Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Αναφορικά με το άρθρο 279, αδυνατώ να καταλάβω το λόγο μετατροπής του κανονιστικού πλαισίου της κινητικότητας, με δεδομένο πως ήδη υπάρχει η πρόβλεψη που εξασφαλίζει την επάρκεια προσωπικού στα πανεπιστήμια και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η έλλειψη τεκμηρίωσης της σκοπιμότητας του άρθρου 279, που θίγει τις εργασιακές σχέσεις αρκετών εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων εργαζομένων, που ακυρώνει κάθε έννοια αναλογικότητας του μέτρου, αποτελεί τον ουσιώδη λόγο για τον οποίο το ως άνω άρθρο πρέπει να αποσυρθεί. Ένα θέμα επίσης που εισάγεται με το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα με το άρθρο 285, είναι η ενσωμάτωση - συγχώνευση των τριών φοιτητικών λεσχών (ΑΠΘ, ΕΚΠΑ, ΕΜΠ), που λειτουργούν ως ανεξάρτητα ΝΠΔΔ, στα αντίστοιχα πανεπιστήμια. Επίσης στο σκεπτικό της εισαγωγής του άρθρου, δεν υπάρχει κάποιου είδους τεκμηρίωση για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, παρά μόνο μια γενικόλογη τοποθέτηση περί αύξησης της αποτελεσματικότητάς τους. Η ενσωμάτωση όμως στα αντίστοιχα ιδρύματα, με δεδομένο το μεγάλο όγκο θεμάτων που ήδη διαχειρίζονται τα όργανά τους, δεν εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα παρά μόνο το αντίθετο. Αν όντως θέλουμε αυτό το πολύ ευαίσθητο κοινωνικό θέμα της μέριμνας των φοιτητών, να τεθεί σε διαβούλευση, θα πρέπει πρωτίστως να αναγνωρίσουμε τα υπάρχοντα προβλήματα, ένα εκ των οποίων που αφορά τη σίτιση, έχει να κάνει με την αναπροσαρμογή στην τιμή 1,80€ του ημερησίου σιτηρεσίου ανά φοιτητή, που αποτελεί εξόφθαλμο παράδοξο στις μέρες μας. Αν όντως λοιπόν στόχευση της υπουργού είναι η αποτελεσματική μέριμνα κι όχι προσχηματικές ρυθμίσεις, το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με νομοθετικές ρυθμίσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή της εξειδίκευσης με την ίδρυση ανεξαρτήτων δημόσιων φορέων μέριμνας, με ικανοποιητική χρηματοδότηση κι όχι με τη μεταφορά των αποθεματικών των υπό συγχώνευση λεσχών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με στόχο ενδεχομένως την κάλυψη των δικών τους χρηματοδοτικών κενών.