Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΛΑΙΡΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ' | 25 Ιανουαρίου 2011, 14:40

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο ρόλος του ηγέτη είναι πάντα σημαντικός. Στη Σχολή Αναβρύτων είχαμε κλασσικό Λύκειο, Γενικό Λύκειο και Γεωργική Σχολή. Υπήρχαν 3 λυκειάρχες. Υπήρχε όμως και ο ένας ο Γενικός Διευθυντής ο κ. Γρηγοριάδης. Ήταν άξιος, αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Ήταν θεολόγος, είχε δε γράψει και το ββλίο των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου. Δίδασκε δύο ώρες αλλά δυστυχώς όχι στο δικό μου τμήμα. Όταν όμως τύχαινε να μπει για να μας καλύψει κάποιο κενό κρεμώμασταν όλοι κυριολεκτικά από τα χείλη του! Σα μαθήτρια δεν είχα κανένα πρόβλημα δυσλειτουργίας του σχολείου. Λειτουργούσαν όλα άψογα. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς κάναμε κανονικά μάθημα. Το σχολείο ήταν πεντακάθαρο. Επιπλέον υπήρχε και οικοτροφείο αλλά εκεί γινόταν δεκτά μόνο αγόρια. Τότε, το 1977 ήμασταν τα πρώτα κορίτσια που μπήκαμε στο σχολείο και προερχόμασταν κυρίως από γυμνάσια θηλέων. Ο κ. Γενικός και οι καθηγητές μας, μας είχαν στηρίξει σ΄ αυτή την προσαρμογή. Υπήρχε μία γραμματεύς που κρατούσε τις απουσίες και οι καθηγητές ήταν απαλλαγμένοι από κάτι τέτοιες ασχολίες. Από τις 6 μέρες, που πηγαίναμε σχολείο ο κάθε καθηγητής είχε μία μέρα ρεπό, που πιστέψτε με συχνά την αφιέρωνε συχνά για να αγοράσει βιβλία ή για να επισκεφθεί βιβλιοθήκες ή για να μας παρουσιάσει κάποια εργασία του. Ο Γενικός καλούσε τους γονείς συχνά, όλους μαζί ή και χωριστά αν υπήρχε πρόβλημα και εκείνοι ανταποκρίνονταν αν και μέναμε σε διάφορα μέρη του λεκανοπεδίου. Σύλλογος Γονέων με πολύ ισχυρή δύναμη δεν υπήρχε αλλά ήταν δεδομένος ο σεβασμός και η εκτίμηση στον κ. Γενικό και η συνεγασία ήταν με όλους τους γονείς πάρα πολύ καλή. Τώρα, που ο βαθμός του Επιθεωρητή έχει καταργηθεί, θα μπορούσε ο ηγέτης να είναι ένας Σχολικός Σύμβουλος, ο οποίος όμως πρέπει να επιλεγεί με πολύ προσοχή. Δεν είναι μόνο τα μεταπτυχιακά και οι περγαμηνές στοιχεία ενός άξιου ηγέτη. Ο δικός μας Γενικός Διευθυντής ήταν παιδί του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων. Μια γνωστή σε όλους μας τραγωδία, ντουφεκίσαν τον πατέρα του, έκαψαν το σπίτι του κλπ. Σ΄αυτά τα πέτρινα αυτά χρόνια διαμόρφωσε έναν ακέραιο χαρακτήρα εξαιρετικού ανθρώπου και σπάνιου ηγέτη και "έκτισε" από την αρχή το δικό μας Κλασσικό Λύκειο. Ήταν πόλος έμπνευσης για μας τους μαθητές, τους επίσης άξιους καθηγητές μας αλλά και τους γονείς. Το σχολείο απαιτούσε πολύ διάβασμα αλλά εμάς μας άρεσαν τα δύσκολα! Όλοι καθηγητές και μαθητές μελετούσαμε πολύ. Η μαθητική μας ιδιότητα ήταν η δουλειά μας και την αγαπούσαμε. Καταλαβαίναμε ότι οι καθηγητές μας ήθελαν να μας εμφυσήσουν ηθικές αξίες εκτός από το στόχο μας να περάσουμε στις ανώτατες σχολές. Το Πρότυπο Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων ήρθε πρώτο στις Πανελλήνιες με ποσοστό την πρώτη χρονιά σχεδόν 100%. Έγινε και τελετή και ο σύλλογος Γονέων μας απένειμε αναμνηστικά δώρα σε όλους τους αποφοίτους. Όμως το μεγάλο αριστείο άξιζε στο Γενικό μας Διευθυντή και στους καθηγητές μας, που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς οι "πρωταθλητές".