Αρχική Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ (άρθρα 1 – 285)Σχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος | 3 Ιουνίου 2022, 15:00
Ανοιχτές εκλογές μελών ΔΕΠ σε θέσεις που προκηρύσσονται με σκοπό την προαγωγή μονίμων μελών ΔΕΠ Οι εκλογές αυτές γίνονται μέχρι στιγμής με ανοιχτές διαδικασίες, ακόμα και για τη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή και καθηγητή. Τα προβλήματα με τη διαδικασία αυτή είναι: 1. Στην περίπτωση που εκλεγεί στη θέση αυτή νέο μέλος ΔΕΠ, δημιουργείται μια νέα θέση ΔΕΠ στον συγκεκριμένο τομέα. 2. Δεν είναι ξεκάθαρος ο στόχος του νομοθέτη: Σε τι αποσκοπεί η σύγκριση του έργου ενός μέλους ΔΕΠ με το έργο συνυποψηφίου, το οποίο μπορεί να έχει ουσιαστική θεματική διαφοροποίηση (η υπό προκήρυξη θέση μπορεί να έχει αρκετά γενικό αντικείμενο); 3. Οι ανοιχτές διαδικασίες εφαρμόζονται σπάνια, τυχαία και πολλές φορές άδικα (είτε για το υπό εξέλιξη μέλος ΔΕΠ, είτε για τις/τους συνυποψηφίους). Τα παραπάνω, αν οι διαδικασίες εφαρμοστούν σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στον ακαδημαϊκό προγραμματισμό των τμημάτων, αλλά και ευρύτερα των ιδρυμάτων. Τα ιδρύματα έχουν ανάγκη να κάνουν προσεκτικό προγραμματισμό των θέσεων των μελών ΔΕΠ για να χαράξουν σωστή εκπαιδευτική και ερευνητική στρατηγική και για τον λόγο αυτό θα πρέπει τα επιστημονικά πεδία των υπό προκήρυξη θέσεων ΔΕΠ να καθορίζονται από αποφάσεις του τμήματος οι οποίες θα είναι ανεξάρτητες από την πορεία εξέλιξης των καθηγητών του. Η προαγωγή μελών ΔΕΠ στις περισσότερες ακαδημαϊκά ανεπτυγμένες χώρες, ακόμα και για την περίπτωση των μη μόνιμων θέσεων, είναι μια απόφαση που βασίζεται στο έργο του μέλους ΔΕΠ, γίνεται με αυστηρές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχουν συνάδελφοι (peers) από το ακαδημαϊκό ίδρυμα και συνεκτιμάται η γνώμη ειδικών του επιστημονικού πεδίου της υπό κρίση θέσης. Η διαδικασία επιλογής μελών ΔΕΠ είναι ίσως η πιο κρίσιμη για την ανάπτυξη των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και πρέπει να μπορεί να βασίζεται στις επιλογές που κάνουν τα εκλεκτορικά σώματα. Αν ο νομοθέτης επιμείνει στο να παραμείνουν οι διαδικασίες ανοιχτές, θα πρέπει να προβλέψει το κόστος από τη δημιουργία των νέων θέσεων που θα απαιτηθούν από την ορθή χρήση του νόμου και δεν θα πρέπει να βάζει σε δύσκολη θέση τα εκλεκτορικά σώματα, ούτε η εκτελεστική εξουσία να στέλνει “ανεπίσημα μηνύματα” στα ΑΕΙ να μην εφαρμόζουν τον νόμο. Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος Αναπληρωτής Καθηγητής, ΣΕΜΦΕ, ΕΜΠ