Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Μπέλεσης' | 18 Ιουνίου 2022, 19:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 140 Σχετικά με την εξέλιξη των Επίκουρων καθηγητών κατά την άποψη μου το προσχέδιο νόμου στο άρθρο αυτό είναι προβληματικό για τους εξής δύο λόγους: Πρώτον αδικεί κατάφορα τους ήδη εκλεγμένους και διορισμένους επίκουρους καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει τριετία. Συγκεκριμένα με το υφιστάμενο πλαίσιο κατά την προκήρυξη της θέσης Επίκουρου καθηγητή το Κράτος αναζήτησε υποψήφιους για την πλήρωση μιας θέσης. Πέρα των άλλων, ξεκάθαρα περιέγραψε στον κάθε υποψήφιο τους κανόνες οι οποίοι θα ακολουθηθούν στην εξέλιξη του όταν διοριστεί. ‘Άσχετα αν ήταν σωστοί ή όχι οι κανόνες αυτοί ήταν και ο κάθε επίκουρος που εκλέχτηκε και αποδέχτηκε την θέση, θυσιάζοντας τις περισσότερες φορές άλλες καριέρες και ευκαιρίες πήρε την απόφαση του αυτή έχοντας τους κανόνες αυτούς στο μυαλό του. Είναι τρομερά άδικο τώρα το κράτος να έρχεται να μην τηρεί τους κανόνες τα συμφωνίας και να αλλάζει τους κανόνες, δυσκολεύοντας τους, έχοντας παρασύρει τον υποψήφιο σε μια απόφαση την οποία ίσως να μην έπαιρνε αν ήξερε τους νέους κανόνες. Δεύτερον αποθαρρύνει νέους επιστήμονες οι οποίοι θέλουν να μείνουν αποκλειστικά στην χώρα να ασχοληθούν με την ακαδημαϊκή καριέρα, ή τους αναγκάζει να μεταναστεύσουν αρχικά στο εξωτερικό για την έναρξη της ακαδημαϊκής τους καριέρας. Αυτό διότι ένας επίκουρος σε ελληνικό πανεπιστήμιο σχεδόν αδυνατεί εκ των περιστάσεων να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από έναν συνάδελφο του επίκουρο ή αναπληρωτή του εξωτερικού. Πιο συγκεκριμένα ένας επίκουρος σε ελληνικό πανεπιστήμιο α) έχει περισσότερες ώρες διαλέξεων (σε ετήσια βάση) από έναν ομοιόβαθμο συνάδελφο του στο εξωτερικό β) αναγκάζετε να εκτελεί χρονοβόρα διοικητικά καθήκοντα γ) δεν έχει κανέναν βοηθό στο να του ετοιμάζει το υλικό του μαθήματος άρα το κάνει μόνος του, δ) δεν έχει καμία βοήθεια από το ίδρυμα στην προετοιμασία ακαδημαϊκών άρθρων (κατέβασμα δεδομένων, στατιστική ανάλυση κτλ) ε) δεν έχει καμία χρηματοδότηση για δημοσίευση άρθρων και πρέπει να καλύψει από τον δικό του πολύ περιορισμένο μισθό τα έξοδα αυτά (editing fees, publication fees) τα οποία είναι σημαντικά για ένα και μόνο άρθρο. (Η δημοσίευση 2 ή και περισσοτέρων άρθρων πάει να γίνει απαγορευτική) και στ) στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει να καλύψει μόνος του το κόστος συμμετοχής σε συνέδρια, κόστος ιδιαιτέρα υψηλό έως και απαγορευτικό για διεθνή συνέδρια. Βάση των ανωτέρω ένας νέος υποψήφιος ο οποίος δεν θέλει να φύγει αρχικά στο εξωτερικό ξέρει ότι πολύ δύσκολα στην πενταετία θα μπορέσει έναν υποψήφιο για την θέση του αναπληρωτή ο οποίος θα έρχεται από το εξωτερικό. Αυτό διότι λόγο περιορισμό χρόνου και οικονομικών πόρων δύσκολα θα καταφέρει να δημοσιεύσει αρκετά άρθρα και να συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια. Η μόνη του πιθανότητα επιτυχία θα είναι να έχει οικονομική βοήθεια από την οικογένεια του για να μπορέσει τουλάχιστον , αν καταφέρει και αντιμετωπίσει το θέμα έλλειψης χρόνου να καλύψει τα κόστη δημοσιεύσεων και συμμετοχών σε συνέδρια. Επομένως ουσιαστικά ο νόμος σπρώχνει τους νέους επιστήμονες οι οποίο θέλουν μια ακαδημαϊκή καριέρα να φύγουν αρχικά σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού, εκεί με τους πόρους που τους δίνονται να κτίσουν βιογραφικό και μετά να έρθουν να διεκδικήσουν μια θέση. Βέβαια οι εκλεκτοί δύσκολα θα γυρίσουν στην ελληνική πραγματικότητα αν έχουν κτίσει μια καλή καριέρα στο εξωτερικό. Επομένως ο νόμος ουσιαστικά προκαλεί brain drain καθώς επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί ταξικό ευνοώντας τους πιο οικονομικά εύρωστους.