Αρχική Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ (άρθρα 1 – 285)Σχόλιο του χρήστη ΚΟΣΜΑΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛΙΔΗΣ | 3 Ιουνίου 2022, 14:46
Αρθρο 153. Παρακαλώ την υπουργό να επανεξετάσει τις απαιτήσεις για τη μετακίνησης καθηγητών (αρθρο 153)και συγκεκριμένα το σωφρονιστικό μέτρο της υποχρέωσης καθηγητή να παραμείνει σε τμήμα για τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν μεταφερθεί σε άλλο ίδρυμα. (αναρωτιέμαι ποιον φωτογραφίζει το νομοσχέδιο όταν προβλέπει την κατ εξαίρεση μετακίνηση καθηγητή από «Γενικό τμήμα»; Επιπλέον, θα πρέπει να διατηρηθεί η δυνατότητα μετάκλησης καθηγητών Α βαθμίδας και σε Αττική/Θεσσαλονίκη, από όσο γνωρίζω, αυτός ο περιορισμός είναι αντισυνταγματικός αφού σε κανένα άλλο επάγγελμα η δημόσιο λειτούργημα δεν υπάρχει αντίστοιχο μέτρο. ------------------------- Είχα την εντύπωση ότι αυτό το πολυαναμενόμενο νομοθετικό σχέδιο ξεκίνησε με πρωτότυπες, δημιουργικές ιδέες και καλές προθέσεις. Ωστόσο, διαβάζοντας το περιεχόμενό του, έμεινα έκπληκτος που ανακάλυψα πολλές φορές έναν συνδυασμό από καρότα(πχ κατάργηση ορίου αμοιβών από ερευνητικά προγράμματα) και μαστίγια, που με κάνει να νιώθω αρκετά ταπεινωμένος ως ακαδημαϊκός. Αναρωτιέμαι τι είδε και τι βίωσε το υπουργείο που τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ένα σημαντικό ποσοστό ακαδημαϊκών δεν έχουν κίνητρα και δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Και αν είναι έτσι, όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοια νομοθετικά μέτρα στην Ελλάδα το μόνο που θα κάνουν είναι πιο δύσκολη η ζωή ενός επιμελούς ακαδημαϊκού, ενώ εκείνοι που βρίσκουν τρόπο να εκμεταλλευτούν το σύστημα και να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια θα επικρατούν πάντα. Αρκετά ιστορικά παραδείγματα από τη χώρα μας υποστηρίζουν τη θέση μου επ' αυτού. Πριν από περίπου δέκα χρόνια, ως αποτέλεσμα μιας απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης, το τμήμα μου έκλεισε και εν μέσω οικονομικής κρίσης, αναγκάστηκα να μετακομίσω και να επιβαρυνθώ με τα έξοδα της ενοικίασης ενός διαμερίσματος, της πληρωμής του στεγαστικού μου δανείου και του ταξιδιού από το σπίτι της οικογένειάς μου στο νέο μου τμήμα. Πριν από περίπου πέντε χρόνια, μετακόμισα σε ένα τμήμα κοντά στην κατοικία της οικογένειάς μου και ερευνούσα την πιθανότητα να μετακομίσω στον τόπο κατοικίας της οικογένειάς μου σε άλλο τμήμα του πανεπιστημίου μου. Όταν διάβασα το σχέδιο νόμου, σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι θα έπρεπε να περιμένω άλλα πέντε χρόνια (5 Περίμενα ήδη να δικαιούμαι να ζητήσω μετεγκατάσταση άλλα 5 για να υπηρετήσω για συνολικά 10 χρόνια, γιατί ξαφνικά πρέπει ενας ακαδημαϊκός να περιμένει τουλάχιστον 10 χρόνια για να ζητήσει μετακίνηση?)Δηλαδή η υπουργός με τιμωρεί που μετακινήθηκα και που έγινα αποδεκτός για μετακίνηση? Ακόμα και ένας νεοδιορισμένος δημόσιος υπάλληλος έχει περισσότερες δυνατότητες για τοποθέτηση/ μετακίνηση/απόσπαση/μετάθεση ). Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα, αλλά κάθε πολίτης γνωρίζει ότι οι νόμοι αλλάζουν διαρκώς, καθιστώντας αδύνατο να κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια. Αυτό είναι μια πλάνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν σέβονται τις ανάγκες μας ως πολίτες να ζούμε και να απολαμβάνουμε τη ζωή σε ένα ευρωπαϊκό κράτος που σέβεται τους πολίτες του και δεν αλλάζει γρήγορα το νόμο για τα πάντα (βλ. σύστημα καταβολής, βλ. συνταξιοδοτική πολιτική, βλ. εκλογικό νόμο κλπ.)