• Σχόλιο του χρήστη 'Σαραντάκου Ευθυμία, μέλος ΔΕΠ ΠαΔΑ' | 18 Ιουνίου 2022, 21:19

    Το νομοσχέδιο, εισαγάγει αλλαγές στη διαδικασία εξέλιξης και στο καθεστώς των επίκουρων καθηγητών, οι οποίες δεν εξυπηρετούν το στόχο του εκσυγχρονισμού του δημόσιου Πανεπιστημίου, αλλά αντίθετα αναπαράγουν παλαιότερες παθογένειες. Ειδικότερα η άρση του δικαιώματος μονιμότητας του επίκουρου καθηγητή (άρθρο 140) δημιουργεί μέλη ΔΕΠ δύο ταχυτήτων και ενισχύει εξαρτήσεις ανάμεσα στα μέλη ΔΕΠ του ίδιου τμήματος. Δημιουργείται δε μια νέα κατηγορία δημόσιου λειτουργού, του οποίου η μονιμότητα δεν θα είναι αποτέλεσμα ατομικής κρίσης και αξιολόγησης της ακαδημαϊκής, ερευνητικής και διοικητικής του επάρκειας κατά τη διάρκεια της δόκιμης θητείας του (όπως ισχύει για τους υπόλοιπους δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους), αλλά θα επιτυγχάνεται πλέον μέσω κρίσης/σύγκρισης μεταξύ υποψηφίων για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή. Αυτό αποτελεί μια ad hoc αντισυνταγματική εξαίρεση επί του θεσμού της απόκτησης μονιμότητας. Επιπλέον το νομοσχέδιο δεν ακολουθεί, ως οφείλει, τους κανόνες καλής νομοθέτησης, καθώς οι μεταβατικές διατάξεις δεν εξαιρούν με σαφήνεια τους επι τριετή θητεία επίκουρους καθηγητές ή και όσους θα διορισθούν με προκηρύξεις που έγιναν με το νομικό πλαίσιο που ισχύει σήμερα. Η αιφνιδιαστική μεταβολή του καθεστώτος ακαδημαϊκής εξέλιξης θα οδηγήσει τους επίκουρους επι θητεία σε δικαστικές περιπέτειες. Προτείνεται η αναδιατύπωση του άρθρου 339 (μεταβατικές διατάξεις κεφαλαίου ΙΣΤ’),ως εξής: «Οι ήδη υπηρετούντες επί θητεία Επίκουροι Καθηγητές έχουν το δικαίωμα με την συμπλήρωση τριών (3) ετών από την ημερομηνία του διορισμού τους, να ζητήσουν την ανανέωση της θητείας τους ή την μονιμοποίησή τους ή την εξέλιξή τους σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου πού ίσχυε κατά τον διορισμό τους στη θέση αυτή»