποιο χρονικό διάστημα «πειραματικό» οποιοδήποτε δημόσιο σχολείο; Έτσι όλα τα σχολεία και οι καθηγητές θα ωφελούνται από την αλληλεπίδρασή τους με τα Πανεπιστήμια της περιοχής τους. «Δια βίου» πειραματικό που δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα καλό δημόσιο σχολείο (διότι παντού υπάρχουν καθηγητές με αυξημένα προσόντα όπως και άριστοι μαθητές) εξυπηρετεί κάποιες φορές μη εκπαιδευτικές ανάγκες ή πρακτικές… γ) Πρότυπα-πειραματικά: Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όλα τα σχολεία μπορούν να λειτουργήσουν ως πειραματικά, επομένως και τα πρότυπα. Επειδή δε όπως έχει δείξει η «ιστορία» της εκπαίδευσης, οι περισσότερες από τις αλλαγές που έχουν επιχειρηθεί τις τελευταίες δεκαετίες ήταν μη εφαρμόσιμες «χαμένες ευκαιρίες», θα ήταν σκόπιμο να δοκιμάζονται αρχικά και στα πρότυπα για να απορρίπτονται με βεβαιότητα. Αυτά και ευχαριστώ που αντέξατε να διαβάσετε όλο το κείμενο, γιατί οι απόψεις είναι πράγματι πολλές, ενδιαφέρουσες, αντικρουόμενες πολλές φορές και πιθανόν να έχουν μέρος της αλήθειας, η οποία θα πρέπει να αναδειχθεί με την εφαρμογή (και όχι σίγουρα βεβιασμένα όπως συνήθως συμβαίνει και όπως φαίνεται ότι θα γίνει και τώρα). Γιατί η πράξη ακυρώνει πολλές φορές και τις καλύτερες προθέσεις και θεωρίες. ΥΓ. Και να μην ξεχνάμε: Ποια κριτήρια αξιολόγησης θα «καθορίζουν» τους άριστους; Θα έχουν γνωστικές ικανότητες, συναισθηματική νοημοσύνη, κοινωνικές δεξιότητες…;