• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΒ' | 6 Ιουνίου 2022, 20:22

    Το άρθρο 140 παρ. 5 αποτελεί τη σημαντικότερη βελτίωση στις διαδικασίες εξέλιξης των μελών ΔΕΠ. Ουσιαστικά κλείνει τις «προσλήψεις από το παράθυρο» όπου κάποιο Τμήμα μπορούσε σταθερά να εκλέγει έναν εξωτερικό υποψήφιο στην πρώτη εκλογή και στη συνέχεια, στη δεύτερη το μέλος ΔΕΠ που ζήτησε την εξέλιξη του. Με το νέο νόμο οι εξελίξεις θα αφορούν τα υπηρετούντα μέλη ΔΕΠ και συνεπώς αν επιλεχθεί άλλος υποψήφιος από άλλο ΑΕΙ δε θα έχει πρόσθετη δαπάνη στο κρατικό προϋπολογισμό (πέραν της μισθολογικής διαφοράς από τη μια βαθμίδα στην επόμενη που αυτή έχει ήδη προϋπολογιστεί). Επιπρόσθετα αποτελεί παράγοντα αξιοκρατίας αφού όλοι οι κρινόμενοι θα αξιολογούνται για την πορεία και το έργο τους σε παρόμοια εργασιακά περιβάλλοντα. Συνεπώς, οι κρίσεις θα είναι σαφώς πιο δίκαιες όταν όλοι έχουν παρόμοιες ευκαιρίες και δυνατότητες να κριθούν για μια προαγωγή όπως είναι η εξέλιξη που πρέπει και οφείλει να είναι διαφορετική από την εκλογή σε νέα θέση. Τέλος, αν στηριχθεί σωστά αυτό το σύστημα μπορεί να αποτελέσει ένα άριστο σχέδιο κινητικότητας αφού τα καλά τμήματα θα προσελκύουν περισσότερους υποψηφίους, ενώ τα πιο αδύναμα θα αναγκαστούν να κινητοποιηθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες τους για κρατήσουν τα υπηρετούντα μέλη ΔΕΠ τους. Ενδεχομένως η αλλαγή αυτή να στεναχωρήσει όσους χρησιμοποιούσαν μια προαγωγική διαδικασία όπως η εξέλιξη για να εισέλθουν απευθείας στις ανώτερες βαθμίδες αλλά αν τα Τμήματα χρειάζονται περισσότερους πρωτοβάθμιους μπορούν να προκηρύξουν θέσεις απευθείας στη βαθμίδα του Καθηγητή. Σε τελική ανάλυση σε όλο το Δημόσιο Τομέα οι κρίσεις παντού και πάντα γίνονται εσωτερικά μεταξύ των υπηρετούντων υπαλλήλων και λειτουργών και δεν είναι μια διαδικασία που όποιος θέλει, όποτε θέλει, από όπου θέλει μπορεί να συμμετάσχει. Στόχος των εξελίξεων πρέπει να είναι όσοι μπορούν να ανταποκριθούν στα ποιοτικά κριτήρια που θα θέτει το κάθε Τμήμα / Πανεπιστήμιο να προάγονται, αν όχι να μένουν στάσιμοι. Υπό αυτή την έννοια αν θέλει το Υπουργείο ας θέσει ακόμα πιο αυστηρότερα κριτήρια για κάθε βαθμίδα, αν και θα ήταν καλύτερο το κάθε Πανεπιστήμιο και Τμήμα να ορίζει τα δικά του, τα οποία πρέπει να υπερβαίνουν τα ελάχιστα που θέτει ο νόμος.