Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Α. Κονταξής' | 17 Φεβρουαρίου 2023, 23:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι Καθηγητές Εφαρμογών υπήρξε μια βαθμίδα η οποία στήριξε τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, σε όλη τη διάρκεια των 35 χρόνων ζωής τους. Οι πρώτοι Καθηγητές Εφαρμογών ήταν επιστήμονες με εξαιρετικά μεγάλη επαγγελματική εμπειρία που μετέφερε τεχνογνωσία από την αγορά εργασίας που δεν ήταν δυνατό να δοθεί μόνο με τις θεωρητικές διαλέξεις. Η πορεία των ΤΕΙ προς την ‘ανωτατοποίηση’ στηρίχθηκε στην εμπειρία τους και ταυτόχρονα δημιούργησε την ανάγκη της ανάπτυξης ενός ακόμα σκέλους στα προσόντα των Καθηγητών Εφαρμογών, αυτού της έρευνας. Οι Καθηγητές Εφαρμογών ανταποκρίθηκαν στις νέες συνθήκες και εκπόνησαν μεταπτυχιακές σπουδές (κυρίως επιπέδου MSc) και συμμετείχαν σε ερευνητικά προγράμματα και στη συγγραφή επιστημονικών εργασιών. Παράλληλα, εκτός από το εργαστηριακό έργο, πρόσφεραν και τις εκπαιδευτικές τους υπηρεσίες στην διδασκαλία θεωρητικών μαθημάτων, λόγω της έλλειψης προσωπικού στα περισσότερα τμήματα των ΤΕΙ (πλέον ΑΕΙ Τεχνολογικού Τομέα, μετά το 2001). Στο διάστημα αυτό (2001 +) τα περισσότερα Τμήματα των ΤΕΙ αξιολογήθηκαν και τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων ήταν όλα θετικά, και αυτό έγινε και με τη συμβολή των Καθηγητών εφαρμογών. Η κατάργηση-συγχώνευση των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και η δημιουργία νέων Πανεπιστημίων έγινε με τη συμβολή όλου του προσωπικού και έφερε στα νέα ιδρύματα μόνιμο προσωπικό (νέους Λέκτορες Εφαρμογών) οι οποίοι είχαν προσφορά, ως συνεργάτες με αντίστοιχα προσόντα από το 1996 και μετά (σχεδόν 20 χρόνια!). Όμως, με την ‘Πανεπιστημιοποίηση’ των ΤΕΙ, κανένας δεν επαναπαύθηκε. Οι περισσότεροι πρώην και νυν Λέκτορες Εφαρμογών ξεκίνησαν διδακτορικές σπουδές, παράλληλα με όλα τα εκπαιδευτικά, διοικητικά και ερευνητικά καθήκοντα που είχαν ήδη ως μέλη ΔΕΠ. Παράλληλα με τον οικογενειακό τους φόρτο και παράλληλα με όλες τις αντιξοότητες (οικονομικές, πανδημία, κ.λπ.) που ζούμε τα τελευταία 10 χρόνια. Το 1982, όταν καταργήθηκαν οι έδρες στα πανεπιστήμια, κανένα μέλος του προσωπικού (βοηθοί, επιμελητές, υφηγητές) δεν περιθωριοποιήθηκε. Του δόθηκε η ευκαιρία να εξελιχθεί, χωρίς χρονικούς περιορισμούς και χωρίς να αισθάνεται ότι είναι ξένο σώμα, Καθηγητής δεύτερης κατηγορίας, στο ίδρυμα που υπηρετούσε, στο επαγγελματικό του σπίτι. Τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα είναι χώροι στους οποίους ανθίζουν οι ιδέες, η γνώση, η δίψα για μάθηση, για παραγωγή τεχνογνωσίας, για επιστήμη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους φοιτητές, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς. Ισχύει και για το εκπαιδευτικό προσωπικό, που κάθε μέρα πηγαίνει στη δουλειά του με την ίδια όρεξη, την ίδια δίψα για γνώση που είχε και σαν φοιτητής. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλησαν να γίνουν μέλη της επιστημονικής εκπαιδευτικής κοινότητας και οι Λέκτορες Εφαρμογών (με το νέο τους όνομα) δεν αποτελούν εξαίρεση. Η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να αποτελεί αρωγό στις προσπάθειες των πολιτών της! Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να βελτιωθεί η χώρα στην οποία ζούμε και όλοι θέλουμε να την δούμε να προοδεύει! Η συνολική, όμως, πρόοδος επιτυγχάνεται μέσα από την ατομική πρόοδο του καθενός μας και όχι την περιθωριοποίηση! Μετά τιμής Παναγιώτης Α. Κονταξής (πρώην Καθηγητής Εφαρμογών, πρώην Λέκτορας, νυν Λέκτορας Εφαρμογών, …)