Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Πέραν των αδικιών για τους υπηρετούντες αναπληρωτές καθηγητές που δημιουργεί το άρθρο 143 παρ. γδ του σχεδίου νόμου στις οποίες αναφέρθηκαν ήδη πολλοί και η οποία δημιουργεί τον κίνδυνο να δημιουργηθούν στρεβλώσεις του πνεύματος του Νόμου κατά την εφαρμογή του, μια επιπλέον αδικία που κινδυνεύει να δημιουργηθεί είναι και η ακόλουθη: Στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού είθισται αρκετοί καθηγητές α' βαθμίδας, ιδιαίτερα σε τεχνολογικές επιστήμες, να προέρχονται από τη βιομηχανία κατευθείαν, οπότε ούτε χρόνος υπάρχει ούτε δυνατότητα να έχουν επιβλέψει μία τουλάχιστον διδακτορική διατριβή και πόσο μάλλον να έχουν συμμετάσχει σε τρεις τουλάχιστον συμβουλευτικές επιτροπές διδακτορικών διατριβών όπως προβλέπει η πρόταση. Όλοι αυτοί λοιπόν αποκλείονται εκ των πραγμάτων να υποβάλλουν υποψηφιότητα για την α' βαθμίδα η οποία περιορίζεται σε βαθμίδα εξέλιξης ήδη υπηρετούντων σε πανεπιστήμια της ημεδαπής ή της αλλοδαπής. Επίσης, με δεδομένο ότι για να καταφέρει κάποιος που εκλέγεται για πρώτη φορά στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή χρειάζεται τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια μέχρι να καταφέρει να βρει τα κονδύλια να προσελκύσει υποψήφιους διδάκτορες και τέσσερα με πέντε χρόνια να ολοκληρώσει την επίβλεψη μιας διατριβής (πόσο μάλλον και τη συμμετοχή σε άλλες τρεις), ένας ήδη ώριμος και αξιόλογος ενδεχομένως επιστήμονας θα πρέπει να περιμένει περίπου καμιά δεκαετία κατ' ελάχιστο μέχρι να υποβάλλει αίτηση εξέλιξης στην α' βαθμίδα. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με τα πενιχρά μισθολόγια θα καταστήσει την προσέλκυση ώριμων επιστημόνων από το εξωτερικό ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση γεγονός που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το επαγγελλόμενο πνεύμα του νόμου.