Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Κουρογένης' | 19 Ιουνίου 2022, 11:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καταγράφω προσωπικές απόψεις, με βάση την εμπειρία μου (20 έτη στον ακαδημαϊκό χώρο, Πρόεδρος Τμήματος, Διευθυντής ΠΜΣ, Διευθυντής Εργαστηρίου): Γενικότερα είναι αξιοσημείωτη η προσπάθεια αναβάθμισης των ΑΕΙ. Θεωρώ πως αν η επιλογή Κοσμητόρων γινόταν με εκλογική διαδικασία μέσα στις σχολές, θα λειτουργούσε συνεκτικά και παραγωγικά. Κατά τα άλλα Άρθρο 8 (σελ 25), παρ. 4: Καθώς οι εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών ή κοινωνικών εταίρων δεν είναι εγγυημένο ότι θα διατηρούν την ιδιότητά τους, ενώ μπορεί να αποτυπώνουν συνδικαλιστική δράση, θεωρώ ότι θα πρέπει να διαγραφεί η αναφορά σε τέτοιου είδους ιδιότητα. Σε περίπτωση που για κάποιο λόγο πάψει κάποιος να είναι μέλος του Συμβουλίου πώς γίνεται αντικατάσταση; Άρθρο 9: Δεν είναι επαρκής η περιγραφή του πώς θα υπολογίζονται οι ψήφοι. Ιδιαίτερα η 2η ψήφος. Παρ. 3: Αν οι σχολές είναι λιγότερες από 6, πώς θα συγκριθούν οι ψήφοι μεταξύ των δεύτερων σε σειρά κατάταξης υποψηφίων κάθε σχολής; Θα εκλεγεί (εκλεγούν) 2ος (οι 2οι ) με τις περισσότερες ψήφους μεταξύ των 2ων. Σε ισοψηφία μεταξύ 2ων γίνεται κλήρωση; Τι γίνεται αν υπάρχει και ισοψηφία μέσα στην ίδια σχολή; Πρώτα κλήρωση ανάμεσα στους 2ους που ανήκουν στην ίδια σχολή και μετά άλλη κλήρωση ανάμεσα στους 2ους όλων των σχολών που ισοψήφησαν; Άρθρο 11, παράγραφος 8, Άρθρο 12, παρ.1 και Άρθρο 24, παρ. 4: Σχετικά με την ύπαρξη ασυμβίβαστου, θα πρέπει αυτό να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό της αποζημίωσης πανεπιστημιακών λειτουργών που κατέχουν θέσεις Πρύτανη, Αντιπρύτανη ή Κοσμήτορα. Το ποσό που αναφέρεται σε επόμενο άρθρο είναι βαθιά υποτιμητικό για κάποιον που λαμβάνει τέτοια θέση ευθύνης. Άρθρο 13, παρ. 6: Αν αποχωρήσει μέλος του συμβουλίου, σε περίπτωση που από κάποια σχολή έχουν εκλεγεί 2 υποψήφιοι, ποιος θεωρείται επόμενος στην κατάταξη; Ο επόμενος μεταξύ των πρώτων ή ο επόμενος μεταξύ των 2ων; Θα πρέπει να διευκρινιστεί. Παρ. 8: Δεν αναγράφεται το ύψος της κατ’ αποκοπήν αποζημίωσης για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις. Είναι σημαντικό να μην είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την αντίστοιχη ευθύνη. Επίσης, πρέπει να προβλεφθεί ότι αν τα μέλη δεν έχουν φορολογικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα, να μη χρειάζεται να υποβάλουν φορολογική δήλωση στην Ελλάδα μόνο και μόνο για αυτό το ποσό. Με άλλα λόγια, να μην υπάρχει λογιστική επιβάρυνση στα μέλη του Συμβουλίου που δεν έχουν υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης στην Ελλάδα. Άρθρο 14: Η παράγραφος κβ (ορισμός κοσμήτορα) θεωρώ ότι δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα αντιπροσώπευσης. Οφείλει να καταργηθεί, καθώς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο το εκλεγμένο από τη σχολή μέλος του Συμβουλίου να μειοψηφήσει στην επιλογή κοσμήτορα της σχολής του. Η παράγραφος κγ (ορισμός προέδρου και διευθυντή τομέα) θα πρέπει να αφορά τη σύγκλητο, δεδομένων των αρμοδιοτήτων αυτών των θέσεων. Γι’ αυτό πρέπει να μεταφερθεί στις αρμοδιότητες συγκλήτου. Αντίστοιχα οι παράγραφοι κδ και κε αφορούν σε διαδικαστικά θέματα ακαδημαϊκής φύσης (μητρώα εκλεκτόρων και έλεγχος νομιμότητας εξέλιξης) και θα πρέπει να ανατεθούν στη σύγκλητο. Άρθρο 65 Αξιολόγηση φοιτητών – Εξετάσεις Παρ 6. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το αντικείμενο είναι εξειδικευμένο και δεν υπάρχουν άλλα μέλη ΔΕΠ με συναφές (ιδιαίτερα αν χρειάζονται 3 μέλη ΔΕΠ). Τι γίνεται τότε; Η αντίστοιχη διάταξη σε ότι ισχύει τώρα είναι προβληματική, και εξακολουθεί να είναι σε αυτό το σχέδιο νόμου. Άρθρο 67 Εξ αποστάσεως εκπαίδευση Παρ 1.: Εδώ πρέπει να αναφερθούν ξεχωριστά τα ξενόγλωσσα (ή να γίνει παραπομπή παρακάτω), καθώς και τα μαθήματα στο πλαίσιο προγραμμάτων διδακτορικών σπουδών. Επίσης, δεν λύνει το θέμα όπου η πρόσβαση σε αίθουσα διδασκαλίας αποκλείεται λόγω προβλημάτων υγείας (παράδειγμα, φοιτητές που έχουν «ανίατα» νοσήματα, η πρώην καρκινοπαθείς κατά τη διάρκεια του ακαδ. Έτους 2021-2022). Άρθρο 76 Ανώτατη διάρκεια φοίτησης και μερική φοίτηση Παρ. 5: Οι εγγραφές πλέον γίνονται ηλεκτρονικά. Το Πανεπιστήμιο έχει πρόσβαση στα συστήματα και μπορεί αυτοματοποιημένα να διαπιστώνει (αλλά και να προειδοποιεί) τους φοιτητές. Θεωρώ ότι πρέπει να προβλέπεται η αυτοματοποιημένη διαδικασία εντοπισμού πιθανής ή μέλλουσας παραβίασης του ορίου. Άρθρο 80 Διαδικασία ίδρυσης Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών Παρ.8: Υπάρχει τέτοια αρίθμηση περιπτώσεων στην παρ. 3 και όχι στην παρ.2, όμως δεν βγαίνει νόημα. Μήπως εννοεί περ. β και στ αντί για ιβ και ιστ; Αλλιώς δεν έχει λογική. Άρθρο 81 Όργανα διοίκησης Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών – Σύνθεση Παρ 6: Ο όρος «εφ όσον παρέχουν διδακτικό έργο στο ΠΜΣ» δεν έχει χρονικό προσδιορισμό του «πότε». Οι συμβάσεις των Ομότιμων ή αφυπηρετήσαντων καθηγητών λήγουν ή μπορεί να μην έχουν εμφανιστεί στο διαύγεια. Θεωρώ πως το συγκεκριμένο δεν καταρτίστηκε από ανθρώπους με εμπειρία στη διοίκηση ΠΜΣ. Αυξάνει ιδιαίτερα την πολυπλοκότητα και η εφαρμογή του δημιουργεί ερωτήματα, χωρίς να χρειάζεται. Θα πρέπει να καταργηθεί η συγκεκριμένη παράγραφος. Παρ. 7.: Θεωρώ ότι οι συντάκτες της συγκεκριμένης παραγράφου δεν έχουν εμπειρία διεύθυνσης ΠΜΣ, το οποίο λειτουργεί σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, παρέχει σημαντικό οικονομικά όφελος στους αποφοίτους του μέσω των προοπτικών που προσφέρει για επαγγελματική ανέλιξη, και για να λειτουργήσει χρειάζεται ιδιωτικούς πόρους. Η λειτουργία αυτών των ΠΜΣ απαιτεί σημαντικότατο φόρτο εργασίας από τον Διευθυντή. Η ρητή αναφορά ότι ο Διευθυντής ΠΜΣ δεν δικαιούται οποιαδήποτε αποζημίωση για τις αντίστοιχες αρμοδιότητες όχι μόνο είναι παράλογη και υποδηλώνει άγνοια, αλλά και αντιβαίνει στη λογική του κοινωνικοοικονομικού πλαισίου το οποίο αντιπροσωπεύει η τρέχουσα κυβέρνηση. Άρθρο 82 Αρμοδιότητες οργάνων Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών Οι φοιτητές ΠΜΣ δεν θα πρέπει να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη λειτουργία του ΠΜΣ. Φυσικά υπάρχει συνεχής αλληλεπίδραση του Δ/ντή και της Σ.Ε. με τους φοιτητές, όμως όποιος έχει διευθύνει ΠΜΣ που λειτουργεί σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, και στοχεύει στην αριστεία, γνωρίζει ότι τις τελικές αποφάσεις θα πρέπει να τις παίρνουν η Σ.Ε. και η Συνέλευση του Τμήματος. Πιθανώς η σύνταξη της παραγράφου δεν έγινε με συνδρομή ανθρώπων με τέτοια εμπειρία. Η παράγραφος πρέπει να καταργηθεί, αλλιώς υπονομεύει την ποιοτική λειτουργία των Π.Μ.Σ. Άρθρο 83 Διδάσκοντες Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών Παρ. 4. Παρακαλώ διευκρινείστε το «δύνανται να αμείβονται». Σημαίνει ότι αν και όταν αμείβονται, η αμοιβή θα χαρακτηρίζεται αποκλειστικά ως «για έργο που υπερβαίνει τις κατά νόμο υποχρεώσεις»; Άρθρο 84 Πόροι Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών – Οικονομική διαχείριση Παρ. 4: Εδάφιο α) Θα περίμενα οι συντάκτες αυτής της παραγράφου να είχαν πάρει feedback από διευθυντές ΠΜΣ που έχουν έσοδα από ιδιωτικούς πόρους (τα οποία είναι απαραίτητα για τη λειτουργία αυτών των ΠΜΣ). Δυστυχώς, σας ενημερώνω ότι το 30% είναι πολύ μεγάλο ποσοστό και επηρεάζει αρνητικά τις δυνατότητες προσφοράς στους φοιτητές υποτροφιών αριστείας, συνδρομών σε case studies, εξυπηρέτηση σε ώρες εκτός ωραρίου λειτουργίας, στελέχωσης εργαστηρίων ειδικά για τα ΠΜΣ, συνδρομών σε πλατφόρμες/συστήματα για έρευνα δεδομένων και για εκπαίδευση στη χρήση τους (π.χ. Bloomberg, …) συνδρομές σε βάσεις δεδομένων, οι οποίες δεν καλύπτονται ιδρυματικά, κλπ. Μία μείωση στο 25% ήδη θα διευκόλυνε σημαντικά, απελευθερώνοντας πόρους για τη βελτίωση της συνολικής προσφοράς του ΠΜΣ προς τους φοιτητές του. Επίσης, η πρόταση «Εάν στο Α.Ε.Ι. δεν υφίστανται Π.Μ.Σ. που λειτουργούν χωρίς τέλη φοίτησης, το υπόλοιπο ποσό διατίθεται για την κάλυψη ερευνητικών, εκπαιδευτικών και λειτουργικών αναγκών του Α.Ε.Ι.», δεν είναι λογική. Σημαίνει ότι αν λειτουργούν ΠΜΣ χωρίς τέλη φοίτησης δεν γίνεται μέρος του ποσού να διατεθεί για κάλυψη των παρακάτω αναγραφόμενων δαπανών; Αυτό είναι παράλογο. Θα πρέπει η κάλυψη τέτοιων δαπανών να βρίσκεται στην ευχέρεια του Συμβουλίου. Άρθρο 85 Οικονομική συνεργασία Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Πολύ χρήσιμη παράγραφος Άρθρο 86 Δικαίωμα δωρεάν φοίτησης σε Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με τέλη φοίτησης – Υποτροφίες Παρ. 1: Αρχικά θα ήθελα να τονίσω ότι είναι θετικό να μπαίνει κριτήριο αριστείας σε θέματα απαλλαγής διδάκτρων. Παρά ταύτα, το έλλειμα από αυτή την απαλλαγή δημιουργεί σημαντικότατες λειτουργικές δυσκολίες στα ΠΜΣ που βασίζουν τη λειτουργία τους στα τέλη φοίτησης. Σε περίπτωση άσκησης κοινωνικής πολιτικής, ο φορέας υλοποίησης θα πρέπει να είναι το πανεπιστήμιο (προϋπολογισμός ή ΕΛΚΕ) και όχι το ΠΜΣ. Γι’ αυτό, το ποσό της απαλλαγής θα πρέπει να αφαιρείται από το ποσοστό που κρατάει ο ΕΛΚΕ από τα έσοδα του ΠΜΣ. Φυσικά μπορεί να τεθεί και ένα κατώτερο όριο στο τελικό ποσό παρακράτησης του ΕΛΚΕ, λ.χ. 15%. Δηλαδή, αν υπάρχουν περισσότεροι δικαιούχοι απαλλαγής, τα πλεονάζοντα ποσά να αφαιρούνται άμεσα από τα εναπομείναντα έσοδα του ΠΜΣ μετά την παρακράτηση του ΕΛΚΕ. Η διαδικασία είναι όμοια με τη χρηματοδότηση από τον ΕΛΚΕ μέρους ή όλων των απαλλαγών. Παρ.2 το 30% είναι εφικτό μόνο με τις προβλέψεις της πρότασης που υπέβαλα παραπάνω για την παρ. 1 του άρθρου 86. Παρ. 4-5: Θα παρακαλούσα να συμβουλευτείτε τους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τις (παρόμοιες) εισοδηματικές προϋποθέσεις του ισχύοντος νόμου. Με αυτά που προτείνονται δημιουργείται πλαίσιο σημαντικών αδικιών. Βρισκόμαστε στη διάθεσή σας, ώστε αν το επιθυμείτε, να καταλήξουμε σε ένα δίκαιο σύστημα. Ο όρος της συμπλήρωσης του 26ου έτους υπολογίζεται σε σχέση με την ημερομηνία αίτησης; Δηλαδή αν κάποιος καθυστερήσει μία μέρα να αιτηθεί μπορεί να αλλάξει κατηγορία; Θεωρώ ότι θα πρέπει να προσδιοριστεί μια ημερομηνία ( συμπλήρωση 26ου έτους πριν την 1/9 – ή 1/3 στην περίπτωση που ΠΜΣ ξεκινάει Μάρτιο) Επίσης, είναι δεδομένο ότι σε νεαρές ηλικίες τα εισοδήματα είναι χαμηλότερα. Γιατί να επιβάλλει το υπουργείο κόστος σε μια πρωτοβουλία (η λειτουργία των ΠΜΣ που έχουν ανάγκη τέλη φοίτησης) που ανήκει στα μέλη ΔΕΠ; Παρ. 6: Οι καθηγητές πρέπει να αναλύουν φορολογικές δηλώσεις των υποψηφίων; Είναι παγκόσμια (αρνητική) πρωτοτυπία. Τα κριτήρια πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μπορούν να εισαχθούν στο πληροφοριακό σύστημα της ΑΑΔΕ και να προκύπτει αυτόματα αν κάποιος δικαιούται απαλλαγή (υπό την αίρεση της κάλυψης του κριτηρίου βαθμολογίας). Άρθρο 88 Λοιπές διατάξεις για Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών Παρ. 1. Η τελευταία παράμετρος περί «ψηφιακών δεξιοτήτων» υπονοεί ότι υπάρχει περίπτωση ο δ/ντής και η ΣΕ του ΠΜΣ, αλλά και η Συνέλευση του Τμήματος να αναθέσουν μάθημα που πραγματοποιείται εξ αποστάσεως σε διδάσκοντα που δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει. Θεωρώ εξωφρενικό και υποτιμητικό αυτόν τον όρο. Επίσης, το διδακτικό προσωπικό ενός ΠΜΣ αλλάζει. Είναι παράλογη η συμπερίληψη των ψηφιακών ικανοτήτων των διδασκόντων πέραν του αυτονόητου ότι οι διδάσκοντες μπορούν να φέρουν εις πέρας την εξ αποστάσεως διδασκαλία (κάτι που ούτως ή άλλως έγινε κατά τη διάρκεια της πανδημίας). Επίσης, υπονοείται ότι τα προγράμματα που ήδη λειτουργούν θα πρέπει να επανιδρυθούν, πράγμα με μεγάλο κόστος από πλευράς χρόνου και κόπου. Προτείνω, στα λειτουργούντα ΠΜΣ να αρκεί τεκμηριωμένη έκθεση προς το αποφασίζον όργανο του ΑΕΙ, η οποία θα επισυνάπτεται στην απόφαση ίδρυσής του ΠΜΣ. Άρθρο 98 Προγράμματα σπουδών δευτερεύουσας κατεύθυνσης Παρ. 1: Το ποσοστό 90% επί του συνόλου των μονάδων ECTS που αναφέρεται ως προϋπόθεση για να μπορέσει φοιτητής να εγγραφεί στο minor έχει λογικό ελάττωμα. Συγκεκριμένα, ένας επιμελής φοιτητής, στο τέλος του 3ου έτους θα έχει καλύψει το 75% των ECTS ενός 4ετους προγράμματος σπουδών. Συνεπώς, δεν μπορεί να παρακολουθήσει το minor. Στο τέλος του 7ου εξαμήνου, θα έχει συμπληρώσει το πολύ το 87,5% των μονάδων ECTS. Πάλι δεν μπορεί να παρακολουθήσει το minor. Αν είναι συνεπής, θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στο 8ο εξάμηνο, και άρα θα χάσει την ιδιότητα του φοιτητή. Ανάλογα προβλήματα δημιουργούνται αν ολοκληρώσει επιτυχώς τις σπουδές του τον Σεπτέμβρη του 4ου έτους. Προτείνω, η αίτηση για αποδοχή στο minor να γίνεται αφού έχει συμπληρωθεί το (ν-1)/ν x 100% των μονάδων ECTS του τμήματος που ανήκει ο φοιτητής (ν ο αριθμός των ετών του ΠΠΣ), και να παρατείνεται η φοιτητική του ιδιότητα μέχρι την ολοκλήρωση και του minor, το οποίο θα μπορεί να παρακολουθήσει αφού συμπληρώσει το 90% των μονάδων ECTS στο κυρίως πρόγραμμα σπουδών του, με την προϋπόθεση ότι έχει γίνει δεκτός. Παρ.2: Η τελευταία πρόταση «Μέρος των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του προγράμματος σπουδών δευτερεύουσας κατεύθυνσης μπορεί να ταυτίζεται με εκπαιδευτικές δραστηριότητες των προγραμμάτων σπουδών πρώτου κύκλου του Τμήματος» είτε θα πρέπει να καλύπτει και την περίπτωση όπου όλες οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες του minor ταυτίζονται με ορισμένες εκπαιδευτικές δραστηριότητες του κύριου προγράμματος του Τμήματος που το προσφέρει, είτε να περιγράφεται σαφώς ένα όριο (ως ποσοστό των ECTS του minor, ή ως απόλυτος αριθμός των ECTS). Παρ. 4 Η παράγραφος αναφέρεται στο άρθρο 75 ενώ το σωστό είναι το άρθρο 76. Επίσης δεν φαίνεται να αποδίδει το νόημα σωστά. Γιατί να μην εφαρμοστεί το 2ν με ν τον αριθμό των εξαμήνων του minor; Ποιο είναι το κίνητρο για τα μέλη ΔΕΠ; Αυτό παίζει ιδιαίτερο ρόλο σε τμήματα με μικρό αριθμό μελών ΔΕΠ. Άρθρο 99 Προγράμματα σπουδών σύντομης διάρκειας Πρέπει να παρέχονται κίνητρα. Επίσης, να υπάρχει η δυνατότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Άρθρο 101 Ίδρυση Ξενόγλωσσων Προγραμμάτων Σπουδών Κίνητρα για μέλη ΔΕΠ; Άρθρο 102 Όργανα διοίκησης Παρ 3. Να προβλέπεται αμοιβή για τον Δ/ντή του ΞΠΣ. Άρθρο 138 Ετήσιος προγραμματισμός προσλήψεων μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού Παρ. 2: Είναι ευκαιρία να διορθωθεί ο παραλογισμός που ισχύει να ξεκινά διαδικασία κάλυψης θέσης μέλους ΔΕΠ που συνταξιοδοτήθηκε μήνες μετά την αποχώρηση του. Οι συνταξιοδοτήσεις είναι εκ των προτέρων γνωστές. Η χρονοβόρος διαδικασία αναπλήρωσης οφείλει να ξεκινά 1 έτος τουλάχιστον πριν τη συνταξιοδότηση. Άρθρο 140 Μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού – Βαθμίδες Παρ. 3 και 5: Είναι παράδοξο το ότι το ελληνικό σύστημα (όπως και το παρόν σχέδιο νόμου) θεωρούν ότι για να εξελιχθεί ένα μέλος ΔΕΠ θα πρέπει να εκτεθεί σε ανταγωνισμό με το σύνολο των επιλέξιμων καθηγητών ή ερευνητών ανά την υφήλιο. Η διαδικασία εξέλιξης θα πρέπει να είναι κλειστή. Να αφορά μόνο στο μέλος ΔΕΠ, το οποίο προκάλεσε την εκκίνηση της διαδικασίας. Όταν πρόκειται για νέα θέση είναι πολύ λογικό η πρόσκληση να είναι ανοικτή. Εδώ όμως αναφερόμαστε σε εργαζόμενους που διεκδικούν εξέλιξη (σε διαδικασία που ξεκινά με βάση τη δική τους θητεία). Ειδικά για τους Επίκουρους Καθηγητές (παράγραφος 3), είναι ακραίο (και αντίθετο με ότι συμβαίνει σε πλείστα πανεπιστήμια μεγάλου κύρους του εξωτερικού) να μη δίνεται η δυνατότητα της «μονιμοποίησης» τύπου «tenure». Το περιθώριο για τη διεκδίκηση του tenure σε ιδρύματα των ΗΠΑ φτάνει συχνά τα επτά χρόνια. Συνεπώς, ακόμα και τα 5 έτη που προβλέπει το σχέδιο νόμου δεν βασίζονται σε κάποιο λογικό επιχείρημα. Άρθρο 141 Επαναπροκήρυξη θέσης Πολύ σωστά δίνεται η δυνατότητα επαναπροκήρυξης θέσης που κενώθηκε. Παρά ταύτα, το άρθρο δεν αφήνει περιθώριο αλλαγής γνωστικού αντικειμένου. Αυτό είναι πολύ αρνητικό, καθώς οι τρέχουσες ανάγκες του Τμήματος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με αυτές που υπήρχαν όταν διορίστηκε το μέλος ΔΕΠ που εξέλειψε ή κατά την υποβολή του ετήσιου προγραμματισμού. Θα πρέπει να αφήνεται στη Συνέλευση να εισηγηθεί το αντικείμενο της θέσης με βάση τις τρέχουσες και μελλοντικές ανάγκες του Τμήματος. Επίσης, θα πρέπει να δίνεται δυνατότητα προκήρυξης θέσης και σε χαμηλότερη βαθμίδα από αυτή του μέλους ΔΕΠ της θέσης που κενώθηκε Άρθρο 143 Προϋποθέσεις εκλογής και εξέλιξης μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού Παρ. 4. Θεωρώ ότι το περιθώριο θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 έτη. Παρ. 5. Η παράγραφος αυτή είναι ασαφής και μη λειτουργική, ειδικά όταν δεν μπορεί να καλύψει κορυφαίους επιστήμονες παγκοσμίου κύρους που μπορεί για δικούς τους λόγους να μην είχαν μεγάλη ερευνητική συνεισφορά τα τελευταία 5 έτη. Θα μπορούσε να αναφέρεται ότι «Έμφαση δίνεται στο ερευνητικό έργο των τελευταίων 5 ετών». Παρ.6 εδάφιο (αβ): Νέοι με εξαιρετικές προοπτικές μπορούν να προσλαμβάνονται σχεδόν άμεσα από πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ πρέπει να περιμένουν 3 χρόνια για να υποβάλουν υποψηφιότητα σε θέση ελληνικού ΑΕΙ (και άρα να διοριστούν σχεδόν 4 χρόνια μετά τη λήψη του πτυχίου τους). Θεωρώ άστοχη αυτή τη διάταξη (όπως και το αντίστοιχο όριο του ισχύοντος νόμου) και θα πρέπει να καταργηθεί. Ομοίως, στο εδάφιο (αγ) δεν θα πρέπει να απαιτούνται δημοσιευμένες εργασίες «μετά το πέρας του διδακτορικού». Εδάφιο (ββ): Δεδομένης της χρονοβόρου διαδικασίας από την προκήρυξη μέχρι τον διορισμό, θεωρώ ότι τα 4 έτη προϋπηρεσίας είναι ικανά για εκλογή στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή. Τα 5 είναι υπερβολικά. Εδάφιο (γδ): Δεν μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό κριτήριο όταν τα ίδια τα ουσιαστικά κριτήρια για την απονομή διδακτορικού διπλώματος στην Ελλάδα παρουσιάζουν τεράστια διακύμανση από τμήμα σε τμήμα. Καλή η πρόθεση, αλλά το συγκεκριμένο εδάφιο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από το αναμενόμενο όφελος (για παράδειγμα, πλασματικούς επιβλέποντες), γι’ αυτό και θα πρέπει να καταργηθεί. Επίσης, στο τέλος της παραγράφου (γ), απορώ γιατί μπαίνουν κριτήρια μη ακαδημαϊκά και μη μετρήσιμα, όπως η περίπτωση (iii) που αναφέρει «αναγνωρισμένη κοινωνική παρουσία και παρέμβαση». Το θεωρώ μη λογικό και μη αποδεκτό. Παρ. 7 Στην περίπτωση α, Στην περίπτωση β, η αναφορά ως «πρώτος συγγραφέας» θα πρέπει να τεκμηριώνεται από την παροχή της δυνατότητας αναφοράς των ονομάτων της συγγραφικής ομάδας με μη αλφαβητική σειρά από το μέσο δημοσίευσης. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να αρκεί υπεύθυνη δήλωση των co-authors. Παρ. 8. Εδώ, θα πρέπει σαφώς να αναφέρεται σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την απόκτηση πτυχίου ως προαπαιτούμενο. Δεδομένης μιας μέσης διάρκειας 4 ετών για απόκτηση διδακτορικού, προτείνω τα 7, 8 και 10 έτη για θέση Επίκουρου Καθηγητή, Αναπληρωτή Καθηγητή και Καθηγητή, αντίστοιχα. Παρ. 9. Δεδομένης της ηλεκτρονικής υποβολής, η αναφορά σε «πρωτότυπα στοιχεία» δεν έχει νόημα. Θα μπορούσε να αναφερθεί ότι «με την υποβολή στοιχείων, ο υποβάλλων αποδέχεται την ορθότητα και γνησιότητα αυτών». Αρθρα 144-145 Θα πρέπει μεν να υπάρχουν τα γενικά (ευρύτερα) γνωστικά αντικείμενα, αλλά να αφήνεται και δυνατότητα εξειδίκευσης σε αυτά. Δεν μπορούν όλες οι επιστήμες να μπουν στο ίδιο καλούπι. Στο εξωτερικό, υπάρχουν γενικοί τίτλοι, όμως οι υποψήφιοι κρίνονται από εκλέκτορες με συγκεκριμένη εξειδίκευση, καθώς κάθε φορά υπάρχει περιγραφή της προς κάλυψη ανάγκης του Τμήματος ή της Σχολής. Θεωρώ ότι η εφαρμογή αυτών των άρθρων θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα καθώς ναι μεν γίνεται αντιληπτή η πρόθεση, αλλά πάσχει σημαντικά από το πρόβλημα της υπερ-ρύθμισης (overregulation). Άρθρο 147 Παρ. 4: Οι 3 μήνες αφήνουν περιθώριο σημαντικής καθυστέρησης της διαδικασίας εκλογής. Οριακά 2 μήνες θα έπρεπε να επαρκούν. Παρ. 7: Ενώ η εισηγητική έκθεση θα παραθέτει ποιοι κρίνεται ότι πληρούν τα προσόντα για εκλογή, εδώ αναφέρεται ότι πριν την κατάθεσή της θα καλούνται όσοι πληρούν τα προσόντα. Αυτό είναι μη εφικτό. Όπως επίσης μη εφικτό είναι να δώσουν διάλεξη 20 υποψήφιοι. Καθώς η εισηγητική έκθεση δεν είναι δεσμευτική για το εκλεκτορικό σώμα, οι διαλέξεις θα πρέπει να γίνονται μετά την κατάθεσή της. Λογικό είναι να δίνουν διαλέξεις μόνο οι προτεινόμενοι από την εισηγητική έκθεση (δηλαδή εκείνοι που συμπεριελήφθησαν στην κατάταξη). Θα μπορούσε, επίσης, να τεθεί ένα όριο (για παράδειγμα, οι 4 πρώτοι). Τέλος, θα μπορούσε να δοθεί στον πρόεδρο του Τμήματος η δυνατότητα να επιλέξει (αν κρίνει ότι χρειάζεται) και άλλον 1 εκ των υποψηφίων που δεν κατετάγησαν στις 4 πρώτες θέσεις. Άρθρο 149 Παρ. 2. Για κατοίκους εξωτερικού, είναι απαραίτητη η δυνατότητα εννιάμηνης παράτασης (δηλαδή συνολικά 3+9 = 12 μήνες). Παρ. 3. Είναι ξένη ως προς το πλαίσιο εκλογής μελών Δ.Ε.Π. η παροχή της δυνατότητας στη συνέλευση να επιλέξει τον 2ο. Για παράδειγμα, μπορεί ο 2ος κατά σειρά να έλαβε μόνο μία ψήφο, ενώ οι υπόλοιποι εκλέκτορες να μην τον ψήφιζαν ακόμα και αν ήταν μοναδικός υποψήφιος. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη αυτής της δυνατότητας, πιθανώς να δημιουργούνται σκέψεις/κίνητρα για μη ομόφωνη εκλογή (καθώς σε περίπτωση ομόφωνης εκλογής δεν προκύπτει 2ος σε ψήφους). Αφού, επίσης, απλοποιείται η διαδικασία προκήρυξης, θεωρώ ότι θα πρέπει να καταργηθεί η συγκεκριμένη πρόβλεψη. Άρθρο 153 Παρ. 1 (δ) Εδώ, αν δεν υπάρχουν και πιο γενικά γνωστικά αντικείμενα, εκτός των ειδικών, θα υπάρχει πρόβλημα. Βέβαια δίνεται η δυνατότητα αλλαγής γνωστικού αντικειμένου. Άρθρο 154 Παρ 4. Σε ορισμένα αντικείμενα, η ανάληψη υποχρεώσεων στον ιδιωτικό τομέα εφοδιάζει το μέλος Δ.Ε.Π. με την απαραίτητη εμπειρία και γνώσεις που θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές για την εκπαίδευση και κατάρτιση των φοιτητών. Αυτό συμβαίνει σίγουρα στα γνωστικά πεδία της διοίκησης (management και business administration), χρηματοοικονομικής και τραπεζικής. Επίσης, δεν είναι εφικτή η απόκτηση τέτοιας εμπειρίας με άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος. Θεωρώ λοιπόν ότι το ποσοστό 5% επί των μελών ΔΕΠ του Τμήματος είναι εξαιρετικά μικρό και δεν εξυπηρετεί την εκπαίδευση (τουλάχιστον στα αντικείμενα που προανέφερα). Εφόσον οι αποφάσεις κρίνονται σε πολλαπλά επίπεδα, πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στο 20% των μελών ΔΕΠ να είναι μερικής απασχόλησης. Οι μηχανισμοί υπάρχουν ώστε να κρίνεται αν από τη χορήγηση τέτοιων αδειών προκύπτουν ανάγκες στις οποίες το Τμήμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Σε αυτή την περίπτωση, απλά δεν θα δίνεται άδεια. Άρθρο 155 Παρ. 2 εδάφιο (α): Οι 6 ώρες ανά εβδομάδα αποτελεί σημαντικότατο αποτρεπτικό παράγοντα για την επιστροφή ικανών καθηγητών του εξωτερικού στην Ελλάδα. Η (κατ’ ελάχιστο) διδασκαλία 6x13x2 = 156 ωρών το έτος υπάρχει σε ορισμένες χώρες μόνο για θέσεις που αφορούν κυρίως διδασκαλία, ενώ γνωρίζουμε ότι η έρευνα αποτελεί βασικότατο πυλώνα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προτείνω: 1) οι ελάχιστες ώρες διδασκαλίας να δύναται να μειωθούν σε 4 ανά εβδομάδα. 2) Να μπορούν να κατανέμονται ανισομερώς στα 2 εξάμηνα. Εδάφιο (β) και Παράγραφοι 2 και 3: Τα μέλη ΔΕΠ δεν είναι υπάλληλοι. Δεν έχουν ωράριο. Κάνουν έρευνα στο πανεπιστήμιο, σπίτι τους, όταν ταξιδεύουν, σαββατοκύριακα, και ξενυχτούν πολλές φορές πάνω από ένα άρθρο. Πότε η πολιτεία θα πάψει να τους φέρεται σαν να είναι υπάλληλοι; Θεωρώ στρεβλές τις προϋποθέσεις ελάχιστων ωρών παρουσίας στο πανεπιστήμιο (πλέον των ωρών διδασκαλίας και γραφείου). Άρθρο 277 Παρ. 2: Θα ήταν ορθό τα έξοδα παράστασης τουλάχιστον για τον Πρύτανη, τους Αντιπρυτάνεις, τους Κοσμήτορες και τους Προέδρους των Τμημάτων να είναι αντίστοιχα της ευθύνης και του χρόνου που αφιερώνουν σε υψηλότατο επίπεδο ενασχόλησης. Κάτι τέτοιο θα τιμούσε τον θεσμικό ρόλο αυτών των θέσεων. Επίσης, δεν αναφέρεται τι συμβαίνει με τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης.