Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ερευνητής' | 9 Ιουνίου 2022, 23:22

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΑΡΘΡΟ 140. Η πρόβλεψη περί μη δυνατότητας μονιμοποίησης των επίκουρων καθηγητών θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην πράξη. Δημιουργεί καταστάσεις ομηρίας των επίκουρων καθηγητών, καθώς καθιστά εντελώς συγκυριακή τη δυνατότητα μονιμοποίησής τους, συνήθως σε ηλικία κοντά στα 50. Αφενός, πάντα μπορεί να υπάρχει ένας καλύτερος υποψήφιος από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου για τη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή. Αφετέρου, θα ενισχύεσει τα φαινόμενα παθογένειας και εξάρτησης και τη δυνατότητα παραγωγής έργου από τους επίκουρους καθηγητές, καθώς θα πρέπει εντός της πενταετίας να παράξουν μεν το απαιτούμενο έργο και συγχρόνως να είναι πολύ "προσεκτικοί" σε οτιδήποτε πράξουν ή πουν, καθώς θα διακυβεύεται πλέον η ίδια η εργασία τους. Τελικά, αυτό θα αποδειχθεί και το σημαντικότερο, αφαιρώντας τη δυνατότητα από τους επίκουρους καθηγητές να κάνουν οτιδήποτε ουσιαστικό ως προς το διδακτικό και ερευνητικό τους έργο, ενισχύοντας τα συστήματα πατρωνείας. Η εισήγηση προς την υπουργό στο ζήτημα αυτό είναι εντελώς λανθασμένη, καθώς ο εισηγητής είτε είναι εκτός πανεπιστημίου και δεν έχει την παραμικρή ιδέα από την καθημερινή ζωή στο πανεπιστήμιο, ή είναι καθηγητής πρώτης βαθμίδας και αδιάφορος για τα ζητήματα αυτά που φαντασιώνεται ότι έτσι θα παρακινηθεί ο επίκουρος καθηγητής να παράξει περισσότερο έργο. Στην πραγματικότητα, δημιουργεί ένα ανελέητο σύστημα εκβιασμού και φίμωσης των επίκουρων καθηγητών επί σειρά ετών. Είναι δυνατόν να είναι αυτός ο στόχος της υπουργού; Προφανώς υπάρχουν αυτονότητες μεταβατικές διατάξεις, όπως ότι όσοι έχουν εκλεγεί ή όσες θέσεις έχουν προκηρυχθεί με βάση το προηγούμενο νόμο συνεχίζουν ως έχουν, καθώς και σαφέστερη αναφορά τι γίνεται ακριβώς σε περίπτωση δεύτερης αρνητικής κρίσης (τι σημαίνει "δύναται" να κάνει αίτηση για θέση σε άλλη βαθμίδα εκπαίδευσης;). Η ουσία, ωστόσο, είναι ότι πρέπει να αποσυρθεί αυτή η διάταξη, καθώς στόχος κάθε νομοτεχνικής παρέμβασης πρέπει να είναι η βελτίωση από την προηγούμενη κατάσταση και όχι η ενίσχυση υφιστάμενων παθογενειών.