Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Τουλουμάκου' | 19 Ιουνίου 2022, 10:38

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αναφορικά με το: Άρθρο 140, Μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού – Βαθμίδες "3. Οι Επίκουροι Καθηγητές εκλέγονται για πενταετή θητεία. Μετά τη συμπλήρωση τριών (3) ετών από την ανάληψη των καθηκόντων τους, οι Επίκουροι Καθηγητές μπορούν να ζητήσουν την εξέλιξή τους στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Εάν η κρίση για την εξέλιξή τους είναι αρνητική, οι Επίκουροι Καθηγητές έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν εκ νέου την εξέλιξή τους, μετά την πάροδο ενός (1) τουλάχιστον έτους από την έκδοση της αρνητικής απόφασης και σε κάθε περίπτωση πριν από την πάροδο της πενταετίας, οπότε η θητεία τους παρατείνεται αυτοδικαίως μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας κρίσης για την εξέλιξή τους. Εάν υπάρξει δεύτερη αρνητική κρίση, η θητεία τους παρατείνεται έως το τέλος του ακαδημαϊκού έτους, που έλαβε χώρα η αρνητική κρίση, οπότε λήγει αυτοδικαίως. Εάν οι Επίκουροι Καθηγητές δεν ασκήσουν κάποια από τις ανωτέρω δυνατότητες, η σχέση τους με το Ίδρυμα λύεται αυτοδικαίως μετά την πάροδο της πενταετίας." Γιατί αίρεται η μονιμότητα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή; Δεν δημιουργεί αυτό Δ.Ε.Π. δυο ταχυτήτων; Αυτό αναμένεται να επηρεάσει σημαντικά την δυναμική των σχέσεων μεταξύ μελών Δ.Ε.Π. αλλά και πιθανά τη δυνατότητά των Επίκουρων να εστιάσουν στο έργο τους και την προετοιμασία για την εξέλιξή τους. Μεγάλη η διαφορά στο χρόνο που χρειάζεται ο Επίκουρος για να κάνει αίτηση για Αναπληρωτής και με το προηγούμενο καθεστώς ο χρόνος προετοιμασίας για την εξέλιξη σε Αναπληρωτή (3έτη θητεία και 3 έτη αναμονή) και μεγαλύτερο το ρίσκο καθώς στη δεύτερη αποτυχία μέσα στην πενταετία χάνει την θέση του. Η προσέγγιση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις περιπτώσεις που οι Επίκουροι για διάφορους λόγους δεν μπορούν να αναπτύξουν πλήρεις παραγωγικούς ρυθμούς (φροντίδα νέων μελών, ασθένεια). Περαιτέρω και αναφορικά με την εξέλιξη όλων των μελών Δ.Ε.Π. (αλλά και ιδιαίτερα σε αυτήν την περίπτωση για την εξέλιξη στη βαθμίδα του Αναπληρωτή) γιατί κάποιος να κρίνεται ταυτόχρονα για την εξέλιξή του και για την παραμονή του στο Πανεπιστήμιο; Η εξέλιξη με ανοιχτές διαδικασίες είναι προβληματική με διάφορους τρόπους. Αφενός, η εξέλιξη ενός μέλοyς Δ.Ε.Π. δεν κρίνεται στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων (που να αφορούν στην κάθε βαθμίδα) δηλαδή με βαση την πορεία του και την προσωπική του εξέλιξη αλλά ταυτόχρονα και συγκριτικά με την πορεία άλλων ερευνητών σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο την οι πόροι και οι υποδομές για έρευνα και διδασκαλία στα ιδρύματα που εργάζονται οι υποψήφιοι σε αυτές τις ανοικτές διαδικασίες είναι εξαιρετικά διαφορετικές και καθιστούν σε αρκετές περιπτώσεις την σύγκριση αυτή πραγματικά άνιση. Αφετέρου, δεδομένης της προτίμισης των ερευνητών του εξωτερικού για θέσεις σε κεντρικά πανεπιστήμια της χώρας η διαδικασία είναι και σε αυτό το επίπεδο προβληματική. Υποψήφιοι από ιδρύματα του εξωτερικού (όπως περιγράφονται προηγουμένως) είναι σημαντικά περισσότεροι στις εκλογές (σε θέση εξέλιξης) μελών Δ.Ε.Π. στα Πανεπιστήμια των μεγάλων πόλεων με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι προφανές ότι τα μελή Δ.Ε.Π. πρέπει να αξιολογούνται κατά την εξέλιξή τους και εφόσον δεν υπάρχει σημαντική παραγωγή να λύεται η σχέση τους με τα ιδρύματα ωστόσο είναι σημαντικό αυτό να γίνεται με όρους που λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα στην χώρα μας (και σε σύγκριση με τις συνθήκες σε άλλες χώρες) προκειμένου να διασφαλίζεται και η επιλογή των επαρκέστερων ερευνητών αλλά και η δικαιοσύνη στον τρόπο επιλογής.